Behind Those Glasses (EDITING)

36.

Raniela's POV

"Are you okay?" He whispered to me. Nilalaro niya ang mga daliri ko habang pareho kaming nakatitig sa ceiling.

"Can't you stop asking me stupid questions, Thunder? We did it thrice for fuck's sake!"

He chuckled and kissed my cheek, "I'm sorry, baby. I'll be gentle next time."

Kahit ata araw-arawin namin ang ganitong gawain ay hindi pa rin ako masasanay sa kahabaan at kalakihan niya. I'm fucking sore! Kung kahapon ay masakit lang, ngayon ay sobrang sakit ng katawan ko! Pakiramdam ko'y hindi ako makakalakad bukas.

Nang silipin ko ang oras ay malapit nang mag-alas sais. Maliwanag pa naman sa labas ngunit kailangan nang umuwo ni Thunder. May pasok pa kami bukas at paniguradong hinahanap na rin siya.

He caressed my hair and kissed my forehead again, "I must go home, baby. Kailangan mo nang magpahinga."

"Dapat lang! Kasalanan mo talaga kapag hindi ako nakalakad bukas!"

Tinawanan niya lang ako. Nagbihis na rin ako para maihatid ko siya sa labas. Sa gabing 'yon ay nakalimutan ko na ring kumain at maaga'ng natulog. Kahit hindi pa ginigising ng kasambahay ay nagising na ako. When I checked my phone, alas singko y media pa lang.

Hindi naman na ako nakabalik sa tulog at nagpasya nang maligo muna. After I took a shower, nagbihis na ako at nag-ayos. Umambang kakatok ang kasambahay para gisingin ako ngunit naiwang nakataas ang braso, gulat nap palabas na ako ng kwarto.

"Uh, magandang umaga po. Ang aga niyo po ngayon, Miss Raniela." Aniya.

"Medyo maaga ako nagising, e. Meron na ba sila Mommy?" sambit ko habang kasamang pababa ng hagdan.

"Opo, Miss Raniela. Kararating lang po nila kaninang alas sais pasado."

Tumuloy na ako sa kusina at hindi na nagulat na nandoon na sina Mommy. Nakaupo silang pareho, bihis na si Mommy ngunit naka-polo shirt pa rin si Daddy.

"Hi, sweetheart! I missed you," she kissed my cheeks. "I bought a pasalubong for you. I'm sure you'll like it!"

May inabot siya sa aking paperbag na may kilalang Brand. When I opened it, it was a gold necklace with tiny diamond. Pareho sa binigay ni Thunder sa akin last week.

"Why aren't you happy? Didn't you like it? Hmm," she looked at the necklace and removed it slowly from its box.

She was about to wear it to me but she saw the necklace I am wearing. Laking gulat niya nang pareho ang kwintas na iyon sa hawak niya ngayon. Kahit ang bato ay pareho. She laughed awkwardly.

"Oh! Did you buy it already? I'm sorry," nagmadali siyang binalik ang kwintas sa paglagyan nito.

"Ayos lang, Mommy." I smiled.

"Pero wala naman akong natanggap na notification with regards of your cards." Kumunot ang noo niya.

I almost forget that they still monitor my savings and expenses whenever I used my cards. Umupo na rin ako at naglagay ng fried rice sa plato ko.

"It was a gift, Mom. Somebody gave it to me," I sweetly smiled.

Biglang siyang humagikhik at mahinang pumalakpak, "Did Thunder give that to you? No wonder. I think he really has the taste, you know!" Tumili muli siya.

"Is that true, anak?" My daddy asked, too. Sumimsim siya ng kape ngunit nasa akin pa rin ang mga mata niya, naghihintay ng isasagot ko.

"Well... yeah," I looked away. Nahiya na agad nilang nahulaan kahit wala pa naman akong sinasabi.