Behind Those Glasses (EDITING)

12.

Raniela's POV

Mockingbirds don't do one thing but make music for us to enjoy. They don't eat up people's gardens, don't nest in corncribs, they don't do one thing but sing their hearts out for us. That's why it's a sin to kill a mockingbird.

I was really enjoying reading his book. Pinagpuyatan ko pa ito kagabi para lang matapos. Kaso hindi rin naman ako nagtagumpay dahil nakatulugan ko lang 'yon.

Pumanhik ako sa libary para doon ipagpatuloy ang pagbabasa. When I arrived, maraming estudyante na ang nakaupo. Marami pa namang bakante kung tutuusin. Nang makahanap ng upuan ay umupo na ako doon.

♪ ... She read me a note he left on her bed
Snuck in her room right after she left
And put petals on the ground
Her head on his shoulder, they walk down the hall
I'm left to wonder, will I ever fall in love?
And where is he now? ... ♪

I was busy reading a book when something interupted. Lumingon ako sa paligid para makita kung sino ang nagpapatugtog ng kanta. But all of them were just starin at me, like I did something wrong.

♪ ... She's with him, I'm in the backseat
Know it's not right, but it hurts when they're laughing
I've never been where they are ... ♪

"Miss Concepcion, your phone." Someone hissed.

She rolled her eyes on me. I blinked twice and didn't understand what she said. Kumurap ulit ako nang maramdaman ang vibration sa lamesa ko.

♪ ... I wanna be blown away, wanna be swept off my feet
I wanna meet the one who makes it hard for me to breathe
I wanna be lost in love, I wanna be your dream come true... - ♪

Summer Estoesta is calling...

Shit! Akin pala iyong tumutunog. Nakakahiya!

"Ano ka ba naman, nasa library ako, e." bulong ko sa kabilang linya.

[Ano? Pakilakasan nga!]

"I said I'm here at the library. Bingi ka ba?" napasigaw ako ng wala sa oras.

Now, I'm doomed!

"Miss Concepcion, kung gusto mong mag-ingay lumabas ka dito!" sigaw ng librarian.

Nakatingin pa rin ang ibang estudyante sa akin. Others were laughing at me, though. Inirapan ko na lang sila at nagmadaling kunin ang mga gamit.

"Sorry po." I said before leaving the library.

Huminga ako ng malalim bago ibalik ang cellphone sa tenga ko. Magulo ang gamit ko kaya halos mahulog pa iyon sa kamay ko.

"Tangina mo. Bakit ka ba tumatawag?" Iritado na.

[Anong nangyari? Pinalabas ka? May klase ka ba?]

"Boba! Nasa library ako kanina. Ano ba iyong sasabihin mo?" I asked again, "Hello? Hello?"

Tiningnan ko ang phone ko. Wala na pala akong kausap. Ano bang kailangan no'n? Tatawag-tawag tapos papatayan din naman ako.

Ngayon, wala na akong ibang pupuntahan. Ampucha naman.

Naisip kong bumalik sa library para ipagpatuloy ang pagbabasa. Tutal ay hindi pa naman ako nakakalayo. Kaso napangunahan na ako ng takot at hiya, paniguradong pagtitingnan lang ulit ako ng mga tao ro'n.

Hindi na lang ako tumuloy. Inayos ko muna ang mga gamit ko at inilagay iyon sa bag. At habang ginagawa iyon, someone pulled me. Dahilan para mahulog ang mga gamit ko.

"Kezzia," tawag nito.

"What the f?" I panicked.

I almost dropped my phone! Mabuti na lang at nahawakan ko iyon gamit ang siko ko. Pinulot ko naman iyon at tinulungan na rin ako ng taong humila sa akin. I stopped picking up my things when I saw his face.