The Playboy's Wife [Completed] Published © Cacai1981

Chapter 27

At tulad nga ng inaasahan, sa loob pa lang ng sasakyan ni Deven ay nagtalo na sila. They were arguing kung saan gaganapin ang kasal, Deven wanted it to be a garden wedding, while she wanted a civil wedding, sa City Hall, sa harap ng isang judge, na silang dalawa lang. Just simple as that.
But Deven argued, dahil sa hindi raw pwede, na silang dalawa lang, dahil nasabihan na niya ang kanyang mga magulang na bibiyahe papunta sa Pilipinas, from Ireland, and he also informed his friends and business partners about the wedding, so City Hall and just the two of them scenario was completely out of the picture.
     But, this time, after thinking it through, she thought that, Deven's choice was more practical, kung kailangan na magpunta ang mga bisita ni Deven. Sa isang venue na ang ceremony at reception. This time, she's ready to let him win this round.
     At pagkarating nila sa mall at after ng umaatikabong balitaktakan sa loob ng sasakyan, finding a ring was so easy, it was one of those rare moments na nagkasundo sila, at isa na rito ang pamimili ng wedding ring. Sabay nilang itinuro ang isang simple na gold band, no design, no carvings, no precious stones, just  plain, smooth round, gold 24 karat wedding band.
     Then after shopping for a pair of wedding bands, they decided to look, ng mga isusuot nila, nagpunta sila sa isang kilalang couture shop, kung saan puro tuxedo, americana, at dresses ang binibenta. Custom made or ready to wear, ay mayroon sila.
     They were assisted by the store's manager, dahil nga sa kilalang tao si Deven. Madali lang na nakapili si Deven ng damit, but for Rain, she was overwhelmed, by the different styles and designs ng mga dresses.
      "What length do you prefer ma'am?" ang tanong ng manager .
      "Knee! – ankle!" ang sabay na sagot ni Rain at Deven. The manager looked at them, amusingly.
     "Knee length ang gusto ko Deven" she said to him, while she wore a fake smile. Naiinis siya sa pangingialam nito sa pamimili niya ng damit.
     "Isn't wedding dresses supposed to be long?" ang tanong ni Deven.
     "Ahm, may I suggest something, bakit hindi na lang natin hayaan si ma'am na magsukat ng mga damit, I'll picked something for her, in different lengths and styles, then, saka na kayo mamili" ang suggestion ng store manager.
     "That's a good idea, honey, akin na si Caleb, para makapagsukat ka" ang sweet na sabi sa kanya ni Deven, his gray eyes twinkling on her.
     Rain gritted her teeth, at napansin niya na wala na siyang ginawa simula ng araw na iyun ay ang manggigil sa inis sa lalaking ito, at sumasakit na ang mga pisngi, gilagid, at ngipin niya.
      Reluctantly, she gave Caleb to him, at sumunod siya sa store manager. They roamed around the shop while the store manager, showed her different dresses of different lengths and designs.
     After picking at least ten dresses, nagpunta na siya sa back dressing room. Isang simple oyster colored, knee length, satin gown, with sweetheart neckline ang una niyang sinukat. Manipis ang strap nito, at may kulay puting, sash belt.
     Tiningnan ni Rain ang sarili sa full sized mirror, maganda ang gown at simple lang. Gusto niya sana ito, kaso, dahil sa sweetheart ang neckline, mas lalong na accentuate ang dibdib niya, at kita nga ang cleavage niya sa low neckline.
     "You look fabulous ma'am, tiyak na hindi na makakahintay si sir sa honeymoon" , ang biro sa kanya ng store manager.
     Namula ang mga pisngi ni Rain, huhubarin na sana niya ang dress, pero pinigil siya ng store manager.
     "Ma'am this way po" ang sabi nito sa kanya at itinuro ang isang side ng dressing room na natatakpan ng kurtina. Nagtataka man ay sumunod si Rain. Hinawi ng manager ang kurtina at paglabas niya ay naghihintay si Deven. Nakaupo ito sa isang sofa, habang kandong si Caleb.
     Ano ito showroom? Ang tanong ni Rain sa sarili, kailangan ba niyang ipakita kay Deven ang isusuot niya? Ang galit a tanong ni Rain sa sarili.
     "Sir what do you think?" ang tanong ng manager kay Deven na natameme. He was literally gaping at her.
     It's very obvious in his gray eyes, that he likes what sees. His gray eyes, roamed all over her body, from her shoulders down to her low neckline that displayed a good amount of cleavage, down to her feet, then back to her chests again, kung saan nagtagal ang mga mata nito.
     Namula ang mga pisngi ni Rain, at nag-init ang mukha niya.
     "I like it" ang mabilis na sagot ni Deven, nang makarecover na siya sa pagkatameme niya nang lumabas si Rain. Damn, she looked so GORGEOUS, he thought.
     "I think so too, just look how it accentuate her curves" ang sagot ng manager.
     Deven looked at her appreciatively, "I won't argue with that, we'll take it" ang sabi ni Deven sa manager.
     "I don't think so" ang sagot niya, napatingin sa kanya ang dalawa na para bang, they only saw her for the first time. She's getting annoyed, dahil kung mag-usap ang dalawa ay para bang wala siya roon.
     "Why not?" ang tanong ni Deven.
     "I'm not comfortable with it, I'm going to change" ang biglang sabi ni Rain, sabi talikod niya at naglalakad pabalik ng dressing room.
      Nakailang sukat ng damit si Rain, at sa lahat ng iyun, ay ipinapakita niya ang kanyang suot na damit kay Deven, at puro "no" ang narinig niyang sagot nito.
     And surprisingly, lahat ng inayawan nito, ay ayaw din niya, kaya naisip niya kahit papaano ay may napagkasunduan sila.
     Ang huling sinukat ni Rain, ay isang, ivory colored, mermaid scoop neck, floor length wedding dress, with lace embroidered bodice. Kahit pa nung una ay gusto niya ng knee length dress, nagustuhan niya ang huling dress na ito.
     Paglabas niya ng dressing room para ipakita kay Deven, she was smiling, "I like it" ang nakangiti niyang sabi.

     Deven caught his breath the moment she went out of the curtain. Kung ang sexy dress na naunang isinukat ni Rain ay nagpanganga sa kanya, this dress, made his breathing stop, and his heart started to beat wildly inside his chest. She was smiling wide, and this time, she looked just like a BRIDE. His heart beat faster, no he should not felt this way. Kay Emily lang niya dapat ito madama, no, bakit parang mas malakas pa ang lagabog ng dibdib niya ngayon?
     "It's beautiful" he answered huskily.
He cleared his throat, before speaking again, "uh, so yan ba ang napili mo?" ang tanong ni Deven.
     "Definitely" ang sagot ni Rain sa kanya na hindi pa rin naalis ang ngiti sa mga labi nito.
     "That's a good choice ma'am, let me wrapped it for you" ang sabi ng store manager sa kaniya.

***

     "Ikaw na lang ang mag – isa rito?" ang tanong ni Deven pagpasok nila sa loob ng bahay. Inihatid na siya nito sa bahay niya. Wala na halos gamit na naiwan, maliban na lang sa kama at crib ni Caleb. At mga personal nilang gamit.
     "Technically, kaming dalawa ni Caleb" ang sagot ni Rain na may malungkot na ngiti sa mga labi niya.
     "Bakit hindi ka na lumipat sa bahay?" ang tanong ni Deven, na nakakunot ang noo.
     No, kung kinakailangan niyang patagalin pa ang mga oras na hindi niya muna makakasama si Deven, gagawin niya.
     "I'll wait till the wedding" ang mariin na sagot ni Rain.
     "Well, we've accomplished a lot today" ang sabi ni Deven ang sagot ni Deven sa kanya.
     "Oo, pero, mas napabilis siguro tayo kung hinayaan mo na lang akong mamili ng isusuot ko" ang inis na sagot ni Rain.
     Deven wore a scowl again, while he looked down at her.
"I think you needed the HELP" ang sarkastikong sagot nito sa kanya.
     Rain gritted her teeth, "ganyan ka rin ba sa dating asawa mo, nangialam ka rin ba sa wedding dress niya?" ang tanong niya.
     Deven just looked at her, then he thought of Emily, noong araw ng kasal nila, ang wedding gown na suot nito. She looked just like a princess that came out of a story book. With her brown hair and blue eyes, yes, she was a princess. 
     Their wedding was so grand, tila ba isang prinsesa at prinsipe ang ikinasal, ang sabi ni Deven sa sarili nito, nang maalala ang engrandeng kasal nila noon ni Emily.
     "I told you, na huwag mong isama sa usapan ang asawa ko, but just to let you know, no, hindi ko siya tinulungan mamili ng damit niya, she HAS GOOD TASTE she doesn't need any help" ang mapang insultong sagot ni Deven sa kanya his gray eyes blazing with anger.
     Umiling si Rain at ngumisi, "I don't think so" ang sagot ni Rain, "kasi pinatulan ka niya" at isang matamis na ngiti ang gumuhit sa kanyang mga labi, at mas lumapad pa iyun, lalo na at nakita niya sa mga mata ni Deven, ang labis na inis, ng dahil sa sinabi niya.
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
     Deven lay down on his stomach, on his king sized bed, he was asleep for a long time already, he was so tired.
     When he turned on his side, he felt someone beside her, sino bang babae ang kasama niya ngayong gabi? He asked himself. May kasama ba siya?
     He reached to touch the woman, and he felt the smoothness of her skin on his hand.
     He slowly opened his eyes, and he bolted up, his eyes were wide, for beside him was Emily, and she started yelling at him.
     "What have you done?!" she shouted with tears in her beautiful blue eyes.

     Deven bolted up, he was breathing hard and he was sweating. He looked at his bed, beside him, pero wala doon si Emily. It was just a dream. It was again, just one of his many dreams.