The Love Shot✔️

Hoofdstuk 11

(Pov Sky)

Zodra we de kroeg binnen komen, is de harde muziek pas echt te horen. Het is nog niet heel druk, maar de mensen die er zijn herken ik van school.
'Kom je nog mee of blijf je daar staan?' vraagt Ryan lachend.
Ik knik en loop samen met Ryan de kroeg verder in, richting de bar. Ik zoek naar teamgenoten, maar de enige die ik zien zijn een paar cheerleaders en wat jongens die ik niet ken. Het is nog best wel vroeg, dus het wordt vast wel drukker. Wanneer we langs twee meiden lopen, glimlach ik vriendelijk en meteen beginnen de meiden te blozen. Zodra we bij de bar zijn, nemen we plaats op de houten krukken. Meteen worden mijn ogen aangetrokken door de vele alcohol dat aan de muur hangt. Alle planken staan vol met sterke, zoals Wisky, bier, wijn.
'Ik zie al wat jij wilt.' hoor ik Ryan lachend zeggen.
'Je kent me te goed man.'
Er verschijnt een grote grijns op mijn gezicht. Ryan steekt 2 vingers op naar de barkeeper en meteen gaat hij aan de slag.

Na een paar seconden worden er 2 bierglazen naar ons toe geschoven. Meteen zet ik mijn lippen aan het glas en begin gulzig te drinken. De heerlijk smaak van bier glijdt mijn keel door. Binnen een paar seconden zet ik het lege bierglas weer terug op de tafel. Deze heb ik zeker verdient.

(Pov Leila) 

'Je vriendin staat voor de deur!' hoor ik mijn moeder vanaf beneden roepen.
Meteen ren ik de trap af. Vanavond gaan Helena en ik naar het overwinningsfeest van het basketbalteam. Iedereen van de school is uitgenodigd en Helena wilde perse dat ik met haar mee ging. Ik haat feestjes en in heel mijn leven ben ik nog nooit naar een schoolfeest geweest. Helena gaat me helpen om een goede jurk uit te zoeken, aangezien ik geen jurken meer heb. De laatste keer dat ik een jurk aan had was op de bruiloft van mijn ouders en dat is bijna 10 jaar geleden. Zodra ik de voordeur open doe, valt mijn mond open. Helena heeft twee grote tassen vol met spullen vast. Met een grote glimlach kijkt ze me aan.
'Zoveel kleren? Ik ga dat echt niet allemaal passen hoor.' zeg ik, zonder mijn ogen van de grote tassen af te halen. Er zitten zoveel jurken in, dat de helft over de tas heen hangt.
'Het is niet alleen maar kleding gekkie.' zegt Helena lachend.
Ik laat haar binnen komen, en meteen komt mijn moeder de gang ingelopen.
'Dus jij bent Leila haar vriendin.'
Mijn moeder kijkt goedkeurend aan. Ik kan aan haar gezicht zien dat ze de make-up van Helena iets te veel vindt. Het liefst wil ik mijn moeder de gang uitduwen. Waarom moet ze altijd zo doen? Helena geeft mijn moeder netjes een hand, en zodra mijn moeder doorheeft dat ze geen rare chick is, verdwijnt ze de woonkamer weer in. Zuchtend schudt ik met mijn hoofd.
'Let maar niet op haar...'
'Ze lijkt me best aardig.' zegt Helena grinnikend.
Ze moest eens weten hoe ze is...
Met de grote tassen in haar hand, begeleidt ik Helena naar boven.

Met een zucht gooit Helena de tassen onderste boven op mijn bed. Met open mond kijk ik naar de inhoud die er uit komt. Heel mijn tweepersoonsbed ligt vol met jurken, sieraden, en make-up.
'Let's het started.' zegt Helena lachend en ze wrijft in haar handen.
Meteen begint ze te graaien in de grote stapel met jurken. Uiteindelijk pakt ze er een blauwe jurk uit. Zodra ik het kant erop zie, schudt ik mijn hoofd. Ik vindt bloemetjes kant echt heel lelijk.
Lachend zegt Helena: 'Dat is dus een nee. Duidelijk.'
Ze gooit de blauwe jurk over haar schouder naar achter. Meteen begint ze weer verder te zoeken. Dit keer komt er een rode jurk uit.
'Die is wel leuk.' zeg ik.
Ik pak de jurk van haar aan, draai me om naar mijn kast en hou de jurk voor mijn lichaam. Weer schudt ik mijn hoofd. De V hals is veelte lang en daardoor heb je veelte veel inkijk. Ik gooi de rode jurk op de grond bij de blauwe. Wanneer ik me weer omdraai, staat Helena met een zwarte jurk in haar hand.
Ik doe niet eens de moeite om hem goed te bekijken.
'Nee.'
'Waarom niet?' vraagt Helena niet begrijpend en zelf bekijkt ze de jurk nog eens goed.
'Ik vindt hem mooi.'
Ze houdt de jurk voor zichzelf en draait een sierlijk rondje.
'De jurk is te blood, die ga ik echt niet aantrekken.' zeg ik afkeurend en ik wijs naar de blote schouders en de heftige V hals.
'Nou zeg, een beetje blood kan wel.'
Koppig schudt weer mijn hoofd.
'Dan trek ik hem wel aan.'
Glimlachend legt ze de jurk terug op het bed. Ondertussen ben ik een poging aan het doen om een goede jurk er tussen uit te vissen. Ik zie alleen maar jurken die ik niet mooi vindt, totdat ik er een groene zie liggen. Meteen draai ik me om naar mijn kast. De jurk komt tot mijn schenen en bovenaan sluit hij netjes af.
'Deze kan ik wel proberen.'
Meteen verschijnt er een glimlach op Helena haar gezicht. Ik trek de satijnen jurk aan en daarna bekijk ik mezelf nauwkeurig in de spiegel.
'Ik trek deze vanavond wel aan.' zeg ik en voor het eerst verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.
Eerlijk gezegd vindt ik het echt een mooie jurk.
'Eindelijk.' hoor ik Helena opgelucht zeggen.

Nadat Helena me helemaal heeft opgemaakt en mijn haar geborsteld heeft, bekijk ik mezelf weer in de spiegel. Ik kan mezelf nauwelijks herkennen. Helena heeft heel mijn gezicht vol met make-up gesmeerd en als finishing touch heeft ze groene nep nagels op mijn nagels geplakt. Elke keer als ik wat wil oppakken moet ik heel voorzichtig doen, anders breken ze af. Waar ik wel erg blij mee ben is de groene satijnen jurk. Gelukkig heeft Helena, meestal, een goede smaak. Om het me nog moeilijker te maken heeft Helena me zwarte fluwelen hakken gegeven. Het ziet er allemaal mooi uit, maar ik kan geen stap zetten op die hoge dingen.
'Gaan we?' hoor ik Helena vragen en ze komt naast me staan.
Ze heeft de zwarte jurk aan die ik te bloot vond en daaronder heeft ze nog hogere hakken aan dan mij. De V hals van haar is echt heel overdreven. De jurk bedekt haar borsten nog maar net. Hoe durft ze daarmee naar al die feestjes te gaan? Waar ik me het meeste over verbaas is, hoe in hemelsnaam kan ze op die hakken blijven lopen. Ik zou al lang mijn enkels hebben gebroken.
'Ja is goed.' antwoordt ik uiteindelijk op haar vraag.
'Ik heb al een taxi gebeld die ons naar de kroeg brengt. Waarschijnlijk moeten we ook weer terug met een taxi, want we kunnen natuurlijk niet naar huis lopen als we dronken zijn.' zegt Helena lachend.
Ik slik een grote brok mijn keel door. Dronken? Ik ben nog nooit gedronken geweest. Ik drink geen eens. Het lijkt wel alsof mijn laatste enthousiasme voor het feest verdwenen is. Dit wordt een ramp...

De taxi komt tot stilstand voor de ingang van de kroeg. Ik zie al vanuit het taxi raampje dat het super druk is. Je kan nauwelijks door de ramen heen kijken, het enige wat je ziet zijn dansende en feestende mensen. Met moeite stap ik uit de taxi. Waarom heb ik deze verdomde hakken aan getrokken? Ik kan gewoon mijn sneaker aan moeten houden. Zodra ik recht voor de kroeg staat, verlaat er een harde zucht mijn mond. De kroeg zelf is op zich wel mooi. Het lijkt een beetje op een kroeg uit de 19de eeuw. Zodra ik de herrie hoor, herinner ik mezelf dat ik hier niet gezellig aan de cola ga zitten. Ineens zie ik een witte Tesla in mijn ooghoek staan. Meteen wordt ik herinnert aan vanmiddag. Zou Sky me gezien hebben? Zo wel, dan heb ik een heel groot probleem. Ik haat feestjes en nu wil ik al helemaal niet meer. Ineens wordt ik uit mijn gedachten gehaald door Helena.
'Kom je? Het wordt vast leuk.'
Haar hand grijpt naar mijn pols en onder dat ik iets terug kan zeggen sleept ze me naar de ingang.

Helena duwt de deur open en meteen vliegt er een walm van warmte in ons gezicht. Letterlijk de hele kroeg zit vol met mensen van onze school. Meteen valt me op dat de jurk van Helena niks is vergeleken met wat andere meiden aanhebben. Sommige kunnen gewoon beter naakt gaan. Terwijl de meiden half-naakte jurkjes aanhebben, hebben de jongens simpele polo's en leren jasjes aan. Ineens valt mijn oog op Lotte, die een stukje verderop ons aan het opwachten is.
'Hey meiden!' schreeuwt ze naar ons.
Ze zwaait naar ons en komt daarna met twee bierglazen onze kant opgelopen. Lotte heeft net zo'n overdreven jurk aan als Helena. De jurk is wit en schijnt heel erg door.
'Mooie jurk Hel.' zegt Lotte, als haar ogen over de jurk van Helena glijden.
'Thanks.'
Het is niet heel licht in de kroeg, maar ik durf te wedden dat ik rode blosjes op Helena haar wangen zag staan.
Na al het geflirt duwt Lotte de bierglazen in onze handen. Ik slik en kijk naar het stinkende gele spul.
'Kom mee.' zegt Lotte.
Ze pakt Helena haar hand vast en trekt haar de menigte in. Met moeite kan ik hun volgen en prop ik me door iedereen heen. Aan het einde van de kroeg staan we stil. Er zijn leren banken te zien, die in de vorm van een vierkant bij elkaar staan. Lotte en Helena ploffen naast elkaar op één van de banken. Op de andere banken in ons vierkant, zitten een paar andere onbekende meiden. De meeste van de meiden zien er al aardig dronken uit. Voorzichtig neem ik plaats naast Helena en strijk ik mijn jurk glad. Zoals ik al voorspelt heb, gaat Helena meteen in gesprek met Lotte. Ongemakkelijk staar ik voor me uit. Ik had nooit mee moeten gaan...