The Love Shot✔️

Hoofdstuk 48

(Pov Sky)

Ik loop terug naarbinnen en heel mijn gezicht is nat van de tranen, die nogsteeds over mijn gezicht rollen.
'Jullie verpesten ook alles!!' schreeuw ik naar mijn ouders, terwijl ik langs ze ren. 
'Sky ze....' 
Mijn moeder wilt nog wat zeggen, maar voordat ze haar zin af kan maken storm ik al de trap op naar boven. Zo snel als ik kan ren ik naar het einde van de gang. Met een harde klap gooi ik mijn kamer deur dicht en laat me achterover vallen op mijn bed. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en laat al mijn tranen eruit komen. Waarom moest het nou weer zo gaan? Ik had naar Leila moeten luisteren en niet naar mijn huis moeten gaan. Het is wel waar, ik heb Helena verkracht. Elke keer als ik eraan denk krijg ik spijt. Elke keer als ik Helena zie denk ik eraan. Het was tijdens een feest van Stefan. Helena en ik waren net uit elkaar, omdat zij het uitgemaakt had. Ik had al veel gedronken en had het helemaal naar mijn zin, totdat ik Helena tegen kwam. Ze was alleen en stond zo ongeschuldig in de deuropening. We hadden 5 maanden verkering gehad, totdat zijn het uit had gemaakt. Ze wilde haar eigen weg gaan en wilde niet meer aan mij vast geplakt zitten. Toen ik haar daar zag staan was het enige waar ik aan dacht, wraak. Ik was dronken, dus was ik zelfverzekerd genoeg om op haar af te stappen. Zonder dat ze het wilde had ik haar naar Stefan zijn kamer gebracht. Ik heb haar op zijn bed geduwt en gedwongen om seks met mij te hebben. Ze had gehuilt en geschreeuwt, maar niemand had haar gehoord. Omdat ik zo dronken was had ik haar weg laten lopen en had ze nog dezelfde avond aanklachten gedaan bij de politie. Ik kreeg een strafblad en mocht 2 maanden niet meer naar school. Als smoes had ik iedereen vertelt dat ik een gevecht had met een jongen. Alleen Helena en ik wisten de waarheid. Door dit hele gedoe is het nu uit met de gene van wie ik echt hou!! Ik wilde haar nooit meer loslaten en een toekomst met haar beginnen. Ineens vliegen er allemaal andere gedachten in mijn hoofd. Misschien had ik nooit een relatie met haar moeten beginnen. Misschien had ik het gewoon op one night stands moeten houden. Dit hele relatie ding kan ik gewoon niet. Ineens hoor ik dat de deur open wordt gedaan. Ik kijk op van mijn handen en zodra ik zie dat Anne het is veeg ik mijn tranen weg. 
'Kon je niet kloppen ofzo?!' roep ik boos naar haar. 
'Ik wilde vragen of ik u misschien kon helpen?'
Snel veeg ik mijn gezicht af en doe met mijn hand mijn bruine haar goed. Ik zie dat Anne nogsteeds in mijn kamer staat. 
'Bier!' beveel ik haar.
Anne loopt naar de minibar toe en pakt er een biertje uit. Ze loopt naar me toe en geeft het flesje aan me. Plotseling gaat ze naast me zitten. Met een verward gezicht kijk ik haar aan. Ik zie nu pas hoe blauw haar ogen eigenlijk zijn. 
'U mag best huilen hoor. Wat uw ouders deden was niet normaal.'
'Hoe wist jij wat er gaande was?'
Anne kijkt even snel naar de grond, maar kijkt me daarna weer aan. 
'Ik stond in de gang en ik kon jullie horen.'
Ik zet mijn lippen aan het bierdflesje en giet het bierfles leeg. Normaal voel ik alles tintelen, maar ik giet alles naarbinnen alsof het niks is. Ik richt mijn blik op het lege bierflesje. 
Ineens gooi ik boos het flesje naarvoren. Met een harde klap valt die uit elkaar op de grond. Alle tranen komen weer naarboven en rollen mijn wangen af. 
'Ik hielt echt van haar...' snik ik. 
Ineens voel ik Anne haar armen om me heen. Ik leg mijn kin op haar schouder en laat alles eruit stromen. 
'Leila gaat het me nooit vergeven...'
'Tuurlijk wel. Ze hielt ook van je, dat kon ik zien. Van alle meiden die hier waren geweest, was zij de enige die echt van je hielt.'
Ik snik en zeg:'Maar ik heb iets zo ergs gedaan wat ze me nooit meer gaat vergeven.'
'Dat weet ik, maar langzaam komt ze er wel overheen en dan gaat ze weer zoveel van u houden als eerst.'
'Hoe weet je wat ik heb gedaan?'
'Ik hoorde je ouders aan de telefoon met de politie.' 
Weer snik ik. 
'Ze gaat je wel vergeven.' zegt Anne. 
Ze wrijft met mijn hand over mijn rug om me te troosten. Ik sluit mijn ogen en probeer aan andere dingen te denken. 

(Pov Leila)

Ik stap de bus uit en meteen sta ik recht voor het huis van Helena. Mijn wangen en ogen glinsteren van de natte tranen. Ik heb ervoor gekozen om meteen naar Helena te gaan inplaats van naar huis. Mijn moeder gaat toch weer zeuren. Betwijfelent klop ik op de houten deur. 
Meteen wordt de deur open gedaan, alsof ze wist dat ik er aan kwam. Met een bezorgde blik kijkt ze me aan. 
'Wat is er aan de hand?' 
'Sky.' dat is het enige wat nu uit mijn mond komt. 
Meteen trekt ze me in een knuffel en neemt me mee naarbinnen. 
'Is het echt?' vraag ik meteen wanneer ik de woonkamer inloop.
Meteen weet ze waar het overgaat. Langzaam knikt Helena. Ik neem plaats op de bank en Helena geeft me een glas water. Eerst vertelt ze me het hele verhaal en daarna knuffelen we een hele lange tijd. We hebben allebei heel hard gehuild, maar dat was eigenlijk niet zo erg. Alles moest er even uit. 
'Je mag vanacht wel hier slapen. Dan heb je geen last van je moeder.'
'Dat zou ik fijn vinden.' zeg ik.
Weer sluit ze me in haar armen. Ik voel de tranen weer in mijn ogen prikken, maar dit keer knipper ik ze weg. 
'Ik hield echt van hem.' zeg ik zacht.
'I know, maar op een dag komt je echte prins op het witte paard aanlopen.' zegt Helena op een troostende toon.
Ik vind het knap van Helena dat ze me zo troost, terwijl zij eigenlijk het erge heeft meegemaakt. Langzaam komt er een kleine glimlach op mijn gezicht.


Heyyy guys, 

Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!
Ik zie jullie zaterdag weer. 

Xx Marith