The Love Shot✔️

Hoofdstuk 32

(Pov Leila)

Ik voel dat Sky zijn armen onder mijn rug glijden en me voorzichtig uit de glasscherven optilt. Als een verdoofd dier lig ik in mijn armen. Ik heb mijn hoofd naar achter laten vallen, want ik ben veelte moe om mijn hoofd naar hem op te tillen. Alles doet pijn, mijn armen, benen en rug. Met heel veel moeite sla ik mijn arm om zijn nek. Sky begint te lopen, terug naar onze kamer. Bij elke stap die hij zet voel ik de glasscherven dieper in mijn huid steken.

Voorzichtig laat hij me op het bed zakken. Nog steeds doen de glasscherven pijn, maar door het zachte bed wordt de pijn wel verzacht. Zodra ik veilig op het bed lig, loopt Sky de badkamer in. Ik zie hem geërgerd in wat kastjes rommelen.
'Wat doe je?' vraag ik kreunend van de pijn.
'Ik zoek pleisters.'
'Die liggen in het kastje boven de wasbak.'
Hij luistert een keer naar me en komt terug gelopen met een EHBO doos. Hij knielt naast me en rommelt er wat in.
'Ik kan het zelf wel.' zeg ik eigenwijs.
Met mijn blote handen probeer ik een glasscherf uit mijn arm te halen, maar omdat mijn handen zo erg trillen krijg ik het stukje niet te pakken.
'Afblijven, ik doe het!'
Hij pakt de pincet uit de doos en zegt: 'Geef me je hand.'
Voorzichtig leg ik mijn hand in de zijne. Ze zijn warm en zacht.
'Dit kan pijn doen.'
De pincet pakt één van de glasscherven en in één ruk trekt hij hem eruit. Meteen bijt ik op mijn lip. Nadat mijn handen zijn gedaan gaat hij door naar mijn arm, die ook al aardig onder de glasscherven zit. Het is helemaal stil in de kamer en Sky kijkt met een geconcentreerde blik naar mijn arm. Zijn tong hangt nog niet uit zijn mond. Daarna zijn mijn benen aan de beurt. Zijn warme hand glijdt over mijn been naar boven, totdat hij een stukje glas tegenkomt. Nadat hij het stukje eruit heeft getrokken veegt hij met een natte doek het bloed weg.
'Sky?'
'Niet praten, dan beweeg je.'
Meteen hou ik mijn mond dicht en duw ik mijn hoofd het zachte kussen in.

Na een paar uur zijn eindelijk alle glasscherven eruit. De meeste waren klein en deden vreselijk veel pijn. Wanneer Sky de EHBO doos opruimt, trek ik mijn pyjama.
'Bedankt.' zeg ik tegen hem, zodra hij de slaapkamer weer inloopt.
'Ga slapen Leila.'
Verast genoeg luister ik naar hem. Ik ben toch moe. Ik ga op mijn rug liggen en trek de dekens tot mijn kin. Ik had nooit geweten dat Sky zo aardig kon zijn. Nu ik er zo aan denk, hij heeft me meerdere keren geholpen. Die ene keer tijdens het feest en op de gang, dat was ook met Chad en hij heeft ervoor gezorgd dat ik toch wel mee mocht spelen met de wedstrijden en training, dat was nadat ik Rosanne een klap had verkocht. Misschien is hij helemaal niet zo slecht als Helena zei. Iedereen heeft goedheid in zijn hart, zelfs als het maar een klein beetje is. Sky heeft diep vanbinnen gewoon een klein en goed hart. Sky zit op zijn bed met zijn rug naar me toegekeerd. Hij heeft zijn blouse uitgetrokken, waardoor ik nu recht tegen een blote rug aankijk. Zelfs zijn rug is gespierd.
'Valt er wat te zien?' hoor ik hem ineens vragen.
Ik voel dat mijn gezicht rood aanloopt. Ik draai me terug op mijn rug. Meteen voel ik de wondjes weer prikken. De grote wond op mijn schouder is het ergst, elke keer als ik mijn schouder beweeg voel ik de wond trekken. Gelukkig waren de meeste klein, dus die doen nu geen pijn meer. Sky gaat ook op zijn bed liggen. Heel snel vang ik een kleine glimp op van zijn six-pack. Meteen staar ik weer naar het plafond, hopend dat hij het niet had gezien.
'Wat wilde je net vragen?' hoor ik Sky vragen.
Ik ben verbaasd dat hij er nog naar vraagt.
'Nou eh, ik vroeg me af...'
Ik slik en zeg dan uiteindelijk: 'Hoe je me hebt gevonden?'
'Je was namelijk nogal druk bezig met Rosanne en de andere meiden.'
Ik draai mijn hoofd naar hem toe, maar hij heeft zijn ogen al op het plafond gericht.
'En volgens mij ben je helemaal niet dronken.'
'Je hoeft niet dronken te zijn om rare dingen te doen.' zegt hij, zonder naar me te kijken.
'Maar hoe kwam je mij ineens tegen. Ik zat niet op de meest gangbare toilet.'
'Ik moest zoals elk gewoonlijk persoon naar het toilet.' zegt hij, maar ik weet zeker dat hij liegt, want hij doet heel veel moeite om me niet aan te kijken.
'Dat kan niet. Je kwam me niet zomaar tegen, omdat je naar het toilet moest. Er was een toilet op de eerste verdieping.'
Sky haalt zijn hand door zijn bruine haar en draait zich dan plotseling om naar mij. Zijn bruine ogen kijken me doordringen. Ik merk nu pas op dat ze op chocolade lijken.
'Oké jij wint. Ik zag je weglopen, dus heb ik je gevolgde. En nee, ik ben geen stalker. Ik wilde alleen weten waarom je wegging. Eerst was ik je kwijt, dus liep ik naar onze kamer, maar daar was je niet. Ik heb een paar minuten gewacht en ben toen weer naar het feest gelopen. Toen hoorde ik Chad ineens schreeuwen.'
'En dat noem jij geen stalken?'
'Nee, want ik wilde alleen kijken of je oké was.'
Ineens dringt het door me door. Hij wilde kijken of ik oké was...
'Maakte je zorgen om mij? Dat kan helemaal niet. Je bent de badboy van de school en waarom zou jij om een nerd als mij geven. Je mag me al sinds het begin al niet.'
'Misschien ken je je me niet goed genoeg. Ben ik dan volgens jou geen badboy meer?'
Er verschijnt een kleine grijns op zijn gezicht. Ik rol mijn ogen en er verlaat een grinnik mijn mond.
'Dat heb ik niet gezegd. Je bent nog steeds een badboy.'
'Waarom?'
Nieuwsgierig kijken zijn ogen me aan.
'Nou... Je pronkt met je rijke spullen, date met elk meisje die je ziet lopen, en je hebt meerdere strafbladen vanwege dronken auto rijden.'
Nu ik het zo zeg is hij overduidelijk een badboy. Weer gaat zijn hand door zijn bruine haar, dat nu verward zit, wat wel schattig staat.
'Mag ik niet trots zijn op mijn spullen?'
'Jawel...'
'Nou laat me dan lekker.' zegt hij ineens op een botte toon.
Hij gaat weer op zijn rug liggen en langzaam sluit hij zijn ogen. Zou hij nu geïrriteerd zijn? Zo bedoelde ik het niet... Ook ik rol me op mijn rug en na heel veel nadenken sluit ik mijn ogen.

Heyy Guys,
Ik heb bijna de 1K lezers!!!
Ik kan het gewoon niet geloven.
Jullie hebben echt geen idee wat dit boek voor me betekent😁
Ik hoop zeker dat jullie door blijven lezen.
Ik zie jullie donderdag weer😊

Xx Marith