The Love Shot✔️

Hoofdstuk 61

(Pov Leila)

Ik heb deze nacht nauwelijks geslapen. Om het uur werd ik wakker en dacht ik: is dit wel de goede keuze? Toen het eindelijk half 6 was ben ik zoveel mogelijk naar huis gegaan. Ethan lag nog te slapen. Hij werd even wakker, en mompelde nog iets onverstaanbaars.

Toen ik thuis kwam lag mijn moeder natuurlijk nog op bed. Stilletjes was ik naar boven gelopen en kroop ik nog in mijn eigen bed. Na eindelijk 2 uur door te hebben geslapen, open ik vermoeit mijn ogen. Kreunend graaf ik mijn hoofd in mijn kussen. Wat moet ik dit weekend nou gaan doen? Ik zou met Ethan gaan shoppen, maar natuurlijk heb ik dat verpest. Vermoeit pak ik mijn mobiel van mijn nachtkastje af. Meteen begin ik Helena te appen.

Na een tijd je met Helena te hebben geappt, duw ik mezelf uit mijn bed. Van Helena mag ik nu naar haar toekomen. Natuurlijk vond ze het vervelend voor me dat het uit is met Ethan, maar volgens mij is zij de gene die het ergst vindt. Helena vond ons altijd wel leuk samen. Op mijn tenen loop ik weer de gang in. Geschrokkensta ik stil. Mijn moeder komt haar kamer uit gestrompeld. Ze heeft een mint-groene badjas aan en haar blonde haar zit in een verwarde knot.
Vermoeit vraagt ze aan me: 'Waar ga jij heen? Je weet toch wel dat het weekendis?'
Haar ogen staan nog half dicht en ze moet moeite doen om de felle zon erdoor te laten.
'Ik ga naar Helena.'
'Daar kom je toch net vandaan?'
Ze legt haar hand in haar haar en met opgetrokken wenkbrauw kijkt ze me aan.
Meteen worden mijn ogen groot. Dat is waar ook, ik had mijn moeder verteld datik bij haar logeerde. Paniekerig frummel ik aan de touwtjes van mijn zomerjurk.
'Ehm, Helena moest samen met haar moeder naar de...'
Zuchtend richt ik mijn ogen naar de grond. Waarom moet ik nou zo slecht zijn inliegen?
'Schat, moet je me iets vertellen?'
Meteen voel ik dat mijn hoofd rood aanloopt. Kan ik niet gewoon wegrennen,zodat ik deze confrontatie niet met haar aan hoef?
'Je mag me alles vertellen, dat weet je...' zegt ze op een geruststellende toon.
'Maar de vorige toen ik je iets persoonlijks vertelde ging je door het lint...'
Meteen vouwt mijn moeder haar armen en ziet ze er niet meer zo vermoeit uit.
'Het gaat toch niet over die zoon van de makelaar?'
Zuchtend antwoordt ik: 'Nee mam.'
Opgelucht haalt mijn moeder adem.
'Waar gaat het dan over?'
Na heel lang geworsteld met de gedachten van hoe mijn moeder kan gaan reageren, besluit ik het toch te vertellen.
Zo snel als ik kan zeg ik: 'Ik had verkering met een jongen uit mijn team, maar ik heb het vandaag uitgemaakt.'
Opgelucht haal ik adem. Ik voel me er geen eens verdrietig over. Ik weet dat mijn moeder niet de beste persoon is om geheimen mee te delen, maar ik moest het even kwijt.
'Wie was het?' vraagt ze.
'Ethan. Hij is een teamgenoot en één van mijn vrienden.'
Aan mijn moeders blik kan ik zien dat ze argwanig is, maar gelukkig pakt ze het niet verkeerd op.
'Oké, ik ben blij dat je het hebt verteld. Ga nu maar snel naar Helena.'
'Is goed.'
Zo snel als ik kan ren ik de trap af.
Net voordat ik de voordeur open wil trekken hoor ik mijn moeder nog roepen:'Geen geheimen meer, oké?'
'Ja, ja.'
Met een harde ruk trek ik de voordeur achter me dicht en ren ik de straat over naar de bushalte.

(Pov Sky)

Zodra ik de knetterende motor van mijn vaders Audi hoor wegsterven weet ik dat ik alleen thuis ben. Mijn ouders zijn weer twee dagen weg, vanwege werk. Natuurlijk vindt ik het niet erger. Eindelijk geen gezeur meer over Rosanne. Zuchtend plof ik op de leren stoel in de inloopkast. Stefan geeft weer eens een feestje. Stefan houdt nog meer van feestjes dan dat ik doe, en dat zegt wat. Meestal organiseert hij ook de feestjes, wat hij best goed kan. Er is altijd veel alcohol, leuke meiden en het belangrijkste is, er zijn geen regels. Samen met Ryan ga ik naar zijn feestje toe. Stiekem hoopte ik dat Leila ook kwam, maar toen besefte ik me dat ze niet van feestjes houdt. Zuchtend sla ik mezelf tegen mijn hoofd. Waarom moet ik nou aan haar denken? We zijn pas een week uit elkaar, maar het lijkt al eeuwen.
'Anne!!' roep ik hard door de inloopkast.

Na een paar minuten hoor ik voetstappen mijn kamer inkomen. Anne komt de hoek omlopen en blijft met haar armen op haar rug in de deuropening staan.
'Waar kan ik u mee helpen?' vraagt ze zoals altijd op een nette toon.
'Je moet me helpen kleding uitzoeken voor vanavond.'
'Wat voor kleding wilt u aan?'
'Gewoon iets feestelijk.'
Anne loopt de inloopkast in en meteen opent ze de kast met blouses. Haar handen glijden over de kledinghangers.

Na ongeveer 10 minuten heb ik de outfit aan. Met een kieskeurige blik bekijk ik mezelf in de spiegel. De blouse die ik aan heb is dronken groen. De broek is precies hetzelfde groen, maar heeft er dunne witte strepen op. Als laatste geeft Anne me een zwarte zonnebril. Ik strijk mijn bruine haar nog naar achter voordat ik de kast uitloop.
'Ik ben weg.' zeg ik nog tegen Anne, voordat ik uit mijn kamer verdwijn.

Heyyy guys, 

Sorry voor dit saaie hoofdstuk :) Ik hoop alsnog dat jullie het leuk vonden om te lezen. Ik ben nu heel erg druk bezig met het tweede boek, want voor de gene die het niet hebben meegekregen het wordt een trilogie. Jammer genoeg ging er iets fout in het tweede boek waardoor ik heel erg veel moest aanpassen. Het tweede boek komt ook nog niet uit, want ik moet zoveel aanpassen om het net zo goed als deze te maken. Zodra ik de eerste versie van boek 2 op papier heb ga ik door naar deel 3. En ik kan jullie vertellen, het gaat het drama worden :) Ik hoop zeker dat jullie boek 2 ook gaan lezen. 

Xx Marith