The Love Shot✔️

Hoofdstuk 56

(Pov Sky)

Ja hoor, de tegenstanders hebben gewonnen met 10-56. De cheerleaders van het andere team zijn dansjes aan het doen en hun coach begint hard te kleppen. Iedereen op de tribunes is doodstil. Beide handen haal ik zuchtend door mijn bruine haar heen. Hopeloos staar ik naar de grond. Hoe kon ons team dit nou weer verliezen? We hebben wel 10 keer van spelers, maar het werd er niet beter op. Het ergste is nog dat dit de slechtste tegenstanders waren van de competitie. De coach had me nooit aan de zijlijn moeten laten staan. Nu gaan we derde staan op de ranglijst. Terwijl de zaal en de tribunes langzaam leegstromen, geeft de coach een boze preek tegen het team. Gelukkig mag ik lekker op deze oncomfortabele stoel blijven zitten. Juichend verlaten de tegenstanders de zaal. Boos wijst de coach één voor één mijn teamgenoten aan. Bij iedereen geeft hij een hele preek waarom ze slecht waren.

Na de boze preek van de coach verlaten ook wij de zaal. Plotseling zie ik dat Ethan met Leila aan het knuffelen. Ik wil net naar ze toe lopen, maar ik wordt tegengehouden door Rosanne, die haar hand op mijn schouder legt.
'Hey babe.'
Zuchtend draai ik me om en zie een bezwetende Rosanne achter me staan. Haar bruine ogen kijken me teleurgesteld aan.
'Als jij het veld in was gezet, dan hadden jullie gewonnen.'
Rosanne legt haar arm om me heen. Heel langzaam en overdreven raakt ze mijn lippen aan. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Leila naar ons kijkt.
Ik haal mijn lippen van Rosanne af en zeg tegen haar: 'Als je nu gaat omkleden dan kunnen we zo gaan.'
Ze knikt en voordat ze weg loopt geeft ze me nog een kus op mijn wang. Huppelend loopt ze achter de cheerleaders aan de kleedkamer in. Zodra Rosanne de kleedkamers in verdwenen in, loop ik zonder twijfel op Ethan en Leila af. Ethan staat zijn gymtas in te pakken, terwijl Leila met Harry aan het praten is. Zodra Ethan doorheeft dat ik naast hem sta, kijkt hij op.
'Wat is er?' vraagt hij licht geïrriteerd.
'Heb je verkering met Leila?'
Meteen trekt Ethan zijn bruine wenkbrauwen omhoog.
'Ja hoezo?'
Net voordat ik kan antwoorden roept Leila: 'Ethan kom je?'
Ze draait zich, zodra ze mij ziet staan loopt ze op ons af.
'Wat doe jij hier?'
Ze slaat haar armen over elkaar. Met haar groene ogen kijkt ze me geïrriteerd aan. Meteen raak ik afgeleid door haar ogen.
Zonder ook maar een andere kant op te kijken zeg ik: 'Ik, ik vroeg Ethan...'
Er verlaat een harde zucht mijn mond.
'Ik vroeg Ethan of jullie verkering hebben.'
Blijkbaar is Leila ook afgeleid door mijn ogen, want het enige wat ze doet is in mijn ogen staren.
Ongeduldig en geïrriteerd hoor ik Ethan zeggen: 'Gast haal je ogen van haar af.'
Hij geeft me een por in mijn zij, waardoor we allebei afgeleid raken. Boos richt ik mijn blik op Ethan. Het liefst wil ik hem in elkaar slaan, maar Leila is erbij...
'We hebben inderdaad verkering.' antwoordt Leila uiteindelijk.
Er verschijnt een kleine glimlach op haar gezicht. Ze steekt haar arm in die van Ethan. Volgens mij probeert ze me jaloers te maken en dat is ook nog gelukt. Voordat ze van ons wegloopt geeft ze Ethan een kus op zijn wang. Zo hard als ik kan knijp ik mijn handen als vuisten. Met moeite moet ik de vuisten omlaag houden. Mijn blik volgt Leila, totdat ook zij de kleedkamers in is verdwenen.
'Gast effe serieus kijk niet zo naar haar!' hoor ik Ethan zeggen, zodra we alleen in de gymzaal staan.
Meteen richt ik mijn blik weer op Ethan.
'Ik doe wat ik wil...'
'Nee, je blijft hoeft niet zo naar haar te staren!'
Ethan zijn stem galmt door de lege gymzaal heen.
'Wat is je probleem eigenlijk?' vraagt hij.
'Jij hebt mijn vriendin afgepakt, dat is het probleem!!' antwoordt ik woedend.
Met open mond kijkt Ethan me aan.
'Ik? Jij zegt dat ik je vriendin hebt ingepikt.'
Hij begint even te grinniken, maar kijkt daarna weer serieus.
'Sky dit was echt je eigen schuldt. Je had haar gewoon de waarheid moeten vertellen.'
Zonder ook maar te twijfelen duw ik hem tegen de muur aan. Met mijn arm op zijn borst hou ik hem stevig tegen de muur aan. Natuurlijk ben ik veel sterker dan Ethan. Ethan is letterlijk alleen maar bot met een huidje erover.
'Doe normaal!!' roept Ethan boos.
Hij probeert zich uit mijn greep te duwen, maar het heeft weinig zin. Zelfs met één arm kan ik hem tegen de muur aan houden.
'Je mag dan wel misschien op mijn positie spelen, maar van Leila blijf je af. Als je haar ook maar één keer pij doet, dan heb je een heel groot probleem!!'
'Ik weet niet wat jij denkt, maar jij was juist de gene die haar pijn heeft gedaan.'
Ik duw hem nog harder tegen de muur aan en dreigend kijk ik in zijn bruine ogen.
'Als je daar nog één ding overzegt, dan sla ik je helemaal in elkaar!' roep ik boos.
Langzaam laat ik mijn arm van zijn borst zakken. Ethan pakt zijn kans. Hij pakt zijn gymtas p en loopt naar de kleedkamers. Hij kijkt nog even achterom, maar verdwijnt daarna de kleedkamer in. Zodra de kleedkamerdeur met een harde klap dicht valt, voel ik de tranen achter mijn ogen prikken. Met mijn handen in mijn haar zak ik op mijn knieën. Wat heb ik nou weer gedaan? Waarom kan ik nou nooit normaal reageren?

Ik veeg al mijn tranen uit mijn gezicht. Zuchtend loop ik de gymzaal uit. Rosanne staat al bij de klapdeuren op me te wachten. Ze pakt mijn hand vast en samen lopen we de gangen door richting de uitgang. Er hangt een treurig sfeertje door de school heen. We lopen langs Leila haar kluisje. Ze draait zich om en geeft me een boze blik. Ik wil haar negeren, maar Rosanne steekt haar middelvinger naar haar op. Helena, die naast haar staat, kijkt ons vol ongeloof aan. Meteen geef ik Rosanne een por in haar zij.
'Wat?!'
'Die middelvinger kon je voor je laten.' fluister ik licht geïrriteerd.
'Nou en, ze verdient het.'
Er verlaat een zucht en hand in hand lopen we de trappen af naar buiten. 

Heyyy guys, 

Hier is het nieuwe hoofdstuk. Zelf ben ik erg druk bezig met het tweede boek. Ik beloof jullie, het wordt echt super leuk en verassend. En.... Er komt ook nog een derde boek!! Hou daarom goed mijn account in de gaten. Jammer genoeg eindigd het wel bij het derde boek, want het wordt een trilogie. Persoonlijk kan ik echt nog geen afscheid nemen van deze geweldige personages. Gelukkig duurt het nog wel even voor het zo ver is. Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden. Ik zie jullie donderdag weer!