The Love Shot✔️

Hoofdstuk 64

(Pov Leila)

Na een halfuur gaat eindelijk de bel. Meteen pak ik mijn spullen op en loop het lokaal uit. Met het paarse briefje in mijn handen loop ik terug naar meneer Swan. Ik moet snel zijn, want de jongens gaan vragen of we weer in het team mogen.

Zodra ik het lokaal inloop zie ik meneer Swan al ongeduldig op me wachten. Aandacht bekijkt hij het paarse briefje, die ik aan hem geef. Na een paar minuten zet hij er eindelijk een handtekening onder.
'Je moet morgen 1 uur nakomen.'
Meteen valt mijn mond open. Alleen voor dit?
'Maar meneer ik moest alleen maar naar de tijd kijken, verder deed ik niks op mijn mobiel.'
'Leila, er hangt een klok in het lokaal.'
Meneer Swan wijst naar de klok boven het schoolbord.
'Maar meneer...'
'Geen gemaar, ik zie je morgen om half 4 in mijn lokaal.'
Er verlaat een harde zucht mijn mond. Met mijn hoofd naar de grond gericht slof ik terug naar de deur. Plotseling komt er iemand het lokaal ingerend. Zodra ik opkijk zie ik dat het Sky is. Hij legt zijn arm om me heen en sleept me terug naar meneer Swan zijn bureau. Blijkbaar heeft Sky heel de gang doorgerend, want hij is helemaal buitenadem.
'Hey Sky, jou heb ik lang niet meer gezien.'
Verbazend genoeg verschijnt er een glimlach op meneer Swan zijn gezicht. Eerlijk gezegd heb ik hem nog nooit zien lachen. Sky geeft hem een box, waardoor zijn glimlach nog breder wordt.
'Waarom ben je hier? Je hebt al twee jaar geen natuurkunde.' zegt meneer Swan.
Langzaam glijdt Sky zijn arm van mijn schouders af.
'Ik kwam u eigenlijk om een gunst vragen. Leila kan morgen niet nablijven,'
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik Sky aan.
'Waarom niet?' vraagt meneer Swan, die nu een serieus gezicht opzet.
Het lijkt er even op alsof Sky niks weet te verzinnen, maar dan zegt hij: 'Ik en Leila spreken morgen af. Het kan niet op een andere dag.'
Het is duidelijk dat Sky ook niet kan liegen, maar meneer Swan trapt er wel mooi in.
'Oh oké, dan zou ik je maar gewoon moeten laten gaan.'
Nog steeds kijk ik Sky met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Verward antwoordt ik: 'Oké, ehm, bedankt meneer.'
'Ik zie je wel een andere keer Cooper.'
Meneer Swan steekt zijn hand naar hem op. We draaien ons om en lopen in stilte het lokaal uit.

Zonder een woord tegen elkaar te zeggen lopen we de gangen door.
Pas als we door de klapdeuren zijn begin ik met praten: 'Waarom deed je dit?'
'Omdat je anders moest nablijven en dat verdien je niet.'
'Moet je niet bij Rosanne zijn voordat ze gek wordt?'
'Rosanne?'
Sky kijkt me verward aan, waardoor ook ik verward ga kijken.
'Het is al 4 dagen uit met haar.'
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan.
'Wist je dat niet dan? Ik vond die trap in mijn buik best wel duidelijk.'
Zonder iets te zeggen schudt ik mijn hoofd. In stilte lopen we verder. Gelukkig hoef ik me niet om te kleden, want anders zou ik oog in oog staan met Rosanne en ik denk dat ze me nu verrot zou willen scheuren.

Zodra we de zaal ingelopen komen, staat iedereen al in een cirkel. Ook Chad staat erbij. Elke keer als hij zijn ogen naar mij richt, krijg ik kippenvel.
'Goedemiddag.' zegt de coach tegen ons, zodra we ons in de cirkel vormen.
Zo vriendelijk mogelijk glimlach ik naar hem. Plotseling zet de coach een serieus gezicht op en kijkt hij ons allemaal individueel aan.
'Zoals jullie wel doorhebben gehad verliezen we elke wedstrijd die we spelen, omdat Sky, Leila en Chad niet mee mochten spelen.'
Ik heb mijn handen gevouwen en gespannen kijk ik naar de coach.
'Daarom hebben de directeur en ik besluiten dat jullie weer mogen mee spelen.'
Meteen begint het team te springen en te juichen. Ik kan het nauwelijks geloven, ik mag weer mee basketballen.
De coach schreeuwt nog: 'Op één voorwaarde, dit gebeurt nooit meer.'
Maar niemand luistert meer. Ik geef Kol en Harry een high five.
'Wild Eagles voor de winst!' roept Klaus over het geschreeuw.
Van blijdschap geef ik Stefan een knuffel.
'Nu kunnen we weer winnen.' zegt hij blij.
Ook geef ik Harry een knuffel. Zonder dat ik het doorheb sta ik plotseling oog in oog met Ethan.
Zonder emoties zegt hij: 'Fijn dat je weer in het team mag.'
'Bedankt, zonder jullie zou het niet gemogen hebben.' zeg ik ongemakkelijk tegen hem.
Meteen draai ik mijn rug weer naar hem toe. Ik wil weer vrienden met hem zijn, maar ik schaam me zo erg. Wanneer iedereen weer stil is, gaat de coach weer verder met praten.
'Omdat jullie geen uniform meehebben en geen goede schoenen, mogen jullie voor vandaag gaan. Ik zie jullie morgen weer.'
'Dag coach.' zeggen Sky en ik tegelijk.
De rest van het team zwaait ons nog uit. Chad rent meteen langs ons de zaal uit. Vanuit mijn ooghoek kijk ik nog naar Ethan, die Sky en mij aankijkt. Ik vindt het zo zielig voor hem, maar ik denk dat dit de beste optie was. Anders zou ik jaren tegen hem liegen.

Ik leg mijn natuurkunde boeken in mijn kluisje. Heel even twijfel ik, maar daarna loop ik toch door naar Sky. Ik ben hem wel een bedankje verschuldigd. Zonder dat hij het door heeft ga ik achter hem staan. Het valt me nu pas om dat zijn kluisje helemaal vol ligt met medailles en een basketbal. Er is nauwelijks ruimte voor zijn boeken. Ongemakkelijk kuch ik, waardoor hij zich meteen omdraait. Zodra hij me ziet kijkt hij me verbaasd aan.
Zonder hem recht aan te kijken zeg ik: 'Ik wilde je nog even bedanken, omdat je me onder een strafuur uithaalde.'
Ik voel mijn hoofd rood worden.
'Geen dank.' hoor ik hem zeggen.
Langzaam kijk ik omhoog. Ik wil nog wat zeggen, maar voordat ik de tijd heb, slaat Sky plotseling zijn armen om me heen. Meteen dringt zijn lekkere aftershave mijn neus in. Net voordat ook ik mijn armen om hem heen wil slaan, hoor ik een bekende stem achter me.
'Zo zo, de prinses en de prins zijn weer samen.'
Meteen voel ik Sky zijn armen van me afglijden. Met twee meiden staat Rosanne achter me. De 2 meiden kijken me met een grijns aan, maar Rosanne kijkt me boos aan.
'Weet je Sky, een badboy valt niet op één meisje.'
'Weet Leila al dat je iedereen voor haar dumpt, inclusief mij.'
Ze richt haar arrogante blik op me. Zou er ooit een glimlach op haar gezicht kunnen verschijnen? Sky geeft geen antwoordt op haar vraag. Het enige wat hij doet is haar boos aankijken.
'Als je ouders er achterkomen dat je weer met haar omgaan worden ze vast boos. Jij gaat het ze vast niet vertellen, maar misschien kom ik wel een keer gezellig langs.'
Rosanne zet haar arm in haar zij en grijnzend kijkt ze Sky aan, waardoor zijn hoofd rood aanloopt van woede. Ik zie dat hij zijn handen tot vuisten heeft gebald. Hij wilt zijn arm in de lucht gooien, maar voordat hij dat doet, pak ik zijn pols vast. Meteen trekt hij zijn hand weer terug, maar nog steeds kijkt hij Rosanne woedend aan.
'Als die raakt was had je een probleem...'
Dat was Rosanne haar aller laatste zin, voordat ze zich omdraait en samen met haar vriendinnen wegloopt. Sky draait zich meteen om. Woedend slaat hij met zijn vuist tegen de kluisjes aan.
'Wat is er?' vraag ik zacht.
Hij zucht en zegt: 'Elke keer als ik met jou ben, wordt ik door wie dan ook aan mijn ouders herinnert.'
'Het is niet goed als je met Leila omgaat.' imiteert hij zijn ouders na.
'Ze praten over je alsof je geen gevoelens hebt!'
Zijn hand gaat door zijn bruine haar heen. Zuchtend laat hij zich tegen de kluisjes aanvallen. Plotseling verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.
'Sky...' zeg ik heel zacht.
Hij kijkt op en zijn chocolade bruine ogen kijken me vragend aan. Ik voel me weer rood worden, waardoor ik meteen weer naar de grond kijk. Even twijfel ik of ik het moet zeggen, maar dan besef ik me dat hij al die tijd gelijk had. Waarom zouden mijn ouders en mijn moeder ons in de weg moeten staan, terwijl we hun ook gewoon kunnen negeren. En ja, ik weet dat hij Helena heeft verkracht... Toen ik het uitmaakte dacht ik dat ik het goede deed en dat al mijn gevoelens voor hem waren verdwenen. Hij heeft er duidelijk spijt van.
Zonder nog te twijfelen zeg ik: 'Ik vindt je nog leuk...'
Nog steeds kijk ik naar de grond, waardoor ik zijn reactie niet kan zien. Plotseling voel ik zijn handen op mijn wangen. Langzaam tilt hij mijn hoofd op, waardoor ik weer recht in zijn ogen kijk.
'Ik jou ook.'
Er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht.
'Nadat jij het had uitgemaakt dacht ik dat je me echt niet meer leuk vond. Ik deed wat mijn ouders wilde en ging daten met Rosanne. Dat was de grootste fout van mijn leven. Ik weet dat wat ik Helena aanheb gedaan echt niet goed was, maar je moet weten dat ik daar zo veel spijt van heb. Ik hoop dat jullie me het allebei kunnen vergeven.'
Voorzichtig pak ik Sky zijn handen vast.
'Eerlijk gezegd heb ik alleen verkering met Ethan genomen, omdat hij mij leuk vond en ik het zielig vond om nee tegen hem te zeggen. En...'
Er verlaat een harde zucht mijn mond. Vragend kijken zijn bruine ogen me aan.
'Ik wilde je jaloers maken.'
Sky begint te glimlachen en zegt: 'Dat is dan mooi gelukt.'
Plotseling komt zijn hoofd dichterbij en voordat ik het weet voel ik zijn lippen op die van mij. Meteen sluit ik mijn ogen. Ik ga op mijn tenen staan en sla mijn armen om zijn nek heen. Ik wil hem nooit meer loslaten!

Heyyy guys, 

Sorry dat ik zo laat upload:) Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden. 

Xx Marith