The Love Shot✔️

Hoofdstuk 1

LA
(Pov Sky)

Met moeite laat ik het felle daglicht door mijn ogen komen. De trillende mobiel ligt op mijn nachtkastje. Met tegenzin druk ik hem uit. Bij het woord krijg ik al de rillingen, de eerste schooldag. Zuchtend sla ik de warme dekens van me af. Waarom moet ik nou naar school? Het is echt nutteloos, wat denken ze wel, dat ik ga leren? Ik heb toch genoeg geld om aan een baan te komen. Ik ga rechtop zitten en kijk starend uit het grote raam naar buiten. Deze vakantie was veelte kort. Via mijn ooghoek zie ik mijn blauw, gele basketbaluniform liggen.
Natuurlijk! Ik heb vandaag weer mijn eerste basketbaltraining na de 6 weken vakantie!
Zonder enige tegenzin spring ik mijn bed uit en loop ik naar mijn bank toe. Ineens heb ik erg zin in school. Hoe kon ik dit nou vergeten? Ik pak het uniform van de bank af en met een grijns kijk ik ernaar. Het shirt, de broek, alles is netjes gestreken.
Ik trek het uniform aan en bekijk mezelf in de spiegel. Ik trek mijn shirt op, meteen schud ik mijn hoofd. Je ziet duidelijk dat ik in weken niet meer heb getraind. Voor de zomer waren mijn buikspieren nog 10 keer gespierder. Zuchtend doe ik mijn shirt weer naar beneden.
Ik poets snel mijn tanden, met de gel doe ik bruine haar naar achter, en daarna sprint ik de gangen op naar beneden.

Zodra ik de deur open, sta ik meteen in de keuken en dringt de geur van verse toast mijn neus in. Onze huishoudster Anne, is verse toastjes aan het maken. Zoals altijd heeft ze haar zwarte jurk aan met de witte lap om haar middel. Zonder gedag te zeggen, loop ik naar de woonkamer toe. Mijn vader zit weer eens lui op de bank.
'Alweer Fifa?' vraag ik en ik rol met mijn ogen.
Hij geeft een knikje, maar zijn ogen blijven gericht op de tv. Wanneer haalt hij zijn ogen een keer van dat ding af? Mijn moeder zit naast hem. Zoals altijd heeft ze een zwart colbertje aan met een zwarte rok eronder. Haar blonde haar zit opgestoken op haar hoofd.
'Goedemorgen lieverd.'
Haar ogen blijven gericht op haar Mac-book, die op haar schoot ligt.
Mompelend antwoord ik: 'Goedemorgen.'
'Uw toastjes.' zegt Anne tegen me.
Ze geeft een bord met 2 toastjes aan me. Ik wil het bord aan pakken, maar...
'Dit is ei! Ik wilde jam!'
Boos duw ik het bord terug in haar handen. Geschrokken kijken haar felblauwe ogen me aan.
'Sorry meneer Cooper, maar uw ouders wilde...'
'Geen gemaar, we hebben je niet ingehuurd om verkeerde dingen te doen!'
Geïrriteerd grijp ik de toast van het bord en gooi ik de toast op de grond. Met mijn slipper druk ik de toast plat tegen de marmeren vloer.
'Ruim op.' beveel ik haar.
Met zielig ogen kijkt ze me aan.
'Oké meneer Cooper.'
Ze gaat op haar knieën zitten en met haar blote handen raapt ze de geplette toast op.
Dan eet ik wel gewoon op school als niemand hier gewoon een boterham met jam kan maken.

Nadat ik heb genoten van Anne, die de toast van de grond heeft gepakt, pak ik mijn zwarte rugzak.

'Ik ga naar school.'
'Veel plezier schat.' antwoordt alleen mijn moeder.
Mijn vader steekt alleen zijn hand op.

Ik loop de gang door naar de hal en daar ga ik in één door, zodat ik bij de garage uitkom.
De grote garage showt 6 auto's en 1 motor. Ik pak de Tesla sleutels van de werkbank af.
Ik loop naar de witte Tesla, die helemaal achteraan staat. Met een klik op de autosleutels vliegen de deuren omhoog. Mijn lichte rugzak gooi ik op de bijrijder stoel en zelf ga ik bij het stuur zitten. Zoals altijd voelen de stoelen weer comfortabel aan. De deuren gaan automatisch dicht en met een draai aan de sleutels start de Tesla. Zonder enig geluid, rij ik de garage uit. Na een paar minuten rij ik het schoolterrein op. Zuchtend kijk ik rond of er nog een parkeerplaats vrij is, maar letterlijke alles is vol. Zonder enige twijfel rij ik de Tesla recht voor de trappen van de school. Wat boeit mij het als ik in de weg sta. Ik haal de sleutels eruit, stap de Tesla uit en loop de trappen op de school in. Zelfverzekerd loop ik door de drukke gangen.
Teamgenoten die me passeren geef ik een box en de rest negeer ik compleet. Ze kijken me allemaal bewonderend of jaloers aan. Zodra ik bij mijn kluisje ben, draai ik mijn cijfercode in. Met een klik gaat mijn kluisje open en zoals altijd ligt die vol met medailles, bekers, en een basketbal. Helemaal bovenin liggen de schoolboeken. In mijn schooltas stop ik de blauw gekafte geschiedenisboeken.
'Hey babe.' hoor ik ineens achter me.
Meteen herken in de stem.
'Had jij niet pas over 3 uur les, Montana?'
Ik draai me om en zie inderdaad Montana staan. Nonchalant ga ik tegen de kluisjes aan , terwijl mijn ogen over haar lichaam gaan. Haar korte zwarte haar, dat net tot haar schouder komt zit zoals altijd perfect, er steekt geen enkel haartje omhoog. Ze heeft haar favoriete leren rok aan met daarboven een gele croptop. Ineens begint ze met te zoenen. Ik sla mijn armen om haar lichaam heen, maar het duurt niet lang voordat ze me weer loslaat. Beledigend kijk ik in haar donker bruine ogen.
'Ik ga met Rose foto's maken voor Instagram, dus ik zie je vanavond wel weer.'
Ze geeft me een knipoog.
'Mijn ouders zijn wel thuis.'
'Maakt niet uit, je huis is zo groot dat we ze niet eens tegen komen.'
Er verschijnt er grote grijns op haar gezicht. Ze geeft me nog een zoen en loopt daarna weg.
'Love you!!' roept ze nog, voordat ze de menigte in verdwijnt.


(Pov Leila)

Vooruit geduwd door de menigte loop ik de schoolbus uit.
Met mijn zware handtas om mijn arm, mijn mobiel in mijn handen, loop ik naar de school. Een groot bord met High School Longwood hangt boven de ingang. Via de grote trappen loop ik mijn nieuwe school in. De gangen staan vol met kluisjes. Op mijn mobiel staat een grote plattegrond van de school. Volgens de plattegrond moet mijn kluisje hier... Ineens botst er een lichaam tegen me aan.

'Kan je uitkijken?!' vraagt een meisjesstem geïrriteerd.
Schuldig kijk ik op en ik zie dat er een brunette voor me staat.
Aangezien haar gezichtsuitdrukking is ze weer zo'n arrogant populair, want zo ziet ze er wel uit. Haar golvende bruine haar zit opgestoken in een verwarde knot, ze heeft veel make-up op en haar kleding uiterlijk is erg in de mode. Ze heeft een wijde spijkerbroek aan met gaten erin en een rode croptop erboven.
'Sorry, het was niet mijn bedoeling om...'
'Ben jij nieuw hier?' vraagt de brunette ineens op een aardige toon.
Voorzichtig knik ik.
Misschien is ze toch niet zo arrogant als ik dacht.
'Ik ben Helena Gover.'
Ze steekt haar hand uit en ik neem hem aan.
'Ik ben Leila Blome. Weet jij toevallig waar kluisje 67 is?'
'Tuurlijk volg mij maar.'
Ik loop achter het meisje aan genaamd Helena, verder de school in.

Een paar meter verderop blijven we stilstaan.
'Hier is het.'
Ze wijst naar een langwerpig kluisje.
'Bedankt.'
Ik draai mijn code in, die in via de mail heb gekregen.
'Geen probleem.'
'Welke les heb je zo, misschien kan ik je de wegwijzen.'
'Ik heb geschiedenis.' zeg ik, terwijl ik al mijn boeken in mijn kluisje zet.
'Ik ook!'
Eigenlijk is Helena best aardig. Het ik ben blij dat iemand me de weg wilt wijzen. Ik was doodsbang dat ik alles alleen moest gaan vinden. Ik laat alleen mijn geschiedenisboeken in mijn tas en samen met Helena lopen we verder de gang in.

Na trappen op te zijn gelopen en gangen door zijn gestrompeld, kwamen we eindelijk bij het geschiedenislokaal aan. Zoals elk geschiedenislokaal hangt er een grote tijdlijn aan de muur en allemaal posters van bekende geschiedenis mensen. Aan het bureau, die voorin het klaslokaal staat, zit een slanke, oude man. Meteen loop ik naar hem toe.
'Hallo meneer, ik ben nieuw. ' zeg ik zachtjes.
De man kijkt op van zijn papierwerk en kijkt me vriendelijk aan. Zijn bril staat laag op zijn neus en hij bekijkt me van top tot teen. Ik geef me zijn briefje en loop daarna weer terug naar Helena. Ze heeft de achterste tafels uitgekozen. Ik leg mijn boeken op de tafel naast haar en ga zitten. Ik vraag me af, zou Helena geen vrienden hebben? Ze ziet er echt uit als iemand die bij de cheerleaders hoort. Ineens word ik uit mijn gedachten gehaald door een hels lawaai.
Jongens in basketbaluniformen en trainingspakken komen basketballend het lokaal in rennen.
Meteen staat de oude man geïrriteerd op van zijn bureaustoel.
'Niet basketballen in mijn lokaal!!'
Één van de jongens pakt de basketbal op en met zijn alle gaan ze gehoorzaam zitten.
'Dat is het basketbalteam van de school.' fluister Helena tegen me.
Geïnteresseerd kijk ik naar het shirts. Er staat Wild Eagles op, met daaronder een nummer, die ook op de achterkant van het shirt staat. Op het shirt waar ik naar kijk staat een 18 met op de achterkant Cooper erop. Ineens geeft Helena me een harde por.
'Dat is Sky Cooper. Hij is teamleider en aanvoerder van het team. Iedereen heeft een crush op hem.' fluistert ze heel zacht.
'Ik vind hem wel oké.' zeg ik lachend.
Weer geeft ze me een harde por in mijn zij. Met dezelfde arrogante blik als eerst kijkt ze me aan.
'Denk er niet aan! Hij is de badboy van de school en hij is afschuwelijk!! Zorg dat je uit zijn buurt blijft.'
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan. Het zal wel...
'Dames en heren, aandacht graag hier!' roept de oude docent uiteindelijk door het lokaal heen.
Ineens is iedereen stil en gaat alle aandacht naar de docent. Ook Helena en ik richtten ons op de oude man.