The Love Shot✔️

Hoofdstuk 47

(Pov Sky)

Vanaf een afstandje zie ik Leila al staan. Zoals altijd ziet ze er weer mooi uit. Haar blonde haren worden zachtjes door de wind heen en weer geblazen. We hebben bij de bushalte afgesproken, omdat we niet meer met elkaar om mogen gaan. Meteen stapt Leila de BMW in. Begroetend geef ik haar een zoen op haar lippen. Ik start de BMW en we rijden naar school toe. Tijdens de rit hebben we nog een tijdje gepraat over gisteren. We vinden het vervelend dat we 4 wedstrijden niet mee mogen spelen, maar we vinden het nog vervelender dat we elkaar eigenlijk niet meer mogen zien.

Mijn hand laat die van Leila los, zodat ze haar geschiedenisboeken kan gaan pakken. Nonchalant ga ik met mijn arm tegen de kluisje aan staan. Mijn ogen bekijken haar van top tot teen. Zoals altijd heeft ze weer een leuke outfit aan met een leren jasje erop.
'Zullen we vanavond naar mijn huis gaan?'
Meteen draait Leila haar hoofd naar me toe.
'Ik denk niet dat het erg verstandig is...'
'Je moet niet bang zijn voor mijn ouders. Ik kan altijd nog een grote bek teruggeven.' zeg ik lachend.
Zachtjes knikt ze. Ik snap dat ze bang is, maar mijn ouders moeten gewoon dealen met de situatie. Leila pakt haar boeken uit haar kluisje en samen lopen we naar het lokaal.

Na 4 uur in een klaslokaal gezeten te hebben, is de helft van de dag om. Ik heb alleen nog maar 2 uur bij en 1 uur economie. Helemaal in mijn eentje loop ik naar het biologie lokaal. Ryan, Nathan, Ethan en Kol, waren alvast al naar het lokaal gelopen. De bel voor het volgende uur is nog geen eens en de gang zit nu al vol. Vooral met Freshmens, die als een zwerver op de grond zitten. De meeste hebben hun neus in de boeken en andere zitten hun brood te eten. Een paar meiden kijken voorzichtig over hun boeken heen, zodra ik ze passeer. Zodra ik het biologie lokaal inloop, zie ik Leila zoals altijd bij Helena staan. Waarom moet Leila nou perse bevriend zijn met haar? Ik ga achter Leila staan en pak haar hand vast. Met moeite moet ik de dodelijke blik van Helena vermijden. Ik wil Leila met me meetrekken, maar ik kom niet ver.
Helena haar geïrriteerde stem houdt me tegen: 'Ik ben in gesprek met haar!'
Meteen draai ik me om en kijk recht in haar vurige bruine ogen.
'Dat boeit mij toch niet.'
Ik geef Helena nog een boze blik, draai me dan om en sleur Leila mee naar één van de vrije tafels.
'Ze is geen voorwerp die je gewoon zomaar mee kan nemen!' hoor ik Helena haar stem door het lokaal zeggen.
Weer draai ik me om. Met mijn hand hou ik Leila stevig vast, alsof ze weg zou gaan rennen. Leila heeft door dat ik geïrriteerd ben en probeert me snel af te leiden.
'Zullen we elkaar nog overhoren?' hoor ik haar vragen.
Maar deze keer werkt het niet. Het enige waar ik nu aandacht voor heb is om mijn ex in elkaar te slaan.
'Kom op Sky, ze heeft niks verkeerds gezegd.'
Leila probeert me aan mijn arm weg te trekken, maar ik verroer geen spier. Woedend kijk ik Helena aan. Zij kijkt me nog bozer terug.
'Sky, laat het toch gaan.' hoor ik Leila smekend zeggen.
Er verlaat een diepe zucht mijn mond. Zonder Helena nog aan te kijken, draai ik me om en ga samen met Leila aan de achterste tafel zitten.

. . . .

'Ik weet het niet Sky. Je ouders gaan dit nooit goed vinden.'
'Ik zei toch dat je niet aan mijn ouders moet denken. Het komt allemaal wel goed.' zegt Sky op een geruststellende toon.
Hij legt zijn warme hand op mijn been en knijpt er even in. Sky start de BMW en samen rijden we het schoolterrein af. Omdat we geschorst zijn voor 4 wedstrijden hoeven we ook niet bij de training te zijn. Natuurlijk vindt ik het erg dat ik niet mag spelen, maar een paar vrije middagen zijn ook niet erg. Met volle snelheid tijdens we naar Sky zijn huis. Zenuwachtig punnik ik aan mijn nagels. Straks worden Sky zijn ouders heel boos, maar ik leg mijn vertrouwen op Sky dat het goed komt.

Zodra we bij de villa aankomen, parkeert Sky de auto weer in de garage. Hand in hand lopen we samen naar de deur, richting de hal. Wat we niet verwacht hadden was dat Sky zijn moeder ons al in de gang stond op te wachten. Met haar armen over elkaar kijkt ze ons aan.
'Sky!' zegt ze op een scherpe toon.
Zoals altijd ziet ze er weer chique uit, met haar zwarte jurk en hoge naaldhakken.
'We hadden hier een afspraak over.'
Haar bruine duivels ogen glijden over me heen.
'Harold!!' schreeuwt ze plots door de hal heen.
Tussen de twee trappen komt Sky zijn vader aangelopen. Ook Sky zijn vader heeft chique kleding aan.
'Daar heb je haar weer.' hoor ik hem mompelen.
Meteen knijp ik hard in Sky zijn hand. Misschien is het wel beter als ik nu gewoon weg ren en nooit meer terug kom ik dit horror huis. Sky knijpt geruststellend terug. Ik neem een grote hap met lucht om weer rustig te worden. Zelfstandig stap ik op de vader af, want ik ben nog niet aan hem voorgesteld. Ik steek mijn hand uit, maar allebei de ouders kijken me met opgetrokken wenkbrauw aan.
'We hoeven geen hand te geven, want we gaan elkaar hierna toch niet meer zien.' zegt de vader.
Ik slik en probeer al mijn moed bij elkaar te houden, wat erg moeilijk is als zijn beide ouders me met walging aankijken.
'Mam, laat ons gewoon door. We willen gewoon werken aan school.' zegt Sky zuchtend.
Maar het gezicht van zijn moeder veranderd niet. Nog steeds kijkt ze me vol walging aan.
'Nee schat, ze komt het huis niet in.'
'Ik snap echt niet waarom ze het huis niet in mag. Ze is aardiger dan Rosanne en alle andere meiden die hier ooit naar binnen zijn geweest.'
Sky zijn woorden is mijn enige troost op dit moment.
'Rosanne is heel anders dan zij en Rosanne is altijd welkom, maar ik wil deze meid niet in mijn huis hebben.'
Hard bijt ik op mijn lip, terwijl ik beide ouders aankijk.
'Rosanne is ten eerste hier nog nooit naar binnen geweest en je mag haar alleen omdat haar ouders ook rik zijn.'
'Laat ons gewoon binnen.'
Sky wilt me meetrekken, maar we worden tegen gehouden door Sky zijn vader, die recht voor ons komt staan. Sky heeft blijkbaar het figuur van zijn vader.
'Sky we hebben het gezegd, we laten haar hier niet binnen.'
'En wie mag hier dan wel naar binnen?' floept er ineens uit mijn mond.
Geschrokken sla ik mijn hand voor mijn mond. Dit had ik niet moeten vragen...
'Dit bedoel ik, ze is geen eens beleefd.' zegt zijn moeder
Met open mond kijk ik beide ouders aan.
'En dat moet u zeggen, u schopt me het huis uit! Ik geef tenminste netjes een hand.'
'Sky dit is toch niet normaal hoe ze tegen je ouders praat!'
Zijn moeders blik richt zich op Sky, die hopeloos voor zich uit staart. Nog steeds houd hij stevig mijn hand vast.
'Sky, weet ze het al van Helena?' vraagt zijn moeder plotseling.
Met een opgetrokken wenkbrauw richt ik mijn ogen naar Sky. Ik zie dat hij slikt en hij kijkt me niet recht in mijn ogen aan.
'Wat is er met Helena?' vraag ik op een rustige toon aan hem.
Vanuit mijn ooghoek zie ik dat er op beide ouders hun gezicht een grijns verschijnt.
'Sky, wat is er met Helena?' vraag ik nog een keer duidelijker.
Plotseling kijken zijn glazige bruine ogen me aan. Is hij nou aan het huilen?
'Sky zeg het!' hoor ik zijn moeder zeggen.
Ik voel dat Sky zijn hand de mijne langzaam loslaat.
'Uuugh, ik zeg het wel.'
Meteen richt ik mijn blik op zijn moeder, die met haar ogen rolt.
'Sky heeft Helena verkracht.'
Mijn ogen woorden groot. De woorden galmen door mijn hoofd en ik weet niet wat ik ermee aan moet.
Na enkele seconden schreeuw ik: 'Wat?!'
Plotseling komen al mijn emoties naar boven. Er vormen tranen in mijn ogen, terwijl ik Sky vol ongeloof aankijk.
'Leila ga niet huilen, ik weet dat ik het had moeten vertellen. Het spijt me zo erg, ik, ik...'
Boos onderbreek ik hem: 'Is het echt waar? Heb jij Helena...'
Sky zijn ogen staren naar de grond.
'Ja.' antwoordt hij heel zacht.
Ik zie dat er een traan langs zijn wang rolt, maar het kan me niks meer schelen. Het lijkt wel alsof al mijn gevoelens voor hem zijn geknapt. Het enige wat ik nog voel is boosheid en verdriet.
'Sorry eila, ik had het je moeten vertellen, please zeg iets.' zegt Sky op een smekende toon.
Hij tilt zijn hoofd op en kijkt me recht aan. De chocolade die ik ooit in zijn ogen zag is gesmolten.
Recht in zijn gezicht schreeuw ik: 'Je hebt mijn vriendin verkracht, lul!'
'Ik kan je dit toch niet meer vergeven!'
Mijn stem galmt door de hal heen. Ik draai me om en loop naar de grote voordeur. Ik duw de deur open en ren het grindpad op, richting de grote poort. Ik voel dat mijn tranen langs mijn wangen rollen. Ik probeer ze weg te vegen met mijn hand, maar ze blijven maar komen. Het erf is groot, dus begin ik met snelle stappen naar de poort te lopen. Plotseling zie ik dat Sky naast me loopt. Ook zijn gezicht zit onder de tranen en zijn bruine haar zit verwart op zijn hoofd. Ik wil wegrennen, maar ik voel Sky zijn hand om mijn pols.
'Leila, wacht!' zegt hij smekend.
'Blijf van me!' schreeuw ik woedend.
'Leila, please geef me nog een kans.'
'Sky...'
Ik kijk recht in zijn glazige bruine ogen.
'Het is uit.'
Zo hard als ik kan trek ik me los uit zijn greep en ren naar de poort toe. Ik duw hem open en ren de straat op. 

Heyy guys, 

héhé eindelijk actie.😂
Ik hoop dat jullie het een intressant hoofdstuk vonden. 
Zoals jullie gemerkt hebben, heb ik wat dingen veranderd. 
De vorige hoofdstukken zijn helemaal aangepast en veranderd naar versie 3 van het herschrijven.
Ik zie jullie donderdag weer!

Xx Marith