The Love Shot✔️

Hoofdstuk 29

(Pov Leila)

Vermoeit duw ik mijn hoofd nog dieper in de zachte hoofdkussens. Ik kan nog wel uren in dit bed blijven liggen. Ineens voel ik een koude hand op mijn blote schouder, waardoor ik meteen rechtovereind in mijn bed zit. Sky staat met een slaperig hoofd naast mijn bed. Hij heeft alleen een blauwe boxershort aan.
'Je hebt door de wekker heen geslapen.' zegt hij op een slaperige toon.
Kreunend laat ik mezelf weer achterover vallen.
'Ik ben in de badkamer.' hoor ik Sky nog roepen.
Met fijngeknepen ogen kijk ik naar mijn felle mobielscherm en zie dat het nog maar half 7 is. Ik verzamel al mijn kracht bij elkaar en duw mezelf daarna overeind. Uit mijn koffer pak ik mijn netjes opgevouwen uniform. Voordat Sky weer terug is trek ik mijn uniform aan. Eroverheen trek ik een blauw met gele trainingspak.

Ik heb net mijn trainingspak aangetrokken en Sky komt de badkamer uit gestrompeld.
'Je kon ook kloppen.' zeg ik geïrriteerd.
'Je bent toch aangekleed, dus wat is het probleem?'
'Stel dat ik niet aangekleed was?'
'Dat ben je wel, dus nog steeds, wat is het probleem?'
Er verlaat een harde zucht mijn mond en voordat ik naar mijn gymtas loop rol ik nog met mijn ogen. Voor de 3 keer check ik mijn gymtas weer. Als het goed is zit alles erin, mijn schoenen, bidon en handdoek. Zodra ik vindt dat ik helemaal klaar, doe ik de sporttas op mijn schouder en loop de klapdeuren door.
'Thanks voor het wachten.' hoor ik Sky nog zeggen.
Sarcastisch antwoordt ik: 'Geen probleem.'
Expres laat ik de deur achter me met een harde klap dichtvallen.

Het eten van het hotel is echt verrukkelijk! Ik heb in heel mijn leven nog nooit zulke lekkere pancakes gegeten. Gelukkig hebben we nog een paar dagen in dit hotel, want dit is echt de hemel.
'Cheerleaders beneden, basketballers boven.' zegt mevrouw Crown, die naast de bus staat.
We lopen de trap op en samen met Ethan zoek ik weer een goed plekje uit.
'Zin in de wedstrijd?' vraagt Harry, die voor ons plaats neemt.
'Zeker!'
Gelukkig duurt de busreis maar 5 minuten naar de school waar we de wedstrijd spelen.

Zodra we op de openbare wegrijden, kijk ik mijn ogen uit. De palmbomen zijn fel groen en nog hoger dan in Los Angeles en alle gebouwen ook. Na 11 minuten rijden we het terrein op van een kleine school. Het gebouw ziet er oud, maar toch ook weer nieuw.

Zodra de bus met piepende banden tot stilstand is gekomen, probeert iedereen zo snel mogelijk de bus uit te gaan. Blijkbaar is onze school niet de enige die aan overdreven versiering doet. Langs de school hangen net als bij ons banner, maar die van hun zijn rood met gele sterren erop. We spelen tegen Schooting Star, vandaar die sterren. Gelukkig is het nog niet druk in en bij de school. De loopt voorop en begeleidt ons de school in. Vanbinnen heeft de school wel een oude sfeer, maar het heeft wel iets vindt ik. Bijna alles lijkt van hout, behalve de kluisjes dan. Zodra we een groepje leerlingen passeren, die tegen de kluisjes aan staan, kijken ze ons met een strakke blik aan. We lopen de zigzag gangen door met kluisjes en we volgen de borden met gymzaal erop. Als we eindelijk bij twee deuren aankomen met jongens en meisjeskleedkamer erop, kijken we er betwijfelend naar. Het lijkt alsof we zomaar een klaslokaal binnen gaan lopen. De deuren staan random tussen alle andere deuren, die wel naar lokalen leiden.
'Zorg dat jullie snel omgekleed zijn.' zegt de coach.
Heel voorzichtig opent hij de kleedkamerdeur. Al snel verdwijnt heel het team hun kleedkamer in. Ook Rosanne twijfelt even om de kleedkamers in te lopen, maar toch duwt ze met één vinger de deur open. Meteen vliegt er een geur van zweet ons gezicht in. We trekken allemaal een vies gezicht, knijpen onze neus dicht en lopen de kleedkamer in. Normaal ben ik niet zo'n watje, maar dit stinkt echt heel erg. Het ruikt naar stinkende sokken en beschimmelde voeten.
'Hier ga ik dus mooi niet douchen.' hoor ik Rosanne zegen.
Met zijn alle lopen we voorzichtig naar Rosanne toe, die in de doucheruimte staat. Meteen zie ik allemaal haren in het putje liggen en op grond en aan de muren zit groene aanslag. Dit is heel wat anders dan het hotel... Ik probeer de stinkende kleedkamer te negeren en kleed me om. Zodra ik omgekleed ben ren ik de kleedkamer uit. Meteen vliegt de frisse lucht mijn gezicht in. Genietend haal ik mijn neus op. Plotseling met pak ik de grote basketbal zaal op. Blijkbaar hebben we meer geld in de zaal besteedt dan de kleedkamers en de school zelf. De zaal lijkt op die van ons alleen zijn de tribunes rood en de vloer glimt van nieuwheid.

Nadat we een uurtje hebben ingespeeld stroomt de zaal vol. De hele tribune zit vol met rood, gele tegenstanders. Ze hebben allemaal shirts aan in hun kleur en ze houden net als bij ons grote spandoeken in de lucht.
'Leila en Sky, ik wil jullie sowieso in het veld.' zegt de coach.
Zijn ogen gaan van mij naar Sky. Instemmend knikken we.
'Tom jij bent pointing guard deze wedstrijd. Klaus is small forward en Harry power forward.'

Voordat de wedstrijd officieel begint doen de cheerleaders van het thuis team een openingsact, en zodra die klaar is mogen we beginnen. Meteen rennen we met zijn 5en het veld in. De scheids uit in het midden de bal omhoog en zodra hij op zijn fluitje blaast begint het spel. Sky slaat zoals altijd de bal uit de lucht en dribbelt ermee weg, maar al snel komt hij vast te staan door de tegenstanders.
'Hier!' roept Klaus die vrij staat.
Zonder twijfels gooit Sky de bal over naar hem. Sky en Klaus werken goed samen. Elke keer gooien ze de bal naar elkaar over, terwijl ze richting de basket rennen. Net voordat Sky wilt springen wordt hij vast gezet door de tegenstanders, net als Klaus.
'Sky!' roep ik naar hem, en om de aandacht te krijgen begin ik met mijn armen te zwaaien.
Zijn bruine ogen kijken me recht aan, maar daarna kijkt hij weer weg. Verward kijk ik naar hem. Ik begin nog harder met mijn armen te zwaaien, maar Sky kijkt al niet meer. Hij springt lucht in, en hij laat de bal los, maar meteen wordt die uit de lucht geslagen. De bal stuitert over de zijlijn en meteen hoor ik de fluit van de scheids gaan. Sky kijkt me even aan. Meteen begin ik wild met mijn armen te gebaren. We hadden kunnen scoren als hij niet zo egoïstisch had gedaan.
'Sky, Leila stond vrij!! Speel nou eens over!' hoor ik de coach geïrriteerd schreeuwen.
Er verlaat een zucht uit Sky zijn schuld en zonder me nog aan te kijken loopt hij naar de zijlijn. Sky krijgt de bal en meteen gooit hij de bal naar Klaus toe.

Heyy guys, 
Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!
Ik heb niet veel te zeggen, dus ga ik maar snel door met herschrijven😊
Ik zie jullie donderdag weer!!

Xx Marith