The Love Shot✔️

Hoofdstuk 46

(Pov Leila)

Zoals afgesproken parkeert Sky de Ferarri een straat eerder. Ik heb Sky gevraagd om dat te doen, omdat mijn moeder niet mag weten dat ik door hem gebracht ben. Sky draait de motor uit, meteen is er een lange stilte.
'Sorry dat je bij die ruzie betrekt bent geraakt.' zegt Sky uiteindelijk.
'Het was mijn eigen keuze om me erin te mengen...'
'Gelukkig zijn we niet geschorst.' zegt hij.
Zonder Sky aan te kijken antwoordt ik: 'Ik wordt nog liever geschorst voor 2 dagen dan 4 hele wedstrijden niet mee doen.'
Ik wil de auto deur open duwen, maar wordt tegengehouden door Sky zijn hand, die mijn pols vast grijpt.
'App me, oké?'
Zijn stem klinkt bezorgd. Zachtjes knik ik en zonder hem een kus te geven stap ik de auto uit. Dat slijmerige gedoe hoeft van mij nu niet. Ik draai mijn hoofd nog een keer naar Sky toe. Met zijn ogen op de weg gericht rijdt hij weg. Zuchtend richt ik mijn ogen naar de straat. Mijn moeder gaat echt flippen als ze gebeld word door de school. Zo langzaam als ik kan loop ik naar mijn straat. Eigenlijk wilde ik naar Helena gaan, maar het gesprek met de directeur duurde zo langs dat ik dacht dat Helena al naar huis was gegaan.

Ik twijfel nog even, maar klop dan betwijfelend op de deur. Meteen wordt de deur opengetrokken door een razende moeder.
'Wat is er in hemelsnaam gebeurd op school?!!'
Haar groene ogen kijken me woedend aan. Ik heb geen kans om te antwoorden, want ze sleurt me al het huis in. Met een harde klap gooit ze de deur achterons dicht. Gelukkig laat ze me daarna wel gelijk los. Onopvallend probeer ik meteen de trap op te lopen naar boven, maar ik kom niet ver.
'Waar denk jij heen te gaan dametje?! Uitleg graag!'
Zuchtend loop ik weer naar beneden. Normaal werkte het altijd, dan kon ik nog net langs mijn moeder glippen, voordat ze tegen me begon te schreeuwen. Mijn moeder grijpt naar mijn pols en trekt me de kamer in. Zonder dat ik keus heb beveelt ze me op de beige bank te gaan zitten. Zelf ploft ze naast me.
'Zojuist heb ik een belletje van je coach gehad.'
Ik wist het, ze hebben haar gebeld...
'Hij zei dat je geschorst bent voor 4 wedstrijden, omdat je betrokken was in een gevecht!'
Mijn moeders worden galmen door de hele kamer heen.
'Hoe in hemelsnaam ben je terecht gekomen in een gevecht?!'
Haar ogen kijken boos in die van mij. Wat wil ik graag dat mijn vader hier nu is. Hij blijft tenminste kalm en meestal staat hij aan mijn kant. Eigenlijk wil ik tegen mijn moeder liegen, maar dat heeft toch geen nut. Ze komt ooit achter de waarheid en dan heb ik een nog groter probleem.
Zonder recht in mijn moeders ogen te kijken, begin ik te vertellen: 'Ik vond Sky vechtend voor de school. Ik wilde hem tegen houden, daarom heb ik de jongen geslagen waarom Sky vocht.'
'Heb je het over Sky Cooper, die zoon van de makelaar die ons bijna dit huis heeft uit gedonderd?'
Zonder geluid te maken knik ik.
'Leila, ik wil niet meer dat je met hem omgaat, begrepen?'
Meteen kijk ik op, recht in haar woedende ogen.
'Wat? Maar het was niet zijn schuld, die jongen waarmee...'
'Geen gemaar Leila, ik wil dat je niks meer met hem te maken hebt. Zijn familie geeft alleen maar om geld en nu hebben ze er ook nog voor gezorgd dat mijn dochter geschorst is.'
Zo hard als ik kan hou ik mijn kiezen op elkaar. Met moeite moet ik me inhouden om niet in woede of tranen uit te barsten.
'En nu naar boven! Ik wil je voor het avondeten niet meer beneden zien!!' schreeuwt mijn moeder recht in mijn gezicht.
Meteen duw ik mezelf van de bank af. Mijn rug is naar mijn moeder gekeerd.
'Ik kan er ook niks aan doen dat jou grote liefde uit je leven verdwenen is, maar dat betekent niet dat je die van mij mag afpakken.'
Voordat mijn moeder nog iets terug kan zeggen, storm ik de kamer uit naar mijn kamer.

(Pov Sky)

Met een slecht gevoel zet ik de Ferarri stil. Misschien had ik beter naar Ryan door kunnen rijden. Mijn ouders hebben vast een belletje gekregen van de coach en ze gaan niet blij zijn met het nieuws dat ik 4 wedstrijden niet mee mag spelen. Ik ben misschien wel een badboy, maar ik heb nog nooit de regels in school verbroken. Zuchtend stap ik de Ferarri uit, loop de garage uit naar de hal.

Zodra ik de woonkamer inloop staan mijn beide ouders met hun armen over elkaar naar me te kijken.
'Dit gebeurt er als je niet naar ons luistert.' zegt mijn vader.
Hij klinkt pislink. Zuchtend geef ik mijn schooltas aan Anne. Mijn moeder wuift haar weg, zodat we met zijn drieën overblijven.
Plotseling begint mijn moeder met praten: 'Op deze manier wordt je nooit prof basketballer, weet je dat?'
Haar donker bruine ogen kijken me recht aan. Haar blonde haar zit niet zo netjes zoals gewoonlijk, maar er steken allemaal plukjes haar uit haar knot.
'Hoe kan je nou door die meid in een gevecht zijn beland?'
Geïrriteerd sla ik ook mijn armen over elkaar.
'Die meid heeft een naam, Leila. En wat boeit het hoe het gebeurd is. Het is gebeurt, dus punt uit.'
Ik draai mijn rug naar mijn ouders toe.
'En het was niet Leila haar schuld.'
Plotseling galmt mijn moeder haar boze stem door heel de woonkamer heen: 'Sky jij gaat eens heel goed naar me luisteren! Je gaat nooit meer om met die meid, want blijkbaar verpest ze jou reputatie.'
Meteen draai ik me om. Met open mond kijk ik ze aan.
'Wil je in het basketbal team van Los Angeles of bij die meid blijven, die je alleen maar gebruikt voor je geld?!' roept mijn vader.
Meteen antwoordt ik: 'De meiden die ik van jullie moet daten, die gebruiken mijn geld, Leila geeft niet om geld. Leila is de eerste die echt om me geeft, ondanks al mijn geld!'
In een ruk draai ik me weer om en storm de gangen in. Ik voel de tranen in mijn ogen prikken en de adrenaline stroomt door mijn lijf heen. Nog nooit hebt ik zo tegen mijn ouders geschreeuwd.

Met een harde zucht plof ik op de grijze bank.
'Wilt u wat drinken?' hoor ik Anne achter me zeggen.
Geschrokken veeg ik mijn tranen weg.
'Wegwezen!'
Met de pluim in haar handen loopt Anne geschrokken weg. Ik haal mijn neus op en pak mijn mobiel erbij. Leila heeft me al een aantal keer geappt. Meteen app ik of ze zich goed voelt. Ze antwoordt dat het matig is, wat ik ook wel snap want haar moeder heeft haar waarschijnlijk ook een preek gegeven. Ik druk op het bel icoontje en hou mijn mobiel aan mijn oor.
Meteen wordt die opgenomen door een zacht stemmetje: 'Hallo.'
'Hey, hoe gaat het?' vraag ik meteen.
'Geen idee.' hoor ik haar snikken.
Zo te horen ben ik niet de enige die net uit zijn dak is gegaan.
Zuchtend vraag ik: 'Ik neem aan dat jij ook een preek van je moeder hebt gehad?'
'Ja ze werd helemaal gek. Ik had gewoon bij mijn vader moeten blijven...'
'Nee dat moet je niet zeggen. Als je bij je vader had gewoond, dan had je mij nooit ontmoet. Je weet dat ik van je hou en familie staat bij ons niet in de weg!'
'Sky dit gaat niet zo, ik hou zielsveel veel van je, maar al we elkaar nooit meer mogen zien door onze familie dan...'
Er verlaat een lange stilte aan de andere kant van de lijn. Ik hoor haar snikken, waardoor ik mijn tranen ook weer voel opkomen.
'Dan werkt het niet.'
Leila haar woorden komen maar half bij me binnen.
Meteen zeg ik: 'Leila, nee, we gaan niet uit elkaar door dit stomme gezeik. Ik heb voor het eerst iemand gevonden waar ik echt van hou en iemand die niet om me geld geeft.'
Weer is het stil, maar er is geen gesnik meer te horen.
'Leila ik vindt dit ook vervelend, maar we moeten niet aan onze familie denken. Ook al verhuizen we naar Afrika, ik heb het voor je over.'
'Zou jij na school met mij naar Verweggistan willen verhuizen.' vraag ik betwijfelend.
Heel even dacht ik dat ze nee ging zeggen, maar gelukkig antwoordt ze: 'Ja, tuurlijk!'
Meteen haal ik opgelucht adem.
'Dan kopen we een mooie villa met mooie auto's en een basketbalveld, maar onze kinderen worden niet zo verwend als mijn ouders.'
Eindelijk hoor ik Leila lachen.
'Goed idee.' antwoordt ze.

Heyyy guys, 

Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden. 
Tot dinsdag!

Xx Marith