The Love Shot✔️

Hoofdstuk 53

(Pov Sky)

Zoals altijd gooi ik mijn tas naar Anne toe, zodat ze die alvast naar mijn kamer kan brengen.
'Breng mijn tas naar boven.'
Anne geeft me een klein knikje en strompelend daarna één van de trappen op. Sinds dat Anne me getroost heeft zie ik haar heel anders. Ze lijkt me eigenlijk best aardig, maar ze is en blijft mijn butler. Ik loop tussen de twee trappen door, richting de woonkamer. Zoals altijd zit mijn moeder op de bank met haar MacBook schoot.
'Hoe was het op school?' mompelt ze, zonder om te draaien.
'Was wel oké.'
Ik loop door naar de keuken.
Net voordat ik de koelkast wil open trekken, wordt ik tegenhouden door mijn moeder haar stem: 'Schat?'
'Ja?' antwoordt ik, terwijl mijn handen over het bier glijden.
'Vanavond komt de familie Eader eten.'
Meteen worden mijn ogen groot. Ik gooi de koelkast dicht en meteen loop ik de woonkamer weer in.
'Wat? Waarom?'
Eader is de achternaam van Rosanne.
'Hun dochter Rosanne zit bij jou op school. Haar ouders zijn rijk en wonen ook hier in de buurt. Het leek ons leuk om onze familie's bij elkaar te brengen.
'Mam!;
Meteen kijkt mijn moeder op van haar beeldscherm.
'Ze is een bitch en ik wil onze familie's niet dichterbij elkaar brengen!'
'Sky let op je woorden! De familie Eader is gewoon aardig.'
Zonder nog een woord naar mijn moeders gekakel te luister loop ik de woonkamer uit.
'Zorg at je om half 7 beneden staat en er netjes uit ziet!' hoor ik mijn moeder nog roepen.
Met een harde ruk trek ik de glazen deur achter me dicht.

Geïrriteerd duw ik mijn kamerdeur achter me dicht. Zuchtend laat ik me vanaf de leuning van de bank naar achter vallen. Ik moest serieus een pak aan gaan trekken, omdat Rosanne bij ons komt eten... Ik heb helemaal geen zin om met haar te gaan eten of een woord met haar te praten. Het enige wat ze wilt is mijn geld. Ze heeft alleen maar oog voor mijn spullen.
'Anne!!' roep ik door de kamer heen.
Na een paar seconden komt Anne gehaast mijn kamer binnengelopen.
'Over een halfuur let ik aangekleed zijn. Je moet me helpen met mijn kleding.'
Het is al 6 uur, dus dat betekent dat ze al over een halfuur komen. Ik duw mezelf van de bank af en Anne achtervolgt me naar de inloopkast. Meteen plof ik op één van de leren stoelen, terwijl Anne een outfit voor me uitzoekt.
'Anne?'
Meteen kijkt de blondharige butler. Blijkbaar is ze verbaast dat ik het zo aardig vraag. Over haar arm heeft ze allemaal verschillende kleding liggen.
'Wat is er meneer Cooper?'
'Toen ik zo verdrietig was, waarom heb je me toen getroost? Ik ben nogal vaak streng voor.'
Anne draait zich weer om naar de kast, maar begint te wel met praten.
'Omdat niemand u toen wilde troosten. Ik vindt het erg dat jullie uit elkaar zijn,, ik mocht haar wel.'
Er verlaat een harde zucht mijn mond. Starend kijken mijn ogen naar mijn gouden horloge.
'Oh sorry, ik wilde u niet van streek maken.' zegt Anne, zodra ze mijn teleurgestelde gezicht ziet.
'Nee nee, maakt niet uit. Ik dacht even aan haar...'
Spijtig kijken Anne haar ogen me aan.
'Hoe kan je eigenlijk nog medelijden met me hebben? Ik heb je alleen maar slecht behandeld.' vraag ik.
'U heeft ook emotie's...'
Eigenlijk wil ik nog wat anders aan haar vragend, maar voordat er geluid uit mijn mond komt, duwt ze een kledinghoes in mijn handen. Ik rits hem open en haal er een zwart pak uit met een witte blouse eronder.

Ik trek het pak aan en bijpassende schoenen. In stilte poetst Anne de glimmende zwarte schoenen. Daarna knoopt ze een strik om de kraag van de blouse.
'Heeft u zin in het etentje?'
Vragend kijken de fel blauwe ogen me aan. Ik heb nog nooit zoveel met Anne gepraat.
'Eerlijk gezegd heb ik er helemaal geen zin in. Rosanne is een bitch en geeft alleen maar om geld, net als haar familie.' antwoordt ik zuchtend.
Anne trekt mijn strik strak. Daarna pakt ze een Rolex uit één van de lades. Zodra ze die om mijn pols heeft gedaan, plof ik terug ik de stoel en doet ze mijn haar.
'Hoe wilt u het hebben?'
'Boeit me niet. Ook al zet je het omhoog.'
Eigenlijk is dat best geen slecht idee. Misschien stik ik daarmee Rosanne af. Dan ben ik tenminste van haar af.

Nadat Anne een paar minuten aan mijn haar. Heeft gefriemeld, zit het eindelijk in model. Nauwkeurig bekijk ik mezelf in de spiegel. Met mijn handen strijk ik mijn zwarte pak strak. Anne heeft mijn haar naar achter gedaan.
'Sky kom je naar beneden?!' hoor ik mijn roepen vanuit de gang.
Ik rol met mijn ogen en zuchtend loop ik de inloopkast uit. Net voordat ik mijn kamerdeur dicht doe, hoor ik Anne zeggen: 'Succes.'
Anne is een stuk socialer als ik aardiger tegen haar doe. Misschien moet ik dat wat vaker gaan doen.

Met heel veel tegenzin loop ik de trap af. Rosanne en haar ouders staan al midden in de hal. Zoals altijd zien mijn ouders er heel chique uit. Mijn moeder heeft haar favoriete zwarte jurk aan van fluweel en kant. Mijn vader heeft precies hetzelfde pak aan met een witte blouse eronder. Ook Rosanne en haar ouders zien er chique uit met hun matchende blauwe kleding. Met tegenzin loop ik de laatste traptrede af. Meteen komt Rosanne op me af gelopen. Het verbaast me natuurlijk niks dat ze weer eens een overdreven jurk aan heeft. De jurk is lang en heeft blauwe glitters. Er zit een overdreven lange V hals in. Met een glimlach op har make-up gezicht kijkt ze me aan.
'Je ziet er goed uit.' zegt ze filtering.
Haar hand glijdt over mijn borst heen. Ik rol met mijn ogen. Plots zie ik mijn moeder zie me waarschuwend aankijkt.
Meteen zeg ik tegen Rosanne: 'Jij ook...'
Zodra we elkaar begroet hebben begeleiden mijn ouders ons naar de eetzaal. We zitten bijna nooit meer in de eetzaal. We eten niet vaak meer samen als gezin en als we dat doen dan eten we vooral aan de barkrukken in de keuken of de bank. Anne heeft de eetzaal mooi versiert met kandelaren en kaarsen en op de tafel ligt een mooie lang tafelkleedje. Ik wil gaan zitten op één van de stoelen, maar weer kijken mijn moeders ogen me waarschuwend aan. Zuchtend schuif ik de stoel naast me naar achter, zodat Rosanne naast me kan zitten. Met tegenzin neem ik naast haar plaats. Anne schenkt voor ons allemaal wijn in. Voor de verandering heeft Anne een andere zwarte jurk aan, wel met schort.
Rosanne neemt een grote slok van de rode wijn en zegt dan: 'Nu je toch weer alcohol drinkt, kunnen we proosten op deze geweldige avond.'
Rosanne heft haar glas en ze knipoogt naar me. Natuurlijk probeert ze me weer uit te dagen. Ik dronk geen alcohol toen ik met Leila verkering had. Zelfs toen Leila en ik uit elkaar waren heb ik bijna niks gedronken. Zuchtend pak ik het glas vast. Met een rinkelend geluid raken ze elkaar aan.

Heyyy guys, 

Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!
Tot donderdag!