The Love Shot✔️

Hoofdstuk 14

(Pov Sky)

Heel vaag hoor ik mijn mobiel afgaan. Met mijn hand tas ik op het nachtkastje en druk ik de wekker uit. Het liefst wil ik nog blijven liggen en genieten van Tiffany haar lichaam. Tiffany haar armen houden stevig mijn middel vast. Ik wil me uit haar armen wurmen, maar ze houdt me nog steviger vast.
Slaperig vraagt ze: 'We kunnen toch nog even blijven liggen?'
'We hebben de wekker al 4 uur verzet. Ik heb vandaag basketbal training en ik wil echt bij zijn.' antwoordt ik zuchtend.
Ik duw Tiffany van me af en poedelnaakt sta ik op van mijn bed. Ik pak mijn onderbroek, basketbal uniform en vest van de bank af.
'Kunnen we echt niet blijven liggen?'
Er verlaat een harde zucht Tiffany's mond.
'Nee, ik ga echt naar de training.'
Ik hoor het bed krakken en ineens voel ik een warme hand langs mijn heupen glijden. Zuchtend laat ik mijn hoofd op haar schouder vallen. Heel even geef ik me over, maar dan toch duw ik haar handen van mijn heupen af. Met mijn kleding tussen mijn armen, loop ik naar de douch.
'Maak je klaar. Over een uur gaan we weg.' roep ik nog, voordat ik de badkamerdeur dicht doe.

Deze nachten waren meer dan prima, maar ik ga echt geen training overslaan. We moeten ons laatste jaar winnen. Voor de spiegel doe ik mijn bruine haar zoals altijd naar achter, poets ik mijn tanden en kleed ik me om. Tiffany en ik waren heel het weekend alleen, omdat mijn ouders op zakenreis waren.

Zodra ik beneden ben, loop ik meteen naar de keuken. Voor het eerst dit jaar moet ik mijn eigen ontbijt maken. Anne moest perse met mijn ouders mee op reis. Nadat ik bijna alle lades open heb getrokken, vindt ik de la met etenswaren. Ik pak een simpele cracker en gooi er een plakje kaas op. Zodra ik op de bank plof, komt Tiffany de kamer binnen gelopen. Ze heeft een blauwe blouse aan die ze opgeknoopt heeft en eronder heeft ze een heel kort spijkerbroeken aan. Omdat zo verschrikkelijk warm is deze dagen, heeft ze haar zwarte haar in een hoge rommelige knot.
'Pak maar wat uit de keuken.' zeg ik met volle mond en ik wijs naar de open keuken.

Met één boterham in haar handen komt ze terug en ploft ze naast me op de bank. Ik sla mijn arm om haar heen en samen werken we ons eten naar binnen.

'Pak je spullen. We gaan.'
Ik stap op van de bank en loop richting de grote Apple TV. Ik open één van de dressoir kastjes. Ik haal er een kleine kluis uit, waar al onze belangrijke sleutels inzitten. Onopgemerkt draai ik de code in en pak ik de sleutels met de basketbal hanger. Daarna pak ik mijn sporttas en samen met Tiffany lopen we via de keuken, naar de garage.

Tiffany reageert precies zoals ik dacht. Met open mond kijkt ze naar alle auto's. Ze heeft vooral interesse in de zwarte Audi, maar die is van mijn pa. Ik klik op de Ferarri sleutels en meteen vliegen de deuren omhoog. Ik gebaar naar Tiffany dat ze mag gaan zitten. Wanneer we onze gordels om hebben, draai ik de motor aan en trap het gas in. De Ferarri begint hard te grommen en met een harde snelheid scheuren we de garage uit.

(Pov Leila)

Met mijn tas op mijn arm, loop ik de school weer in. De versiering van vrijdag is weg en de school zit er weer ordinaire uit. Wurmend door de mensen massa loop ik naar mijn kluisje. Heel het weekend zat mijn hoofd bij het feest. Ik schaamde me echt dood toen ik die vragen moest beantwoorden en drinken. Ik voel me nog het ergst als ik aan het incident met Chad denk. Ik weet dat het niet normaal was wat hij deed.
Zodra ik bij mijn kluisje ben, draai ik mijn code in.
'Hey.' hoor ik ineens iemand achter me zeggen.
Ik draai me om en natuurlijk staat Helena achter me. Ze ziet er veel beter uit dan vrijdag. Haar bruine haar zit weer krullend en de meeste overdreven make-up is er af. Misschien moet ze ook een keer wat doen aan de hoeveelheid lippenstift en mascara.
'Hey.' antwoordt ik zacht.
Ik richt mijn blik weer op mijn kluisje en haal er mijn wiskundeboeken uit.
'Hoe is het met je hoofdpijn?' vraag ik, om een beetje medelijden te tonen.
'Schat, een krater duurt maar 24 uur.'
Met een rood hoofd staar ik mijn kluisje in. Dat moest ik weten... Het is maar goed dat is geen biologie meer heb. Ik sla mijn kluisje dicht en samen lopen we naar het wiskundelokaal.

Het is al erg druk in het lokaal en bijna iedereen is er al. Zoals altijd nemen Helena en ik voorin plaats. Net wanneer we gaan zitten rinkelt de harde schoolbel door de school. Ik wil mijn boeken openslaan, maar ik wordt tegengehouden door iemand die in de deuropening van het lokaal staat. Sky staat met een meid te zoenen en niet zo'n beetje ook... Het meisje precies een type voor een badboy. Ze heeft krullend zwart haar en ze heeft hele grote naaldhakken aan. Wie loopt er nou op naaldhakken door de school? En het is nog maar een paar dagen uit met Montana en hij heeft nu al een nieuwe prooi, typisch een badboy. Er verlaat een zucht mijn mond en ik rol met mijn ogen. Nadat hij zijn vriendin overdreven gedag heeft gezegd, neemt hij samen met Ryan achterin plaats bij de rest.
'Open allemaal je boeken op de goede bladzijde.' roept de wiskunde docent door de klas heen.
Zuchtend sla ik mijn boeken open. Ik laat mijn hoofd op mijn hand steunen. Laat de saaie les maar beginnen...

Bijna huppelend loop ik terug naar mijn kluisje, niet omdat ik zo cheerleader training heb, maar omdat ik eindelijk klaar ben met school. Montana zei dat we een ander dansje gingen leren dan vorige week, Gelukkig, want die salto's kan ik echt niet maken. Ik gooi mijn aardrijkskundeboeken weg en pak mijn sporttas.
'Doei, veel plezier.' zegt Helena tegen me, wanneer ze langs me loopt.
'Thanks.'

Zodra ik de kleedkamers inloop is iedereen al weg. Ze moeten mijn rooster echt een keer aanpassen, zodat ik een keer op tijd kan komen. Snel trek ik mijn te korte rokje en croptop weer aan en loop ik de kleedkamers uit. Mijn tas zet ik op een lege stoel in de tribune.
'Oké, we gaan beginnen. Kom allemaal naar het midden!' hoor ik iemand schreeuwen, maar het is niet Montana haar schelle stem.
In het midden van de zaal staat geen zwartharig meisje, maar een brunette. Zelfs vanaf de tribune kan ik haar make-up zien. Ik ben niet de enige die verbaasd is van haar plotselinge verschijning.
Terwijl ik naar beneden loop, stelt de nieuwe cheerleader zichzelf voor: 'Ik ben Rosanne, jullie nieuwe team captain.'
'Waar is Montana?' vraagt Julienne, één van de meiden uit het team.
Meteen begint iedereen door elkaar te praten. Met moeite krijgt Rosanne het team weer stil.
'Wegens omstandigheden is Montana van school.' antwoordt ze.
Aan haar neutrale gezicht kan ik zien dat het haar niet veel boeit. Zou het iets met Sky te maken hebben, dat ze van school is?
Ik heb weinig tijd om daar over na te denken, want zodra ik me bij de cheerleaders voeg, roept Rosanne: 'Iedereen 50 push ups, daarna gaan we de danspasjes doornemen van deze week.'
Dit gaan ze toch niet menen... Zuchtend ga ik op de grond zitten, net als de rest.
Rachel, de blondharige meid die beste vriendinnen was met Montana, blijft eigenwijs staan.
Zeurderig zegt ze: 'Normaal doen we er 20.'
'Wie is hier de captain? Ik, dus je luistert naar mij. Jij mag er speciaal 70 voor mij doen.' roept Rosanne geïrriteerd en ze wijst naar de grond.
Beledigend kijkt Rachel haar aan, maar toch begint ze aan de 70 push ups.