The Love Shot✔️

Hoofdstuk 38

(Pov Sky)

Met heel het team zitten we aan één van de tafels in de aula. Iedereen is enthousiast met elkaar aan het praten. Met heel veel moeite moet ik mijn mond houden over Leila. Nog steeds kan ik het nauwelijks geloven dat het me gelukt is, Leila vindt me leuk. Tijdens natuurkunde had ze me een berichtje gestuurd dat ze het Helena heeft verteld. Ze zei dat Helena niet boos werd, maar het niet leuk vond. Het boeit mij vrij weinig wat Helena van ons vindt. Plotseling draai ik mijn hoofd naar de gestalte die naast me staat. Het is Rosanne. Zoals altijd heeft ze haar blauw, gele cheerleader uniform aan en heel veel make-up op.
'Zullen we vanavond afspreken?'
Om haar heen staan een paar cheerleaders die mij nieuwsgierig aankijken.
'Nee.' antwoordt ik, zonder mijn blik van mijn sandwich af te halen.
'Waarom niet?'
Ik kan haar gezicht niet zien, maar aan haar stem te horen is ze zwaar beledigt.
'Gewoon niet.'
'Kan je me op zijn minst wel een lift naar huis geven?' vraagt ze zeurderig.
'Nee.'
Ik neem een grote hap van mijn sandwich. Gelukkig draait Rosanne haar rug alweer naar me om en loopt geïrriteerd weg.
'Wat is er met jou ineens?' hoor ik Ryan vragen, zodra Rosanne uit het zicht is.
'Niks hoezo?'
Ik kijk op van mijn sandwich en vragend kijk ik hem aan.
'Normaal spreek je met elk meisje af dat naar je kijkt en nu wijs je de cheerleader captain af!'
'Mag dat niet dan?'
'Nou, als Sky Cooper heet doe je dat niet heel vaak.'
Zuchtend antwoordt ik: 'Laat me gewoon Ryan.'
Net voordat ik weer naar mijn sandwich wil kijken, wordt ik afgeleid door Leila en Helena die de aula inkomen lopen. Plotseling merk ik dat er nog een meisje bij ze loopt. Het meisje heeft haar blonde haar in een hoge staart. Ze heeft een gymlegging aan met een croptop erboven. Ik heb haar nog nooit gezien, maar ze is vast wel weer een vriendin van Helena. Ze komen naar ons toegelopen en onopgemerkt gaat Leila naast me zitten. Het is moeilijk om te doen alsof we gewoon vrienden zijn. Helena neemt plaats naast Leila. In stilte begint ze aan haar sandwich. Dit is de eerste dat Helena bij ons komt zitten. Normaal gesproken zit ze aan de andere kant van de aula en kijkt ze ons geen eens aan. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Ryan verdacht naar me kijkt. Zijn blik gaat van mij naar Leila. Ryan kent me lang genoeg om te weten dat er iets niet klopt tussen Leila en mij. Snel richt ik mijn blik weer op de sandwich.

Ik pak mijn gymtas uit mijn kluisje en samen met Ryan loop ik richting de kleedkamer. Zoals altijd is iedereen al bijna omgekleed. Snel trekken Ryan en ik onze uniforms aan. Zodra we klaar zijn lopen we met heel het team de zaal in naar het midden. De cheerleaders zijn al klaar met de training. Rosanne is alle pom poms aan het verzamelen en wat andere cheerleaders zijn nog druk met elkaar aan het praten. De coach wilt ons helemaal kapot laten trainen, want we moeten vrijdag tegen één van de zwaarste tegenstanders. Zoeken kijk ik om me heen, opzoek naar Leila. Maar ze is nergens te bekennen.
De coach komt zijn kantoor uitgelopen en roept: 'We gaan beginnen!'
Zijn stem galmt door de zaal heen. De coach wilt ons het veld in sturen, maar ik hou hem tegen.
'Coach, Leila is er nog niet.'
De coach zijn ogen glijden over al ons elven.
'Als ze er over 10 minuten nog steeds niet is gaan we gewoon beginnen.'
Zuchtend loopt de coach zijn kantoor weer in. Het team heeft eigenlijk ook geen zin om te wachten, want ze beginnen allemaal te zuchten. Tom en Nathan pakken een bal en beginnen alvast over te gooien.

Na eindelijk 5 minuten komt Leila buitenadem de kleedkamer uitgerekt. Ze heeft haar blonde haar in een verwilderde knot gedaan. Meteen trek ik een sprintje naar haar.
'Waarom ben je zo laat?'
'Ik moest nog wat dingen regelen met Helena.' zegt ze gehaast.
Ik wil wat terug zeggen, maar ik wordt verstoort door een stem achter me.
'Sky?'
Met een zucht draai ik me om en kijk ik recht in Rosanne haar donker bruine ogen. Ze zet haar hand in haar zij en veegt haar bruine krullende haar naar achter.
'Ik geef vanavond een feestje, kom je ook?'
Meteen antwoordt ik: 'Ik kom niet.'
Ze trekt haar wenkbrauw op. Is het serieus zo raar dat ik normaal probeer te zijn?
'Je gaat altijd naar feestjes en nu...'
Rosanne haar blik glijdt over Leila heen.
'Sla je een feestje over voor haar? Hebben jullie verkering ofzo?'
'Nee.' antwoordt ik meteen.
'Jawel.'
Meteen richt ik mijn blik op Leila. We hadden afgesproken dat we niks gingen zeggen.
'Sky en ik hebben verkering. Heb je daar iets tegen?'
Rosanne haar blik gaat van Leila naar mij. Er verlaat een harde zucht haar mond.
'Sky je bent uitgenodigd voor vanavond, maar je mag ook bij haar blijven als je dat liever hebt.'
Rosanne haar ogen glijden over Leila heen en daarna kijkt ze me weer aan. Ze zet een nep glimlach op, draait zich overdreven om en loopt naar de kleedkamers. Het liefst wil ik Rosanne haar haar vast pakken, maar net voordat ik haar bruine haar kan aanraken voel ik Leila haar hand om mijn pols.
'Dat gaan we niet doen!' fluistert ze op een waarschuwende toon.
'Ook al wil ik wel dat je het had gedaan...'
Ik voel haar vingers tussen de mijne gaan en samen lopen we terug naar de groep. Nathan kijkt verward naar ons, waardoor hij vergeet de basketbal op te vangen. Ook Harry en Ethan kijken ons aan. Zodra eindelijk iedereen klaar is met staren, komt de coach het midden in gelopen.
'We gaan nu echt beginnen. Pak allemaal een bal. We beginnen met overgooien.'
Leila gaat alvast ergens in de zaal staan, terwijl ik een bal uit de rekken pak.
Ik wil één van de basketballen uit het rek pakken, maar ik wordt verstoord door Ryan, die naast me komt staan.
'Heb je met Leila?' fluistert hij.
'Ja.'
Ik pak de bal en dribbel weg.

Heyy guys, 
Dit was het nieuwe hoofdstuk!!
En eindelijk ben ik klaar met herschrijven, maar nu ga ik opnieuw beginnen😆
Niet zo precies als eerst, maar wel even alles nog een keer doornemen. 
Daarna ga ik alles in word zetten, print ik het uit, en ja... Daarna ga ik het weer nakijken en vraag ik om mensen hun meningen, zodat ik dat ook nog kan verbeteren.😂
Dit gaat nog wel even duren...
Maar dat maakt niet uit, want ik hou echt van dit boek.
Ik zie jullie donderdag weer!!

Xx Marith