FENOMEN DOKTOR( FS1)

FD'34

Bölüm şarkısı: Static, Ben El, Pitbull/ Further up (medya)

•••

"Ben nişan mişan  istemiyorum." İnsanların bakışlarına aldırmadan kendimi AVM'nin ortasında yere attım. Abi bu nişan alışverişi denen şeyi kim ortaya çıkardıysa Allah onu bildiği gibi yapsın. Kim bir nişan için sabahın köründen bu yana alışveriş yapardı ki? Hangi aklı başında insan bu işkenceden zevk alırdı yani.

"Alin güzelim saçmalama, kalk." Ural kolumdan tutmuş çekerek beni kaldırmaya çalışıyordu. Açıkçası kalkmak istediğim pek de söylenemezdi. Kim bu AVM'lerin yerlerini bu kadar rahat yapmıştı Allah aşkına?

Bir yandan beni kaldırmaya çalışan diğer yandan da yırtmaçlı eteğimden açığa çıkan bacağımı örtmeye çalışan Ural'ı kahkaha atarak izliyordum. Şuan o kadar rahattım ki. Kalkıp elimde yüklerle alışveriş yapmak en son tercih edeceğim şeyler arasındaydı.

"Nişan istemiyorum dedi neden zorluyorsun?" Duyduğum ses eşliğinde kaşlarım hayree havalandı. Adamın biri beni ciddiye almış ve Ural'a kafa tutuyordu. Yok daha neler. Resmen komedi dostlar.

"Kardeşim saf mısın salak mısın bir yürü git."

Ural adamı yakalarından tutup geriye ittiğinde hala yerde kahkahalar içinde gülen bana uyarı dolu bir bakış attı.

"Asıl sen git kız istemiyorum dedi."

Ural yeniden çocuğun üzerine yürüdüğü sırada hızla ayağa fırlayıp aralarına girdim. Allah'ım sen beni bu ikili arasında tost olmaktan kurtar.

İkisi arasında anca kaşar olursun tost değil.

Kendi kendimi gömme kapasiteme içimden bir alkış tutup Ural'a döndüm. "Tamam kalktım ben gidelim Sarı."

"İstemiyorum demedin mi? Korkup peşinden gitmene ne gerek var."

Gözlerimi devirip arkamdaki adama baktım. Bir insanın algıları anca bu kadar kapalı olabilirdi. Pes doğrusu. "Kardeşim, abicim, bacım ya da dayı her neysen. Ben kendi isteğimle gidiyorum. Şimdi suratına tokadımı yemeden bi uza be."

Adam gözleri yuvalarından çıkacakmış gibi bana bakarken arkamı dönüp soluğu Ural'ın yanında aldım. "Nasıl da çözdüm ama?"

Koluna hafif bir yumruk attığımda Ural bana döndü. "Güzel çözdüm devrem."

Gözlerimi devirdim. "Asker arkadaşın mıyım ben senin? Devrem ne be?"

"Bilmem öyle misin? Koluma yumruk atmalar falan pek bir öyle göründün gözüme de."

Sinirle soluğumu verip önden ilerlemeye başladım. "Hoşsun ama boşsun sarı."

Ural kahkaha atarak yanıma gelirken hızla elimi ağzına kapadım. O güzel gülüşle yüzlerce sarı başlı akbaba arasında gülmene müsade var mı sandın yiğidim.

"Lütfen ciddi ol Sarı."

"Sen nasıl istersen Mavi."

E oldu o zaman yaşasın Ankaragücü. Tüh be keşke gözlerim lacivert olaymış en azından üç büyük olurmuşuz.

"Güzelim annenin dediklerinin hepsini almışız."

Derin bir nefes aldım. Başka bir şey istesem olacakmış valla. Dualarım kabul olmuştu. Zaten biraz daha bu alışveriş devam etse ayaklarım beni terk edip gideceklerdi.

"Hadi eve ya. Yoruldum yoruldum."

"Güzelim işimi çok astım. Hazır boşuz birşeyler yapsak ya."