FENOMEN DOKTOR( FS1)

FD'42

Selamlar dostlar 💜

Bu bölüm benden efnanKarakse arkadaşımıza gelsin 💜

Herkese iyi okumalar 💜

Bu arada okunma 10 bin olmuş da geçiyor beeeeee

Aynı sayıyı votelerde de görmeyi diliyorum 🤲🏻

Neyse çok konuştum size iyi okumalar kardolar 😏

Öptüm mucuk 😘

•••

"Alin yoksa şu uçak mı onlarınki?" Diye soran Ural'la bakışlarımı parmaklarıyla gösterdiği yere odakladım. Oha! Orası uçak pistinin yakınında bile değildi.

"Uçak değil o martı."

Gelenler benim arkadaşlarım olmasına rağmen Ural benden on bin kat daha heyecanlıydı. Öyle ki onların İzmir'den uçağa yeni bindiği saattlerde biz havalimanına onları beklemek için gelmiştik bile. O saat bu saattir Ural istisnasız havada hareket ederken gördüğü her şeyi onların uçağı ilan ediyordu. Bende bu heyecanlı hallerini bozmak istemediğim için çirkefliğimi rafa kaldırıp Ural'a ayak uyduruyordum. Heyecanlı halleriyle oldukça tatlı oluyordu kerata.

"O zaman şu gelenler onlar."

Ural'la aynı yere döndüğümde elindeki valizi Berkan'ın ayağına bırakıp koşarak bana doğru gelen Hira'yı görmemle kuvvetli bir Saba Tümer kahkahası attım. Hemde baya kuvvetli. Baya baya kuvvetli.

"Aliiiiiiin." Diye çırlayarak boynuma atladığında  bende kollarımı ona doladım. Lisedeyken bana Berkan'ın bir nişanlısı olacak ve onunla kanka olacaksın deseler buna totomla gülerdim. Fakat tüm bu düşüncelerimin aksine Berkan'ın bir nişanlısı vardı ve ben onunla kankaydım. Hayat işte en ummadığın şeyi bile bir anda karşına çıkarıyordu.

"Hira, hayatım biraz bana da bırak." Dedi Berkan, Hira'yı kollarından tutup benden zorla da olsa ayırdı.

"Naber afet?" Diyen Berkan, Hira kadar olmasa da kollarını bana doladı. Güzel! En azından nefes alabiliyordum. Bu da birşeydi yani.

"İyi. Sen?"

"İş seyahatinden başka bir seyahat yapmak çok iyi geldi. Bomba gibiyim." Dedi benden ayrılırken. Tabi bunu fırsat bilen Ural beni hemen kolunun altına almıştı.

"Siz ne zaman geldiniz?"

"Siz uçağa bindiğinizden beri buradayız Berkan. Enişten sağolsun."

Ural ters bakışlarını bana yollarken Berkan da dalga geçmeye hazır olduğunu belli eden bir kahkaha atmıştı. İşte şimdi çok eğlenceli olacaktı.

"Sen beni mi özledin enişte? Ne bu heyecan?"

"Yok ben belki uçak rötar yapar diye şey ettim abi."

Durun da hayatımda duyduğum en saçma bahaneyle bir merhabalaşayım. Allah'ım salak nişanlım ya.

"Yalnız abi rötar yapınca geç kalkıyor uçak erken değil."

"Haaa doğru. Bak yine karıştırmışım. Neyse hadi arabaya geçelim."

Güzel kıvırmıştı sarı biberim. Helal olsun. Yanımda kala kala bana benziyordu anlaşılan. Kahkaha atmamak adına dudaklarımı ısırırken arabaya Ural'ın yanına bindim. İçimde biriken fazladan kahkahayı atmak için hemen saçma bir sebep bulmam lazımdı.

"Biliyor musunuz? Beyin hiçbir acıyı hissetmezmiş." Dedim ve kahkahalarımı serbest bıraktım. Cidden gülmek için bundan berbat bir cümle bulamazdım. Harbi ne alaka lan?