FENOMEN DOKTOR( FS1)

FD'45

Medyaya yakışıklı doktorumuzu koyayım dedim ;)

Hep Alin hep Alin alınmasın yakışıklımız.

Gülüşünüze düştüm Ural Beycim 🤩

Tam da sarı sarı olmuş bdbxbxb Kıvırcık fenomen jxjxjz

•••

Ural'dan...

Geride bıraktığım o berbat yıllara inat yüzümdeki dinmeyen gülümseyişe son bir kez daha bakıp aynanın karşısından çekildim. Siyah jogger eşofmanım ve beyaz tişörtümle oldukça sıradan fakat pikniğe de bir o kadar uygun görünüyordum. Acaba Alin beğenir miydi bu sportif halimi? Yani genelde böyle şeyleri kızlar düşünürdü. Ama Alin'le tanışalı bende düşünür olmuştum. Anlayacağınız ben artık eski ben değildim. Alin'in yanında en güzel şekilde durmak istiyordum. Ona layık olmak. Onun güzelliğine layık olmak.

"Ural hazır mısın tatlım?" Diyen ablamın sorusuna karşın telefonumu cebime atıp odamdan çıktım. Sabahın beşinde kalkmış olduğum gerçeğini düşünürsek sanırım fazlasıyla hazırdım. İçimde garip bir heyecan vardı. Sanki ilk defa Alin, ailesi ve arkadaşları ile birşey yapacakmış gibi hissediyordum. Oysa daha birkaç gece önce beraberdik.

Efsane başlayan ama berbat sonuçlanan o gece. Aklıma geldikçe sinirleniyordum. Bol huzur dolu bir geceyi ızdıraba çevirmenin yolu tabiki de gazete haberlerinden geçmişti. Alin kutlamanın ertesi günü hakkımda çıkan haberleri ve o haberlere yapılan yorumların görünce adeta deliye dönmüştü. Ve birkaç gündür fazlasıyla kaliteli bir trip yiyordum. Bu piknik işini düzenleme amaçlarımdan biri de buydu. Günlerdir mesajlarıma bile yanıt vermeyen müstakbel gelinime kendimi affettirmek. Gerçi Harun amcamla bir arada nasıl başarırdım bilmiyorum ama.

'Kadınların uğruna hasta olduğu fenomen.'

'karizmatik, seksi ve yakışıklı.'

Ufaktan aklıma doluşmaya başlayan ve benim ölüm fermanım olan cümlelerden kurtulup merdivenleri indim. O lanet internet siteleri yüzünden Alin ilk defa benden nefret ettiğini söylemişti. Daha doğrusu bu kadar yakışıklı olmamdan nefret ettiğini. Dolaylı yoldan benden de nefret etmiş oluyordu. Ciddi olmadığını bilsem de canımı yakmıştı söyledikleri. Bir anlık öfkeyle dediği cümleler beni seneler öncesine göndermişti. Acı hatıralarıma. Ailem bildiğim insanların benden nefret ettiklerini söyledikleri o güne.

Dalgın adımlarla arabaya binip koltuğuma yerleştim. Yanımda ablam arka koltukta ise Doruk ve Harun amcam oturuyordu. Birkaç gün sonra İzmir'e döndüğümde onlardan da uzakta olacaktım. Ama böylesi iyiydi. Ablam için her yanı iyi veya kötü anılarla dolu o şehirde canının yanması iyi olmazdı. Hele de büyütmesi gereken küçük bir oğlu varken. Anılar sadece düzenini bozmaya yarardı.

İzmir'e gidecektim fakat yalnız değil. Öncesinde ailemle yaşadığım o kusursuz şehire şimdi kendi ailemi kurup gidecektim. Cenk'in yanına. Annemin yanına. Babamın yanına.

"Dayı neden dalıyorsun." Diyen Doruk'a baktım beyefendi büyümüş de küçülmüştü mübarek. Hiçbir şey kaçmıyordu gözünden.

"İşle ilgili birkaç şey düşünüyordum paşam."

Sarfettiğim cümlelerin doğruluğuna kendim bile inanmamıştım.

Önceden kararlaştırdığımız piknik alanına doğru yola çıkmıştım. Aklımda Alin'den başkası yoktu. Acaba hala bana kızgın mıydı? Aksinin olması mümkün değildi ama bir umut işte. Pikniği bana zehir edeceğine emindim. Burnumdan getirecekti bugünü. Kararım belliydi alttan alacaktım. Ve büyük ihtimalle Alin bu halimden hırsını alamayıp daha da sinirlenecekti.