FENOMEN DOKTOR( FS1)

FD'40

1 yıl sonra...

"Bence bu hiç adil değil." Dedi Ural elinde tuttuğu damatlıkla kabine doğru ilerlerken. Buraya geldiğimizden beri attığı her adıma söyleniyordu beyefendi.

"Ben seni gelinlikle görünce uğursuzluk oluyor da sen beni damatlıkla görünce neden olmuyor?"

Ural'a cevap vermeme seçeneğimi kullanıp özenle asılmış damatlıkları incelemeye devam ettim. Bunların hepsi aynı gibiydi. Hangisini alacağımızı neye göre seçecektik, hiçbir fikrim yoktu. Ve bu konuda düğünde spor ceket giymeyi düşünen Ural'a danışma gibi bir düşüncem asla yoktu. Fakat biraz daha bu takımlar arasında kalırsam her yeri siyah beyaz görmeye başlayacaktım.

"Alin bu oldu işte güzelim. Alalım şunu bitsin. "

Arkamı dönüp aynadan kendini inceleyen Ural'a baktım. Bir insan sıradan siyah bir smokinin içinde bile bu kadar yakışıklı olabilir miydi? O adeta bir tabloyu andırırken ben anamın eldivenle sevdiği sevimsizin tekiydim. Cidden zıt kutuplar birbirini çekmişti yani.

"Uraaaal... Lann ben seni bu smokin içinde insanlara sergileyemem. Git daha çirkin birşeyler giy."

"Ama Mavim. Az öncekilere de 'çok çirkin olmuş sen fenomen adamsın kendine gel' dedin." Dedi sonlara doğru sesini incelterek benim taklidimi yaparken. Aman damat beyimiz pek de bir komik.

"Bu da çok güzel olmuş. Senin ortan yok mu be adam?"

"Güzelim valla çok yoruldum. Benim için insanların beğenmesi bir şeyi ifade etmiyor. Sen beğendin ya o yeter. Ben gerekirse kendimi herkesten saklar yalnız sana öyle güzel görünürüm."

"Edebiyat yapma bana. Git çıkar şunu. Valla seni yüz nakline muhtaç hale getiririm."

Ural yeniden söylene söylene kabine girdiğinde arkasında gür bir kahkaha patlattım. Aklıma gelen fikirle aniden Ural'ın peşinden gidip hızımı alamayarak kabine girdim. Aman tövbe estağfurullah.

"Uralll dur yaa durr. Resmini çekeyim. Valla wallpaper olacak adamsın."

Ellerimi sımsıkı gözüme kapatmış telefonumu Ural'a uzatıyordum. Allah'ım sen benim sevgili güzel gözlerimi yanlış şeylerden koru. Amin.

"Alin ne yapıyorsun? Evlenmeden olmaz ama."

"Bana kıvırcık puştluk yapma. Dağıtırım kafanı. Çek şu resmi."

Ural'ın beraberindeki kahkaha sesiyle tamamlanan kahkahası ile gözlerimi devirdim. Hayır yani ellerimle kapalıyken ne görebilecekse zaten.

Elime geri konulan telefonla kabinden çıkıp üzerime zoomlanan bakışları takmamaya çalışarak önümdeki koltuğa kendimi kaybetmek istercesine sindim. Şuan tek temennim sosyal medyaya haber diye düşmemiş olmamızdı.

Ünlü Fenomen Ural Dinçer müstakbel eşiyle kabinlerde.

Aman tövbe ya rabbim. Bir düşününce çok kötü yollara çıkıyordu ya.

"Sevgilim bu son olsun mu?"

Üzerinde az önce giydiği smokinin lacivert rengiyle duran Ural'a baktım. Kahretsin! Lan bu da çok güzel olmuştu ya. Anlaşılan sorun takımlarda değil Ural'daydı. Ne giyse yakışıyordu puşta. Sanırım değişmem gereken takımlar değil Ural'dı. Hay Allah korusun. Allah yazdıysa bozsun.

"Tamam anladık sen çirkin olmayı asla başaramayacaksın. Al şunu gidelim."

Ural gülerek kabine geri girip birkaç dakika sonra üzerinde tişört ve kotuyla gelmişti. İşte nereden nereye. Hayat göz açıp  kapayıncaya kadar geçiyordu anacım.