...
İçimde büyük bir öfke, derin bir keder var. Yapacaklarımdan korkuyorum. Daha doğrusu yapacaklarından. Onların yapacağı şey benim öfkemden daha büyük. Büyük bir katliam olacak gibi. Evet evet, büyük bir katliam. Beni suçlamayın, ben sizleri çok kez uyardım. Şimdi yine uyarıyorum, her daim gökte olan bulutların arkasından, gece parlayan yıldızların ışığından. Ama siz beni hiç duymuyorsunuz ve hatta görmüyor. Ne acı! Hazin bir son sizi bekliyor tıpkı bana olduğu gibi. Onlar çok güçlü. Ben onların karşısında duramadım. Onlar, beni mağlup etti. Şimdi sizi mağlup etmeye geliyorlar. Siz, onların karşısında duracak kadar güçlü müsünüz? Sizler, benim yapamadığımı yapıp hepimizi kurtarır mısınız? Ben, beni yenemedim. Siz nasıl yenebilirsiniz ki? Hah. Güldürmeyin beni. Sizin sonunuz da benim gibi olacak. Bana yardım etmediniz buna rağmen ben sizlere yardım etmek istedim fakat siz kibirli canavarlar beni görmediniz. Şimdi kıyamet günü. Katliam, öfkem kadar büyük, hüznüm kadar yaralı bir katliam olacak. Onlarla işbirliği yapıyorum artık. Ne sandınız, benliğimden vazgeçeceğimi mi, sizin yanınızda durup kendimle savaştığımı mı? Hayır, aptallar. Siz kibirli yaratıklar beni görmeyip yapayalnız bırakıp üstüne ağlatırken onlar hep yanımdaydı. Size olan nefretim onlara olan sevgim ile eşdeğer. Nefretim ve hüznüm içinde ölün! Bugün katliam günü. Önce yaratıklardan başlayacağım. Onlar seçim yapmamı istediler; ya öl ya da öldür! Kesinlikle ölmeyi seçtim. Hem sizin karşınızda durmaya korkuyorum hem de öldürmeye. Ama sonra ölmeme izin vermediler. Beni kurtardılar ve korktuğum sokaklara hapsettiler. Cezam bitince geldim ve değiştim. Orada korkularım ile başbaşaydım, yalnız ve küçük bir çocuktum. Ve kimse beni oradan kurtarmaya gelmedi. Ve şimdi cezam bitti. Ve şimdi, ceza vermeye geldim. Bugün katliam günü. Şerefe! Herkes ölmeli, herkes. Çocuklara dokunmayın sakın! Onlar benim arkadaşlarım. Katliam bitince onlarla oyunlar oynayacağız. Haydi, gidelim. Derin hüznüm de boğulun. Büyük katliama hazır mısınız?
