Bugün doğum günüm benim.
Ve günlerden çarşamba..
Çarşamba ölmek için güzel bir gün, değil mi?
Doğum günümün bir önemi kalmadı hiç.
Tadım tuzum yok hiç.
Sanki sıradan bir gün gibi ama, değil.
Çünkü biliyorum bugünün önemini.
Çünkü ben,
Ben doğum günüm de bir katil oldum.
Kendimin katili.
Sessiz gözyaşlarımla bakarken pencereden gökyüzüne
Kimse görmedi.
Bir uçurum kenarında hissettim o an kendimi.
Adım attım uçurumun kenarına dizlerim titreyerek,
Sokaktan geçen insanların gürültülerini, dalga sesi yaptım kulağıma öyle duydum.
Gözyaşlarım akarken yıldızlara baktım.
Milyonlarca yıldız beni izlerken bile yalnız hissediyordum.
Yalnızlık hissi tüm ruhumu ele geçirmişti.
Yıldızların arasına uçan kuşlar eşliğinde bıraktım kendimi boşluğa.
Dalgalar ile kavuştuğun da vücudum titremeyi bıraktı
Ve dalgalar daha da hızlandı
Sanki hep bu anı beklermiş gibi.
Bilincimi artık durmaya başladı, hissediyorum.
Son kez düşünüyorum belki de
"İyi ki doğdun."
