Sen kendi nehrindeki akıntıda sessizce ilerlerken bazen fırtınalar kopabilir. Her şey ansızın zorlaşabilir. Bazen akıntıda karşına bir taş çıkabilir, rüzgar savurabilir, üzerine yağmur yağabilir. Ama sen, sen her ne kadar kendi içinde pes etmiş olsan da güçlü durmalısın. Çok yorgun olsanda güçlü olmalısın. İnsanlar senin güçsüz olmanı isterler, pes etmeni görmek, zaferin tadını çıkarmak isterler.
Sen onlara bu fırsatı verecek misin?
Onlara bu fırsatı verme!
Kendi davanı kendi içinde hallet, eğer insanlar senin davana ortak olmak istiyorlarsa onlara karşı dik dur. Her daim.
Nehrindeki akıntıda karşına çıkan taşın, fırtınanın bir daha gelmeyeceğini nereden bilebilirsin? O karşına çıkan taş ikinciye daha büyük olmaz mı? Şimdi yenilirsen devasa büyüklüğündeki taşa karşı nasıl dik duracaksın? Akıntıdan vaz mı geçeceksin? İse yaramıyor.
Hiç yoruldun mu? Çoğu kez mi? Ben de. Ama ben hâlâ akıntımda yüzmeye devam ediyorum. Ya sen? Sen şimdi vaz mı geçiyorsun, peki neden?
Çok mu yoruldun? Herkes yoruldu. Çok mu kaybettin? Herkes kaybetti. Senin bu yaşamda hiç umudun kalmadı mı? Herkes umutsuz.
Bir çözüm yolu arayalım. Nedenlerimize, sorunlarımıza bir çözüm yolu arayalım. Eğer bu davayı kendimiz çözemezsek başka hiç kimse çözemez. Akıntıdan vazgeçmek seni huzurlu yapmaz. Yorulup, mola vermek, suyun derinliklerine dalmak çözüm yolu olmaz.
Bu dediklerimin hiçbirini umursamadığını biliyorum ve bu kadar umursamaz olma. Çünkü öyle değilsin. Acılarının dolu olduğu o odada umursamaz değildin, şimdi de değilsin.
Belki tek gereken şey biraz zaman ya da mavi bir kelebek..
