Bir ağacın altında saatlerce oturursam ruhum bedenimden ayrılır mı? Belki de bunu test etmek için gelmiştim, öğleden sonra evime yakın olan parka gelmiş ve bir ağacın gölgesine oturmuştum. Ne ağacı olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Zaten biyolojim hiçbir zaman iyi olmamıştı ki. Bu ağaca kendim isim vermeliyim, bana ait olmalı. İhtiyacım olduğu zaman koşarak buraya gelmeli ve gölgesinde ağlayarak her şeyi anlatmalıyım. Buna ihtiyacım var çünkü kimsem yok. Bu ağaca ihtiyacım var. Sahiplenmeye, onun bana ait olduğuna inanmaya ihtiyacım var çünkü benim bu yeryüzünde hiçbir şeyim yok. Onun ismini "kurtarıcı gezgin" koyuyorum. Ruhumu bedenimden ayırıp çeşitli diyarlara yola çıkaracak esrarengiz bir kurtarıcı ihtiyar o. Ruhumu bulutların tepesine çıkarıp, kar tanelerini hissettiren; bir sıcak hava balonuyla masallar diyarına geçmemi sağlayan ve her şey bittiğinde ruhumu tekrar bana bağışlayan bir gezgin. Köklerini saldığı bu toprağın altında bir de hazinesi var. Gittiği yerlerden küçük hatıralar toplayıp onları hazinesine ekliyormuş. Ve şimdi bende kendi hazinemi onun hazinesinin yanına gömüyorum. Belki bundan on yıl sonra yeniden buraya geldiğim zaman açar bakarım ve belki o zaman bu yaşlı gezgin ağaç yine ruhumu çeşitli diyarlara çıkarır ve gittiğimiz yerlerden küçük hatıralar toplar hazinemize ekleriz. Kim bilir.
