DKB Zihni

Amnezi

Zifiri karanlıkta, bir bataklıkta günden güne batıyorum
Ay yerini Güneş'e devrettiğinde daha çok yanıyorum
Hiçliğin ortasında zihnim beni terk ediyor
Hafızam yokluyor etrafı sonra uykuya dalıyor

Yok, kimsem yok
Anılarım yok
Kimliğim yok
Benliğim yok
İsmim yok
Var mıydı, hatırlamıyorum

Tek bildiğim kaybolduğum
Unuttuğumla, unutulduğun
Özlemin yerini öfke alıyor
Ama güneş battığında onu da unutuyorum

Unutuyorum
Uyuyorum
Ve  daha da dibe batıyorum.