Biraz özgürlüğe ihtiyacım var.
Nasıl desem...
Çimenlerin üzerinde uzanıp, bulutları izlemeye ihtiyacım var. Sevmeye, sevilmeye; kuşlar gibi uçmaya, rüzgarda saçlarımın dans edişine ihtiyacım var. Yalnızlığa ihtiyacım vardı, yalnızlığın sınırlarına doyana kadar. Benliğimin yok oluşuna şahitlik etmek ve her şeyin farkında olup hiçbir şey yapamamak... Tamamıyla tükenmeden önce son düşüncelerim buradan kaçmaktı, fakat şu an tek yapabildiğim; odanın ücra köşesinde, karanlığın ortasında oturmak.
Biliyorum, kimse umursamaz kimseyi. Ama ben umursuyorum sizleri, kendimi, parçalanmışları, göklerdeki yıldız ruhlarını...
