The Exchange Program

Hoofdstuk 6

De volgende dag word ik wakker door zonlicht wat mijn kamer in schijnt. Ik gaap en wrijf eens door mijn ogen. Ondanks dat ik mijn ritme probeer te vinden hakt die jetlag, zoals Gabriële al waarschuwde, er wel in. Ik word rustig wakker en check mijn social media op mijn telefoon. In de groepsapp van het gastgezin hier zie ik dat Gabriële en Raul weg zijn naar een of andere markt. Dat houdt in dat ik alleen thuis ben met die vreemde jongen die niet kan kloppen.

Ik sta op uit bed en loop in mijn pyjama mijn kamer uit. Ik baan mezelf een weg naar onder waar ik mezelf een klein kommetje met yoghurt maak. Als ik die op heb loop ik terug naar boven. Ik besluit een stuk te gaan hardlopen en de omgeving te gaan verkennen. Ik doe mijn sportoutfit aan en doe er een vestje overheen.

Als ik de badkamer in wil gaan bedenk ik me dat ik niet weer zo'n situatie als gisteren wil. Ik klop eerst op de deur, zoals dat hoort, en als ik niks hoor doe ik de deur open en loop ik de badkamer in. Ik kam mijn haar en maak er een hoge staart van. Daarna poets ik mijn tanden.

Als ik ready to go ben doe ik als laatste mijn sportband om mijn arm met mijn telefoon erin. Ik doe mijn oortjes in waar de muziek al uit komt en loop mijn kamer uit. Bij het dichttrekken van de deur en het omdraaien knal ik keihard tegen iemand op. Het is Alex. Ik sta op van de grond en kijk hem geïrriteerd aan. "Ook een goeiemorgen" zegt hij als hij ook overeind staat. "Ik heb me nog niet voorgesteld, ik ben Alex" vervolgt hij. Ik kijk hem niet geïnteresseerd aan zeg "Dat wist ik al. Ik ben Miley. Maar als je het niet erg vindt ga ik weer". Ik loop snel de gang uit, naar onder en loop snel het huis uit via de voordeur. Wat denkt hij zich wel niet. Jongens ook. Ik zal ze nooit begrijpen. Ik doe mijn oortjes weer in en begin aan mijn hardloop sessie.

Ik ren naar door de wijk en door een parkje heen. Vlak achter het parkje ligt een Starbucks. Ik besluit naar binnen te gaan en even een pauze in te lassen en een koffie te bestellen. Ik loop naar de bar waar een jongen van denk ik mijn leeftijd me vriendelijk te woord staat. "Goedemorgen wat mag het zijn schoonheid?". Ik zucht. Dit is dus echt zo'n typische Amerikaanse jongen. Ik geef gauw door dat ik een caramel machiatto wil en betaal. "Welke naam mag ik opschrijven?" vraagt de jongen. "Miley" antwoord ik lichtelijk geïrriteerd. Hij schrijft de naam op het bekertje en maakt daarna mijn bestelling. "Asjeblieft Miley. En hier is mijn nummer." zegt hij als hij mijn beker geeft met een servetje. Ik kijk naar hem en dan naar de servet waar het nummer opgeschreven staat. Ik kijk hem aan en tegelijkertijd scheur ik het servetje in stukken en laat het op de bar voor hem vallen. Hij kijkt verbaasd naar mijn actie. Hij dacht toch niet dat ik hier voor ging vallen of wel? Ik pak mijn beker met koffie en loop de zaak uit. Ik wandel het park in waar ik op een bankje ga zitten. Het is fris maar dat maakt me niet veel uit.

Zo ver ik tot nu kan beoordelen is Amerika geen groot succes. Vooral de jongens zijn knap irritant. Ik zou willen dat ik net zoveel geluk had als Ella. Zij schijnt het fantastisch te hebben in Frankrijk. Als mijn koffie op is besluit ik om terug naar 'huis' te gaan.

Ik loop de voordeur in en zie Alex in de woonkamer zitten. Ik probeer nog snel te zijn om de trap naar boven te nemen maar te laat. Alex heeft me al gezien en loopt naar me toe. "Sorry nog van gisteren. Dat was ongepast van me" zegt hij. Ik zucht. Ik ben in een onbekend land en onbekende mensen. Hoe moet ik nu geloven dat hij spijt heeft. "Het is oké. Maar ik heb geen zin om met jou verder te praten" zeg ik en stap weer een trede verder op de trap. "Wat is er met jou? Je doet zo geïrriteerd. Je kent me niet eens dus waarom doe je zo tegen mij?" zegt Alex verontwaardigt. Ik negeer hem en loop snel de trap op naar boven. Ik heb hier echt geen zin in.

Ik loop mijn kamer in en pak wat nieuwe kleding om te gaan douchen. Ik open de badkamer en doe beide deuren dicht om het voorval van gisteren te voorkomen. Ik kleed me uit en zet de douche aan. Ik laat al het zweet en irritatie van me afspoelen.