The Exchange Program

Hoofdstuk 37

Het is inmiddels pauze en ik zit samen met Jennie in de kantine. Helaas is Alex er niet. Hij had nu nog les.Jennie werd helemaal gek toen ik haar vertelde hoe het gisteravond is gegaan tussen mij en Alex. Toen ik haar vroeg hoe het met haar en Matt is afgelopen verdween de glimlach. "Jen wat is er?" vraag ik lichtelijk bezorgd. "Matt.. hij heeft mij niet gezoend of gevraagd zijn vriendin te zijn" zegt ze sip. "Hoe kan dat nou? Jullie hadden het zo leuk met elkaar" zeg ik verbaast. Ze haalt haar schouders op en kijkt naar haar fles water. Ik leg mijn hand op de hare en zeg met een bemoedigde glimlach "Het komt goed Jen. Hij is een idioot als hij je niet wil".

Als ik net mijn peptalk heb gegeven aan Jennie komt er opeens een plens water over me heen. Ik draai me verbaasd om en kijk waar het vandaan komt. Ofcourse, barbie Charlotte. Het nieuws dat Alex en ik iets hebben heeft haar schijnbaar ook bereikt. "Jij vuile bitch. Hoe durf je! Alex is van mij!" roept ze boos. Oké meid. Eerst sla je me een blessure en vervolgens donder je water over me heen en claim je Alex. Die trouwens een persoon is en die niet te claimen valt. Je vraagt erom. Ik sta op en ga recht voor haar staan. Aan de blik op haar gezicht is ze niet erg onder de indruk. "Wat moet je" sis ik en houd mijn ogen strak naar haar. "Dat je ophoepelt van Alex en teruggaat waar je vandaan komt. Jij hoort hier niet" zegt ze spottend. Wie denkt ze wel niet wie ze is. De koningin ofso? Oh wacht hier heb je een president. "Dingetje of hoe je moeder je ook mag genoemd hebben, ik begrijp dat je ego gevlijd moet worden met alles wat jij wilt maar dat gaat niet gebeuren. Ik ben en blijf hier dus wen er maar aan. En met wie ik of Alex omgaan is nog steeds onze beslissing. Ga lekker terug naar je huppeltrutjes en ga die lekker bevelen. Mij niet. En oh mocht je nog eens je water willen dumpen. Doe het dan over jezelf. Ik neem aan dat je behoorlijk wat water nodig hebt om die cement laag van je gezicht af te krijgen". Charlotte kijkt me verbaasd aan. Schijnbaar is ze echt gewend dat iedereen haar gehoorzaamt. Het groepje wat haar vriendinnen zijn en een gedeelte van de kantine kijken haar ook verbaasd aan. "Kom op Jen. We gaan maar eens naar onze les" zeg ik en pak mijn spullen. Jennie knikt beduusd en loopt met me mee.