The Exchange Program

Hoofdstuk 9

Het is maandagochtend en ik word wakker van de wekker die af gaat. Als ik zie dat het half zeven is verlaat een diepe zucht mijn mond. Ik ben nog niet volledig over de jetlag heen en ik vind het veel te vroeg. Ik zet mijn wekker uit en check social media heel even.

Na tien minuutjes stap ik uit bed en open ik mijn kledingkast. Wat ga ik aan doen op mijn eerste schooldag hier? Het is januari en te koud voor een kort topje. Na echt minuten mijn kleding te hebben aangestaard trek ik een bordeaux hoodie aan en een donkerblauwe skinny jeans. Als sneakers kies ik voor mijn Nike Air Max. Ik bekijk het resultaat in de spiegel en nadat ik mijn haar geborsteld heb en een lik mascara heb aangebracht vind ik het wel prima. Ik loop mijn kamer uit en ga naar de keuken voor mezelf een ontbijtje te maken.

Ik pak een kommetje en maak mezelf wat yoghurt met fruit en ik maak nog wat koffie. Als ik aan het kookeiland mijn ontbijt zit te eten komt Alex binnen gewandeld of zeg maar beter gesloft. Hij heeft alleen een joggingsbroek aan en zijn donkerbruine haar zit warrig. Deze look staat hem niet verkeerd. Euh wat zei ik? "Morgen" komt moeizaam uit zijn mond. "Morgen" komt er bij mij iets wakkerder uit. Hij maakt zich ook een kop koffie en zet zich tegenover mij. Zijn ogen zijn maar half open en ik vermoed dat hij nog half slaapt. Ik drink mijn laatste slok koffie en zet de afwas in de vaatwasser. Ik loop de keuken uit en laat Alex er half-slapend achter.

Nadat ik mijn tandengepoetst heb pak ik mijn tas in voor vandaag. Ik heb werkelijk geen idee wat ik moet meenemen dus ik neem een etui met een collegeblok mee en mijn agenda. Ik zie wel waar het schip strand vandaag. Ik loop met mijn tas, jas en sjaal terug naar onder de keuken in. Alex is nergens meer te bekennen maar zijn lege kop koffie staat er nog wel. Ik haat het als iemand zijn spullen niet opruimt. Ik zet het kopje in de vaatwasser en pak uit de koelkast een flesje water voor in mijn tas samen met nog een appel.

"Miley kom je? We moeten gaan!" roept Alex vanuit de gang. Ik doe snel mijn jas aan en sjaal om en loop met mijn tas naar de voordeur. Buiten lopen we naar een blauwe Mazda die schijnbaar van Alex is. De auto gaat van het slot en ik zet me in de bijrijdersstoel. Alex gaat achter het stuur zitten en start de auto. We rijden de oprit af richting mijn nieuwe school.

Na tien minuten rijden we een grote oprijlaan op. Alex parkeert de auto en we stappen samen uit. Ik loop achter hem aan naar een groep jongens. Alex geeft ze allemaal een bro-hug en stelt mij voor. "Dit is Miley. Zij is de uitwisselingsleerling" zegt hij. Drie jongens kijken mij aan waarvan me eentje bekend voorkomt. Ik kan alleen m'n vinger er niet opleggen. "Hey ik ben Matt. Waar kom je vandaan?" vraagt de jongen die schijnbaar Matt heet. "Ik kom uit Nederland" antwoord ik een beetje nerveus. "Cool. Amsterdam enzo toch?" zegt hij waarop ik knikkend antwoord geef. "Ik ben Dylan" zegt de jongen naast Matt. "En ik ben Scott. Maar wacht eens even" zegt de jongen verrast die tussen Dylan en Alex in. Opeens valt het kwartje. Hij is die jongen van de Starbucks. Die lul die zo vol van zichzelf was dat hij z'n nummer gaf. Oh hier heb ik dus absoluut geen zin in. "Jij bent dat meisje die bij me aan de bar stond zaterdag" vervolgt hij met een verrassende stem. Alex kijkt verbaasd naar mij en dan naar Scott. "Ik heb nog geen berichtje van je gehad schoonheid" zegt hij overdreven klef. Deze gast weet echt niet van ophouden he. Alex geeft Scott aan dat hij niet weet waar het over gaat en moet stoppen. "Dat jij niet wilt daten met meiden betekent niet dat ik dat niet mag" zegt Scott vervelend tegen Alex. Alex begint geïrriteerd te raken aan Scott. Als Scott naar me toe stapt en zijn hand in mijn zij legt ben ik het zat. Ik verhef mijn hand en raak met een volle klap zijn gezicht. "Asshole" roep ik en loop door. De jongens blijven lachend achter terwijl hun vriend in verbazing mij nakijkt.