The Exchange Program

Hoofdstuk 43

De hele zaterdag heb ik brak in bed gelegen en de kater laten uitwerken. Alex kon niet constant bij me zijn omdat Gabriële en Raul dan misschien wel iets zouden vermoeden. Het is zo lastig om in hun huis iets te verbergen.

Vandaag is het zondag en voel ik me stukken beter. Ik ben op dit moment m'n tas aan het inpakken met een handdoek en kleding. Jennie belde gisteravond om te vragen of we met z'n allen gingen zwemmen. Alex en ik vonden dit een leuk idee en dus gaan we zo naar het zwembad. Ik heb mijn bikini al aan en pak nog even snel mijn borstel uit de badkamer. Ik loop naar onder met mijn tas en zie Gabriële aan het schoonmaken. "Hey meis. Alex vertelde me dat jullie gingen zwemmen met vrienden" zegt ze vrolijk. Ik knik en zeg "Dat klopt inderdaad". Alex komt de trap afgelopen met een rugzak. "Kom je Miley, dan gaan we. Je hoeft geen rekening met ons te houden mam. We regelen zelf wel wat eten" zegt hij. "Prima jongen. Veel plezier!" zegt ze blij. Ik loop samen met Alex naar de auto. Zodra ik de autodeur open en op de bijrijdersstoel ga zitten schuift Alex langs me en doet mijn gordel vast. Hij komt met zijn gezicht dichtbij die van mij en geeft me een kus. "Ik hou van je" zegt hij. Ik kus hem terug en zeg "Ik ook van jou".

Eenmaal aangekomen bij het zwembad zoeken we een plek uit voor onze spullen neer te leggen. Iedereen heeft zijn of haar zwemkleding onder hun normale kleding aan en kleden we ons dus bij het bad uit. De jongens kleden zich razendsnel uit en springen het water. Jennie en ik kleden ons ook uit en lopen naar de rand van het bad. Jennie laat zich rustig langs de kant in het water zakken. Typisch Jen. Ik neem een aanloopje en duik onder water. Zodra ik bovenkom word ik omhoog getild. Ik zit boven op Alex zijn schouders. Matt doet hetzelfde bij Jennie en ze barst in lachen uit. "Heeft iemand een bal? Kunnen we misschien een spel doen" zegt Matt. "Die hebben wij wel, toch jongens?" zegt een onbekende jongen met denk ik zijn vrienden om hem heen. Ze staan langs de kant van het bad. De jongen kijkt met een grijns naar ons. "Oh hey Alex, hoe is het met jou?" vraagt de jongen uitdagend. Alex laat me weer zakken en gaat voor mij staan. "Gaat jou niks aan Derek. Laat ons met rust" zegt hij op een kalme maar waarschuwende toon. Matt, Dylan en Scott komen bij Alex staan en Jennie staat naast mij. Waarom reageert Alex zo? "Doe rustig Alex. Wij zijn toch vrienden" zegt Derek. Alex houding verstevigd en zegt "Nee dat zijn we niet. Nogmaals laat ons met rust". Ik heb Alex nog nooit zo gezien. Er moet iets tussen hun zijn. Een badmeester loopt langs en vraagt de groep jongens te vertrekken. "We zien ons nog wel Alex" zegt Derek en loopt met zijn vrienden weg. Alex, Matt, Dylan en Scott kijken elkaar strak aan. Wat is hier toch gaande? "Kan iemand me uitleggen wie dat waren?" vraag ik. "Dat was Derek en zijn groep" antwoordt Alex die nog steeds gespannen is van de ontmoeting. "Dat snapte ik al maar waar kennen jullie elkaar van. Het was te zien dat er iets tussen jullie is" dring ik aan. Ik zie Alex denken als Matt zegt "Derek en zijn vrienden zijn oude bekende. Niks meer niks minder". Ik zucht. Ik zie aan Alex dat er nog wat anders speelt. "Wie als laatste bij de glijbaan is trakteert!" roept Jennie en ze trekt me mee richting de glijbaan.