Hoofdstuk 67

57 3 0
                                    

Alex

Oké dit was super vreemd. Miley flipte zojuist volledig. Ik heb haar nog nooit zo gezien. Het viel me op dat ze er niet echt bij was al sinds dat ze ijsjes was gaan halen met Dylan. "What the hell just happend" zeggen Matt en Scott tegelijk. Ja die vraag stel ik mezelf ook. Jennie is nog steeds geschokt hoe Miley net naar haar uitviel. "Weet jij wat er met haar is?" vraagt Matt aan me. Ik schud beduusd mijn hoofd. "Ik weet het wel. Ga naar haar toe. Ze heeft je nodig" zegt Dylan bemoedigend. Zonder te vragen hoe hij ook maar iets weet van Miley's reactie ren ik het strand café uit. Ik kijk om me heen en zie in de verte Miley langs de zee lopen. Ik besluit achter haar te gaan lopen. De zon begint steeds meer te schemeren en ik denk dat we al 50 meter verder zijn met lopen. Ik kan dit echt niet langer meer aanzien. Ik versnel mijn pas en als ik bij haar ben draai ik haar om bij haar schouder. Ze kijkt me verbaasd aan. Ik zie dat haar prachtige groene ogen waterig zijn en ik zie strepen van oude tranen op haar wangen. Ik pak haar hand vast en zeg "Miles wat is er?". Ze kijkt me niet direct aan en snikt. Na een korte stilte zegt ze "Ik heb er een zooitje van gemaakt". Tranen rollen over haar wangen en ik kijk haar niet-begrijpend aan. "Hoe bedoel je?" vraag ik terwijl ik over haar hand streel met mijn duim. "Ik-ik dacht dat ik de goede beslissing had gemaakt over ons maar... het spijt me" zegt ze huilend. Wat? Hoor ik dit nu goed? Ze houdt nog steeds van me en wil met me zijn? "Het spijt me zo erg Alex" zegt ze in tranen en kijkt me dit keer wel aan. Ik neem haar in een stevige knuffel en laat zelf ook een paar tranen gaan. Zo staan we even. In een omhelzing aan het strand terwijl de zon langzaam ondergaat. Als ik me uit de omhelzing haal houd ik haar gezicht tussen mijn handen. "Ik hou van je Miles" zeg ik en plaats mijn lippen op de hare. Achter me hoor ik gejuich van onze vrienden. Als we uit onze zoen komen leunen onze voorhoofden tegen elkaar aan en lachen we naar elkaar. Het is weer goed. We zijn weer samen.

The Exchange ProgramWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu