The Exchange Program

Hoofdstuk 60

Ik zit hier denk al anderhalf uur te genieten van de mooie donkerblauwe hemel. Ik heb zelfs een vallende ster gezien. Ondertussen heb ik nog een kleedje gepakt en die over me heen geslagen omdat het toch ietsje kouder begon te worden. Ook heb ik wat warme chocomelk die ik mee had genomen in een thermofles opgedronken. Ik denk wel dat ik zo weer richting Jennie's huis ga. Het begint erg laat te worden.

Opeens zie ik vanuit mijn ooghoek iemand uit de richting van het pad wandelen. Ik zie niet wie het is. De persoon kijkt om zich heen. Schijnbaar heeft hij me gespot want hij loopt mijn richting op. Bang ben ik niet. M'n lef is wel weer teruggekomen dus ik ga niet zomaar uitwijken. Vreemd vind ik de situatie wel worden. De persoon komt steeds dichterbij maar ik zie nog geen gezicht. Hij heeft de capuchon van zijn hoodie over zijn hoofd getrokken. Als hij vijf meter van me verwijderd is schijnt het maanlicht op het gezicht en herken ik het meteen. Het is Alex. "Euh hoi Miley" zegt hij nogal onzeker. Ik slik. Niet dat ik iemand hier had verwacht maar hem al helemaal niet. "Hey" zeg ik beduusd. "Wat doe je hier?" vraag ik. "Jou zoeken" antwoordt hij. Wacht even. "Hoe wist je dat ik hier was?" vraag ik verbaasd. Hij lacht. "Ik was bij Matt en Jennie kwam. Zij vertelde me waar je was" legt hij uit. Waarom zou ze dat nou doen? Ze wist dat ik alleen wilde zijn. "Maar goed. Wat kom je doen?" vraag ik stellig. Hij kan niet gaan doen alsof er niks is gebeurd. "Ik kom met je praten Miley. We moeten praten" zegt hij met een lichte hopeloosheid in zijn stem. Ik zucht. "Prima praat dan" zeg ik. Ik heb hier eigenlijk geen zin in maar ik weet ook dat er gepraat moet worden. "Ik wil ten eerste echt nogmaals sorry zeggen dat ik je heb pijn gedaan. Ik had Charlotte meteen moeten wegduwen toen ze me zoende maar ik" Ho wacht even. Heeft zij hem gezoend? Hij lijkt wel de waarheid te spreken. "Ik had nogal veel gedronken alles ging veel langzamer en ik was nog steeds zo boos". Boos? "Wacht even hoezo was je boos?" vraag ik. Alex trekt een betrapt gezicht. Schijnbaar had hij dit niet willen zeggen. Hij zucht en zegt "Voor ik Charlotte tegenkwam, kwamen de jongens en ik Derek tegen. Hij zat me uit te dagen. Ik moest op je letten zei hij. Hij had plannen met je. Tenminste dat zei hij. Ik werd compleet gek" legt Alex in paniek uit. Alsof hij het moment opnieuw beleeft. "Alex dit alles geeft geen excuus voor wat je gedaan hebt" opper ik. Hij zucht weer en laat zich vallen op zijn knieën. "Ik ben totaal in zijn val getrapt" zegt hij en een traan loopt over zijn wang. Waar heeft hij het over? "Alex wat bedoel je?" vraag ik niet-begrijpend. "Hij heeft dit allemaal in gang gezet. Hij heeft tegen Charlotte gezegd dat ze mij moest zoenen. Hij wist dat ik dronken was en ik boos was. Het spijt me zo Miley! Ik heb precies gedaan wat hij wilde en heeft laten uitkomen waarvoor hij je waarschuwde. Het spijt me" roept hij huilend. Tranen komen in mijn ogen. Klopt dit? Ik kruip naar hem toe en veeg zijn tranen weg. "Alex het is goed. Ik begrijp het" zeg ik met tranen over mijn wangen. Alex kijkt met betraande ogen op. "Zeker?" vraagt hij onzeker. Ik knik en trek hem in een knuffel. Hij omhelst me ook en houdt me stevig vast. "Het was echt nooit mijn bedoeling" snikt hij.

Als we uit onze omhelzing komen kijken we elkaar aan. Alex wil me zoenen maar ik buig weg. Dit alles mag dan wel zijn uitgepraat maar ik blijf bij mijn besluit dat het geen zin heeft om een relatie te houden die maar een paar maanden gaat duren. "Wat is er?" vraagt hij ongelovig. "Alex geloof me ik ben blij dat dit is uitgepraat maar ik heb tijd gehad om na te denken. Kom even zitten" zeg ik en klopt naast me neer. Niet begrijpend en lichtelijk bang gaat hij naast me zitten. Ik kijk vooruit en hij staart me aan. "Ik heb dagen in Jennie's kamer gezeten. Nagedacht over wat ik heb meegemaakt sinds ik hier ben. Geloof me ik vind het hier heel leuk maar ik weet dat over vijf maanden dit alles voorbij is" leg ik uit. Alex wil wat zeggen maar ik stop hem. "Wat heeft het voor zin om zes maanden een relatie te hebben en dan moeten stoppen omdat ik terugga. Ik weet niet of ik dat überhaupt wel aan kan" ga ik verder. "Miley ik snap waarom je het zegt maar waarom heb je in eerste instantie het wel toegelaten?" vraagt hij. "Geen idee. Dit alles is zo overweldigend. Ik had het zelf ook niet verwacht" antwoord ik. Een last valt van mijn schouder af door dit alles te zeggen. Ik was zo bang voor zijn reactie. We kijken beide naar de hemel voor een tijdje. "Beste vrienden dan?" vraag ik. Alex kijkt me met een klein lachje aan "Altijd Miles, altijd".