The Exchange Program

Hoofdstuk 18

Alex

Oh my. Ik kan mijn ogen en oren niet geloven. Was dat zojuist Miley die daar pianospeelde en zong? Ik wist niet dat ze muzikaal zo sterk is.

Ik heb Miley na ons 'momentje' niet meer gezien. Ik was zo in de war en geschrokken van mijn eigen actie. Ik heb gisteravond de hele tijd nagedacht waarom ik het in godsnaam heb gedaan. Ik ben niet verliefd op haar? Nee toch? Ze zal nu vast denken dat ik misbruik heb gemaakt van haar zwakke moment.

"Last but not least Alex. Sluit jij de les af met jouw optreden?" vraagt Jason met een lach. Ik mag hem wel. Hij is super chill en gedraagt zich niet als de meeste docenten.

Ik loop naar voren toe en probeer de blik van Miley te vermijden. Als onze blikken elkaar nu zouden kruisen denk ik dat mijn benen spaghettislierten zouden worden.

Ik loop het podium op en pak de akoestische gitaar en ga zitten bij de microfoon. Ik speelde vroeger veel gitaar maar vond het na een tijdje niet meer zo speciaal. Ik denk dat het al 4 jaar geleden is dat ik voor het laatst gespeeld heb.

Ik sluit mijn ogen en begin met het zingen en spelen van het nummer 'Closer'. Als ik mijn ogen open tijdens het zingen en gitaarspelen gaan ze automatisch naar Miley. Ze kijkt me verbaasd aan en een lach tovert er op mijn gezicht. Ik probeer weer weg te kijken om me te focussen en het niet ongemakkelijk te maken maar het lukt niet. Onze blikken laten elkaar niet meer los. Als of het, het enigste is wat ze nodig hebben.

Het hele nummer lang kijk ik in die mooie groene ogen van het meisje wat ik nog nauwelijks een week ken.

Pas als ik klaar ben met het laatste akkoord en iedereen klapt laten onze blikken elkaar los. Dit is dan ook het moment dat ik het zeker weet. Ik voel iets voor dit prachtige Nederlandse meisje.