The Exchange Program

Hoofdstuk 28

Alex

Dit was denk ik echt het vreemdste en ongemakkelijkste weekend ooit. Tussen Miley en mij is het erg ongemakkelijk geworden. Niet bepaald chill en vooral niet als je met elkaar in een huis woont. Het hele weekend heb ik zitten na te denken hoe ik dit moet aanpakken. Miley is zo'n geweldig meisje en het liefst zou ik constant bij haar willen zijn. Alleen is dat niet zo makkelijk sinds ze 'alleen vrienden' wilde blijven. Dit hele weekend ben ik super alert geweest als ze niet wilde dat ik haar hielp. Ze is en blijft koppig maar dat maakt haar ook super aantrekkelijk en schattig. De gedachtes alleen al dat ze weer een ongeluk zou krijgen nam mijn hele hoofd over bij elk moment dat ze alleen was en geen hulp wilde.

Het is nu maandag en ik ben me aan het omkleden als ik wat gestommel op de trap hoor. Waarschijnlijk is het pap die weer eens half slapend naar werk wil vertrekken. Als ik net mijn schoenen aan heb klinkt er getoeter buiten. Ik kijk uit het raam en zie Miley klungelig naar de auto van Jennie lopen. Eerder haasten?! Ik lach om het beeld wat ik zie maar tegelijkertijd dringt het tot me door dat ze dus alleen van de trap is gegaan. Dat gestommel was pap dus niet. En waarom vertrekt ze met Jennie en niet met mij? Zoveel vragen die door m'n hoofd gaan waardoor ik begin te twijfelen of Miley mij wel wil. Heb ik soms iets verkeerds gedaan?

Een kwartier later ben ik ook aangekomen op school en sta maar wat bij de jongens. Ik zeg niet veel en luister naar hoe hun weekend was. Als opeens al hun aandacht naar iemand achter mij gaan draai ik me om. Ik zie Miley met krukken naast Jennie lopen. Ze kijkt me aan maar na een moment kijkt ze weer recht vooruit. Ik zag heel even verwarring in haar ogen. Waarover zou dat zijn? "Gast wat heb je met haar gedaan?" vraagt Dylan lachend. "Ik totaal niks. Charlotte en Miley's koppigheid is een ander verhaal" antwoord ik terug. Dylan was wel benieuwd wat er was gebeurd en vertel hem het hele verhaal. "Dus je hebt met haar in bed gelegen en er is niks gebeurd" vraagt Scott verbaasd alsof het bijna niet mogelijk zou zijn. "Dat zeg ik toch net. Helemaal niks" zeg ik lichtelijk chagrijnig en een beetje teleurgesteld. Dat laatste laat ik niet blijken aan de jongens. Ik heb geen zin dat hun zich ermee gaan bemoeien.