The Exchange Program

Hoofdstuk 1

Het is vrijdagmiddag als ik samen in de klas zit naast mijn beste vriendin Ella. Mentorles is net begonnen maar Ella is te druk bezig met het vertellen van een leuke jongen die ze gisteren had gespot bij JuiceBar. "Ella en Miley kan ik gaan beginnen of stoor ik jullie meidenpraat" spreekt onze mentor, meneer Bosma, ons semi-streng toe. We kijken hem aan en stoppen direct met praten. Hij kan een chille mentor zijn maar op de vrijdagmiddag is hij altijd iets prikkelbaarder en wil je geen ruzie met hem krijgen.

"Goed klas, ik heb nog een belangrijke mededeling te doen voor de kerstvakantie start" zegt hij. "Zoals op het programma van dit jaar staat gaan jullie vanaf komende maand aan half jaar als uitwisselingsleerlingen naar een ander land. Het doel van dit project is om de cultuur en het leven daar te verkennen" vervolgt hij. Direct ontstaat er geroezemoes in het lokaal. Ik wist hier totaal niks van. Alhoewel misschien had ik het geweten als ik naar de informatieavond was gegaan begin dit jaar samen met mijn ouders. Aan het gezicht van Ella te zien snapt zij er ook niks van. "Jongens nog even stil zijn ik ben zo klaar" sust hij de klas. "Ik heb hier een lijst met al jullie namen en het land waar jullie naartoe gaan. Jullie gaan elk naar een ander land. Jullie vliegtickets en verblijf is geregeld" vervolgt hij. "Meneer, krijgen we elk een eigen huis?" vraagt een meisje genaamd Luna uit de klas. "Nee Luna. Jullie worden geplaatst in gezinnen die zich aangemeld hebben voor dit project" antwoordt onze mentor. Oh my god. Moet ik in een huis leven met vreemde mensen? Ik weet niet of ik dit zo'n geweldig idee vind.

Meneer Bosma begint onze namen op te noemen met daarbij het land wat voor een half jaar ons thuis zal zijn. "Ella Simons jij gaat naar Frankrijk" noemt hij op. Ella wordt dol enthousiast met het horen van haar bestemming. "Miley de Vries jij gaat naar Amerika" zegt hij. Ho wacht? Heb ik dat goed gehoord?

Als de les voorbij is en ik nog steeds niet helemaal door heb wat me zojuist verteld is geworden fiets ik naar huis toe.

Thuis aangekomen loop ik de woonkamer binnen en tref mijn ouders en broer aan. "Miley je ziet eruit alsof je een spook gezien hebt. Wat is er aan de hand?" vraagt mijn moeder bezorgt. "Na de kerstvakantie ga ik op uitwisseling" zeg ik zacht. "Ja schat dat wisten we al" zegt mam. "Naar Amerika" vervolg ik. Het is even stil als mijn broer Justin roept "WAT!". Mijn ouders kijken elkaar aan en zeggen niks. "Hoezo zeggen jullie niks? Wisten jullie hier meer van?" roept Justin. "Ja. Wij wisten dat jij naar Amerika zou gaan" zegt mijn moeder en kijkt mij aan. Opeens vallen de puzzelstukjes bij elkaar. Daarom dat ik aan het begin van het schooljaar opeens bijlessen Engels moest nemen van hun.

Ik draai me om en loop de woonkamer uit, de trap op naar mijn slaapkamer en gooi de deur dicht. Ik moet echt even verwerken wat er zojuist allemaal is gebeurd.