The Exchange Program

Hoofdstuk 33

Samen met z'n vieren zitten we aan een tafel in het restaurant van de Space Needle. Nooit gedacht dat ik hier ooit terecht zou komen. Ik bekijk de menukaart en zit met mezelf in tweestrijd of ik ga voor de pasta zalm of een biefstuk. "Zeg Miley, hoe vind je het hier nu je hier al een tijdje bent?" vraagt Matt uit het niets. Ik kijk op van de menukaart en kijk hem aan "Wel leuk. Nog steeds moet ik aan sommige dingen wel wennen". Matt kijkt me met een lach aan. "Vertel dan eens wat hier anders is dan waar jij vandaan komt" vraagt Jennie nieuwsgierig. Ik denk even na en zeg "De manier van leven is hier heel anders, de porties qua eten zijn hier veel groter en mensen zijn hier ook veel anders". Ik kijk de tafel rond en zie Alex lichtelijk schrikken van het laatste wat ik zei. "Hoe bedoel je dat mensen hier anders zijn?" vraagt Matt. "Nou hier zijn de mensen veel enthousiaster en aanweziger. In Nederland zijn mensen veel terughoudender en wachten meer af" antwoord ik. Jennie en Matt beginnen te lachen "Jij en terughoudend? Afwachten?" lachen ze beide. Ik zie Alex nu ook lachen. "Wat?" vraag ik. "Miles het is dat we weten dat je niet van hier bent maar aan alles lijk je net zoals ons" lacht Jennie. Nu lach ik ook. Het klopt wel wat ze zeggen. "Oké oké ik snap jullie. Maar ik heb ook niet gezegd dat IK terughoudend ben" lach ik.

Na nog vele gezellige verhalen en heerlijk eten verder zijn we weer onderweg naar huis. We droppen Matt en Jennie bij Matt thuis af en rijden door naar ons huis. "Vond je het leuk deze avond?" vraagt Alex terwijl hij rustig naar de weg kijkt. Ik kijk hem met een glimlach aan. Dit was een leuke avond. Ik merkte dat Alex het wel een beetje lastig vond om met me te praten maar dat moment dat ik bijna viel en hij mij opving zegt mij genoeg. Hij probeert echt over het ongemakkelijke heen te stappen. "Ik vond het heel erg leuk" antwoord ik. Ik zie een lach op zijn gezicht verschijnen. "Vind je het goed als ik je nog een plek laat zien?" vraagt hij. "Nu?". "Ja maar natuurlijk als jij dit wil. Als je naar huis wilt gaan we naar huis" zegt hij lief. Ik leg mijn hand op de zijne die hij op de poke heeft en kijk hem aan. "Ik wil het graag zien" antwoord ik.

We rijden voor nog een kwartier in een bosgebied. De sfeer in de auto is rustig en totaal niet gespannen. Alhoewel ik merk dat Alex toch lichtelijk zenuwachtig is. Maar voor wat? Als we aankomen bij een zandplek stappen we uit. Alex kijkt me aan en steekt zijn hand uit. Ik pak zijn hand met een glimlach vast en samen we lopen we op een pad in het bos. Doordat onze handen elkaar aanraken krijg ik kriebels in mijn buik en wordt de lach op mijn gezicht alleen maar groter. Na een paar minuten komen we aan bij een grasveldje dat ligt aan een groot meer. Het uitzicht met de sterrenhemel is prachtig! Alex gaat zitten en doordat we elkaars handen nog vast hebben trekt hij me mee op de grond. Hij kijkt naar mij en vervolgens naar het meer. Ik doe hetzelfde en geniet van de plek waar ik ben. Na een paar minuten verbreekt Alex de rustgevende stilte "Miley ik moet iets bekennen" zegt hij een beetje onzeker. Ik kijk hem aan en zeg verder niks. "Ik wil niet dat het ongemakkelijk wordt tussen ons maar ik kan het niet langer voor me houden" legt hij uit. Oh my... hij gaat toch niet? "Sinds het moment dat ik je zag vind ik je leuk. Je ben prachtig, leuk, lief, grappig, gewoon geweldig en ik " zegt Alex achter elkaar maar ik onderbreek hem. Ik leg mijn hand op zijn wang en druk mijn lippen op de zijne. Ik merk dat Alex dit niet verwachtte maar gaat erin mee. Als ik terug trek kijk ik hem aan en zeg "Ik hou ook van jou".