The Exchange Program

Hoofdstuk 55

Alex

Hoe ik vannacht precies ben thuisgekomen weet ik niet meer. Het enigste wat ik weet is dat ik wakker werd in mijn bed en de grootste idioot op de wereld ben. Hoe had ik dit kunnen laten gebeuren? Waarom duwde ik Charlotte niet weg? Woedend ben ik op mezelf. Ik sla hard tegen de kast op waardoor er een hoek afbreekt en mijn hand begint te bloeden. Ik onderdruk een pijnlijke kreet en zak met tranen over mijn wangen op de grond. Opeens gaat de deur open en staat m'n moeder me verbaasd aan te kijken. Blijkbaar was mijn slag goed te horen in het huis. "Cos'è successo, ragazzo?" vraagt ze lichtelijk in paniek als ze voor me neer knielt. Ik leg mijn hoofd in mijn armen en schud mijn hoofd. "Waar is Miley?" vraagt ze. Ze denkt waarschijnlijk dat Miley weg is. En daar heeft ze gelijk in. Ga ik het haar nu allemaal vertellen? Wat heb ik eigenlijk nog te verliezen. "Ik heb het verpest" zeg ik. "Wat bedoel je jongen?" vraag mijn moeder niet begrijpend en duwt rustig mijn armen weg om mijn gezicht te zien. "Mam ik heb iets voor je achtergehouden omdat ik bang was dat jullie er niet blij van zouden worden. Nu is alles naar de klote" zeg ik hopeloos. "Lieverd wij worden nooit boos op je. Vertel me wat er is gebeurd" zegt ze troostend en wrijft over mijn arm. Ik zucht. Hier gaan we dan. "Mam, ik en Miley hebben iets. Of nouja hadden" zeg ik teleurgesteld. Mam lacht en zegt "Zoon je bent niet goed in geheimen bewaren. Dat vermoedde hadden we al langer". Wat? Hoe dan? Alsof ze mijn gedachte kan lezen zegt ze "Sinds Miley hier is gedraag je je anders. Je bent vrolijker, opgewekter. Jullie doen veel samen. Je oude ouders zijn echt niet blind hoor". Ik ben totaal verbaasd. "Jullie vinden het dus niet erg?". Mam lacht en zegt "Nee jongen echt niet. Sterker nog we herkennen het enorm goed. Zo heb ik je vader ook leren kennen". Sla me en zeg dat ik dit droom. Mijn mond valt open wat mijn moeder me alleen maar meer laat lachen. "Ik had zelf ook een uitwisseling toen ik jong was. Wel binnen Italië maar wel aan de andere kant van het land. Daar kwam ik te wonen bij je vader en zijn ouders. Het heeft niet lang geduurd tot we iets kregen en zijn daarna nooit meer van elkaars zijde geweken" legt ze me uit. Oh my god! Nu snap ik ook zo goed waarom mijn moeder wilde meedoen aan dit uitwisselingsproject.

Mijn gezicht gaat van verbazing naar verdriet. "Cosa c'è?" vraagt mijn moeder lichtelijk bezorgd. "Ik ben zeker niet zoals pap" zeg ik. Mam kijkt me niet begrijpend aan. "Ik heb het gisteren met Miley verkloot" leg ik haar uit. "Hoe is dat dan gebeurd? Miley is zo'n begripvol meisje" antwoordt mijn moeder niet begrijpend. Ik zucht. Ik weet dat ik mijn moeder hier enorm mee teleurstel. "Ik heb gezoend met een ander meisje gisteren op dat feest. Miley zag me en is weggerend" leg ik uit en laat m'n hoofd hangen voor de preek die ik voel komen. "Alex de Ponte cosa hai fatto?! Pensavo di averti cresciuto meglio! Come hai potuto farle questo?" roept ze verbaasd uit. Dit had ik ook wel verdiend. Ik ben een enorme klootzak geweest.

Het is een tijd stil als na een tijdje mijn moeder zegt "Je moet dit met haar goedmaken. Ik heb gezien dat jullie bij elkaar passen. Daarnaast kan dit niet haar laatste herinnering aan jou zijn als ze weer weggaat". Ze heeft gelijk maar hoe ga ik dit doen? "Mam ze wilt me niet meer zien. Hoe moet ik dit goedmaken?" vraag ik mijn moeder hopeloos. Ze krijgt een lach op haar gezicht. "Zo ken ik je weer. Geef haar tijd om na te denken. Daarnaast helpt je moeder je wel met een plan" zegt ze en geeft me een knuffel. Gaat dit dan toch nog goed komen? "Maar eerst gaan we je hand maar eens verzorgen. Dat ziet er niet al te best uit".