The Exchange Program

Hoofdstuk 77

"Miles! Eindelijk zie ik je weer" zegt Ella blij. Het is vrijdagmiddag en ik besloot Ella maar eens te facetimen. We hebben elkaar al een paar weken niet meer gesproken omdat we het beide nogal druk hadden met school. Ik kon het vandaag echt niet maken om haar niet te bellen. Ze is vandaag jarig. "GEFELICITEERD!" roep ik blij. "Ahw dankje Miles. Ik zou willen dat je bij me was" zegt ze. "Hoe is je verjaardag tot nu toe?" vraag ik. "Mijn ouders hebben me al gebeld en komen dit weekend hierheen. Ik heb een kettinkje van mijn gastgezin gekregen en we gaan straks uiteten" legt ze uit. Zo te horen best leuke dingen maar toch merk ik dat ze het jammer vindt dat ik er niet ben. "El ik kan helaas niet bij je zijn maar ik wilde je toch soort van een cadeautje geven" zeg ik en verschuif de camera zodat Alex met zijn gitaar er ook op past. "Happy birthday Ella!" zegt hij met een lach. "Oh my god thanks!" roept ze blij. Ik kijk Alex aan zodat hij weet dat hij kan beginnen met gitaarspelen. Ik had besloten om het nummer Closer te zingen.

Nadat ik het nummer gezongen heb laat Ella een paar tranen en bedankt ze ons. Niet lang daarna moet ze ophangen omdat haar gastgezin haar roept. "Je bent letterlijk de beste vriendin die iemand kan hebben" zegt Alex en trekt me bij hem op schoot en geeft me een zoen. Zonder het door te hebben gaat de deur open en hoor ik opeens gekuch. We kijken op en worden beide direct rood. Gabriële kijkt glimlachend naar ons. "Oh jongens wat zijn jullie schattig. Miley Jennie staat beneden voor jou" zegt ze en ze loopt weer weg. "Wat gaan jullie doen?" vraagt Alex terwijl hij een lok haar achter m'n oor schuift. "Nou jij hebt mij gevraagd voor prom. Daar heb ik wel een passende jurk voor nodig" leg ik met een lach uit en sta op. "Elke jurk zal jou prachtig staan" zegt hij en geeft me een zoen. Ik pak mijn tas en telefoon en nadat ik Alex nog een kus geef loop ik mijn kamer uit naar onder. "Sorry voor het wachtte Jen" zeg ik zodra ik haar een knuffel geef. "Ja ja, jullie waren vast weer aan het slijmen over elkaar" lacht ze. "Alsof jij dat niet met Matt doet" spot ik en geef haar een speelse duw.

Als we in de winkel zijn weet ik niet wat ik zie. Allemaal galajurken. Lang, kort en in allemaal kleuren. "Gaat het nog met je Miles?" lacht Jennie terwijl ze al een jurk uit het rek pakt. "Euhm jahoor. Heb alleen nog nooit zo'n jurk aangehad. In Nederland heb je pas gala in je laatste jaar dus dit is voor mij nogal onbekend" zeg ik beduusd. "Komt goed meid. Daarvoor heb je mij" zegt ze bemoedigend. Ik weet niet waar ik meer onzekerheid over heb. Dat ik zo'n overweldigende jurk ga aantrekken dat ik niet gewend ben, of dat Jennie mij gaat helpen aan zo'n jurk.

Een tijdje later sta ik in de pashokjes de jurken te passen die Jennie aan me gegeven heeft. Het scheelt dat we soort van dezelfde smaak hebben. Ik heb net een bordeaux-kleurige jurk aangetrokken en loop het pashokje uit. Ik bekijk mezelf in de spiegel en Jennie loopt een rondje om me heen en bekijkt me kritisch. "Ik weet het niet Jen. Ik voel mezelf niet in dit ding" zucht ik onzeker. "Dat ik dit mag meemaken dat jij onzeker bent. Maar je hebt gelijk. Dit past niet bij je" zegt ze en duwt me terug het pashokje in. Na drie andere jurken, die echt Amerikaans overdreven waren, heb ik nu een donkerblauw jurkje aan. Een veel simpeler model wat ze hier bijna saai zouden noemen. Ik loop het pashokje uit en Jennie's ogen worden groot. "Dit.staat.fantastisch!" roept ze blij en laat me een rondje draaien. Ik bekijk mezelf in de spiegel en ben verbaasd. Voor het eerst vind ik een galajurk goed bij me staan. Ik zucht van opluchting. "Eindelijk! Nu jij nog" zeg ik en duw haar het pashokje in.