A new start

Part fifty - nine

Maddie

Nadat Mae bij mij kwam heeft ze me naar de bank gesleept en wat te eten voor me gemaakt, maar ik heb het niet aangeraakt. De hele dag heeft ze tegen me gesproken, me proberen op te vrolijken, maar ik reageerde er niet op. Ik nam niet eens de moeite om haar aan te kijken. Toen het begon te schemeren ben ik van de bank opgestaan en ben ik naar bed gedaan. Mae heb ik de hele avond niet meer gezien. Ik heb haar nog een paar keer horen praten tegen de telefoon, die ook een paar keer af ging, maar ik nam niet de moeite om ze gerust te stellen. Ik bleef als een zombie naar het plafond staren en ben rond twee uur 's nachts het bewustzijn verloren. Ik werd wakker toen Mae me uit bed sleepte en me klaar heeft gemaakt voor school.
Nu loop ik als een zombie door de gangen. De les pedagogiek heb ik niet meegekregen. Ik kwam binnen als een wrak en toen ik doorkreeg dat Reece niet zou komen, voelde ik me nog ellendiger dan ik al deed. Nu sleept Mae me mee door de kantine naar de jongens. Vince en Evan staan met elkaar te praten. Beide hebben ze een serieuze blik op hun gezicht en wanneer ze ons zien vallen ze stil. Ik rol met mijn ogen en sla mijn armen over elkaar. 'Jullie kunnen best doorpraten.' zucht ik. Even kijkt Evan naar Vince maar dan kijkt hij naar mij. 'We weten niet wat er is gebeurd. We weten alleen dat Reece zo chagrijnig als de pest en jij bent duidelijk een wrak.' 'En bedankt.' mompel ik. Evan geeft Vince een zachte klap tegen zijn schouder maar hij haalt enkel zijn schouders op. 'Ik heb gevraagd of ik me zorgen moest maken en jij zei van niet. We zijn nog geen week verder en nu dit.' Ik knijp mijn ogen samen tot spleetjes en kijk hem strak aan.
'Waarom heb jij je in eerste instantie zorgen om hem gemaakt? Reece lijkt iemand die zich prima zelf kan redden.' Hij bijt zijn kaken op elkaar en even glijden zijn ogen af naar Evan maar die staart naar de grond. Wanneer het me duidelijk wordt dat ze geen antwoord gaan geven sla ik mijn armen over elkaar. 'Waar is hij?' 'Wat doet dat ertoe?' mompelt Vince. 'Hij zegt dat hij mij niet kan vertrouwen maar het is duidelijk dat hij zijn eigen shit achterhoud.' snauw ik. Ik draai me om en loop weg.

De winterbries waait door mijn haren, maar door de adrenaline heb ik het niet koud. Ik kan er niet bij met mijn hoofd dat hij boos is op mij terwijl het duidelijk is dat hij ook iets achter houd. Hij weet alles. Alles van vroeger, wie mijn familie is en hij heeft nu het lef om zich zo te gedragen. Ik vis mijn telefoon uit mijn jaszak en druk op zijn naam, maar hij gaat direct naar voicemail. Ik rol met mijn ogen en druk op Jack, die na twee keer overgaan al opneemt.
'Als we daar mijn favoriete nichtje eens hebben.' Ik hoor de glimlach in zijn stem maar ik krijg het niet voor elkaar om ook te lachen. Ik blijf enkel stevig doorlopen naar huis. Mae heeft me vanochtend in haar auto getrokken en op dit moment baal ik ervan dat ik niet zelf de auto heb gepakt.
'Hoe gaat het ermee?' 'Klote.' mompel ik. 'Wat is er gebeurd?' 'Reece is achter de telefoontjes gekomen en nu is hij boos. Hij is boos dat ik hem niet vertrouw, terwijl hij zelf ook iets achterhoud. Nu ben ik de boosdoener en ik word er gek van.' 'Oh jeetje.' mompelt hij. 'Hij is zo het appartement uit gestormd en ik krijg hem niet te pakken.' 'En nu?' 'Hoe langer hij me negeert hoe kwader ik word.' mompel ik.
Ik loop het parkeerterrein op van het appartement steek mijn sleutel in het slot.
Zodra ik het appartement binnen kom laat ik mijn tas vallen en loop ik door naar de woonkamer. 'Ben je oke?' vraagt hij zacht? Ik laat mezelf op de bank vallen en sluit mijn ogen. 'Hij is de reden dat ik me hier thuis voel.' mompel ik. Ik knijp in mijn neusbrug en zonder dat ik het besef verlaten de woorden mijn mond. 'Ik houd van hem.' fluister ik. 'Dat is alles wat ik je ooit heb gegunt.' 'Je had hem moeten zien. Hij was kwaad. Zo kwaad.' 'Als je van hem houd en alles uitlegt, komt alles wel goed.' fluistert hij nu. Ik laat mijn hoofd in mijn nek vallen en haal diep adem.
'Maar hoe is het met jou?' 'Alles prima. Je had moeten zien hoe je ouders reageerden toen je weg bent gegaan die avond. Het was hilarisch. Maar ik heb ze niet meer gezien.' Ik grinnik. 'Ze hadden Max uitgenodigd.' zeg ik enkel. 'Wat hadden ze dan verwacht? Dat ik hem met open armen zou ontvangen?' Ik hoor hem grinniken en ik open mijn ogen. Ik zet hem op luidspreker en doe mijn jas uit en loop naar de keuken waar ik een glas water pak. 'Hoe zit het eigenlijk met jouw liefdesleven?' Hij lacht. 'Ik ben gister avond op date geweest met Fay.' Ik spreid mijn ogen en pak mijn telefoon vast. 'En dat vertel je mij niet?' Weer lacht hij en ik hoor dat hij iets doet ondertussen. 'Je heb de meid waar je al maanden een crush op heb eindelijk uit gevraagd en dat vertel je mij niet?' roep ik tegen de telefoon. 'Jouw verhaal was belangrijker.' 'Dat van jou is leuker!' Weer lacht hij en verteld hij me alles over zijn avond, terwijl ik ondertussen een lach op mijn gezicht krijg en even alles vergeet.