A new start

Seventeen

Maddie

Wanneer ik in de spiegel kijk schrik ik van mijn eigen spiegelbeeld. Diepe, grauwe wallen zitten onder mijn ogen en tegen de hoofdpijn heb ik al een paracetamol ingenomen. Snel kleed ik me aan en haal een borstel door mijn haar. Ik grijp mijn tas van de grond en mijn telefoon van mijn oplader.  Ik loop mijn slaapkamer uit en laat mijn tas op de bank vallen. Reece staat in de keuken en het gemaal van de koffiebonen klinkt door de keuken. Ik laat mezelf op een stoel zakken en kijk naar zijn rug. Zijn houding lijkt ontspannen maar wanneer hij zich omdraait toont zijn gezicht geen emotie. Hij zet een kop koffie voor me neer en meteen sluit ik mijn handen om de mok. 'Dankje.' zucht ik. Hij knikt enkel. 'Je ziet er slecht uit.' Ik kijk op en zie hoe hij met opgetrokken wenkbrauwen een slok van zijn koffie neemt. 'En bedankt.' 'Ik bedoel het niet lullig. Je heb alleen enorme wallen onder je ogen en je gezicht spreekt boekdelen.' Ik haal mijn schouders op en neem nog een slok. 'Slecht geslapen.' Hij knikt maar kijkt me doordringend aan door zijn dikke wimpers. 'Wist je dat er dunne muren zijn in dit appartement?' Mijn ogen worden groot en ik voel mezelf rood worden. 'Reece ik,' 'Ik wil het niet weten. Geen vrouwengezeik.' Dat gezegd te hebben zet hij zijn kop neer en loopt de keuken uit. Ik rol met mijn ogen en sta ook op. Uit de gang pak ik mijn schoenen en snel stap ik in de witte sneakers. Ik trek mijn jas van de kapstok en loop ik terug naar de bank om mijn tas te pakken. Snel voel ik of mijn autosleutels in mijn jas zitten, en dan loop ik zonder nog wat tegen Reece te zeggen het appartement uit.

Wanneer ik uit mijn auto stap en mijn telefoon uit mijn tas vis, zie ik drie gemiste oproepen van Mae. Vragend kijk ik naar het scherm maar snel bel ik haar terug. Na nog maar één keer over gaan neemt ze al op. 'Waarom neem je de eerste keer niet op?' 'Het spijt me. Ik zat achter het stuur.' grinnik ik. Ze zucht overdreven maar ik hoor duidelijk dat ze een lach moet onderdrukken. 'Omdat je niet opnam heb ik maar gewoon wat meegenomen. Een basic broodje gezond en twee koekjes van de Subway.' Het water loopt me al in de mond als ik eraan denk. 'Waar ben je?' 'Ik loop het parkeerterrein af. Jij?' Ik zit al in het lokaal. De les gaat al bijna beginnen.' Ik haal mijn telefoon van mijn oor en kijk naar de tijd. Nog vier minuten en dan gaat de les beginnen. 'Shit. Ik kom eraan.' Meteen hang ik op en met een snelle pas loop ik over de campus.
Wanneer ik bij het lokaal kom is de bel al gegaan. Ook al zijn het maar twee minuten, het houd in dat de klas vol zit en dat ik nu naar binnen moet. Van het idee alleen al krijg ik hartkloppingen en zweethanden. Ik haal diep adem en veeg snel mijn handen af aan mijn broek. Zonder er nog verder over na te denken trek ik de deur open en loop ik naar binnen. Ik hoor dat Soto stilvalt maar ik besteed er geen aandacht aan. Snel loop ik naar mijn vaste plek en ga zitten. Wanneer ik mijn tas op de grond zet is hij allang verder gegaan met zijn les.
Ik laat mezelf tegen de rugleuning zakken en haal diep adem. Naast me hoor ik Mae grinniken, en snel glimlach ik naar haar. Ik grijp mijn spullen uit mijn tas en wanneer ik rechtop ga zitten kijk ik snel naar links. Mijn blik vind niks bijzonders en ik kijk weer voor me. Wanneer het beeld tot me door dringt kijk ik weer naar links en kijk hem niet begrijpend aan. 'Hoe kan het dat jij al hier bent? Ik ging eerder van huis.' Door zijn dikke wimpers rust zijn blik op en ik zie dat hij zijn kaken op elkaar bijt. Wanneer hij wegkijkt lijkt het alsof hij geen antwoord gaat geven. Verbaasd kijk ik terug naar de docent en sla ik mijn notitieblok open om aan de slag te gaan. 'Gewoon mazzel.' Ik rol met mijn ogen en richt me weer op de les.
Wanneer de uitleg klaar is sla ik mijn kladblok dicht en stop 'm terug in mijn tas. Na een uitleg van zo'n twee uur zijn we vrij om te gaan. Samen met Mae loop ik het lokaal uit, terwijl Reece ergens achter ons loopt. 'Heb je vanmiddag nog les?' Ik knik terwijl ik haar aankijk. 'Nog een hoorcollege en dan ben ik klaar. Jij?' 'Ik ben klaar. Mijn college van vanmiddag gaat niet door. We mogen ons voorbereiden op het tentamen van volgende week.' 'Welk tentame heb je?' 'Economie, net zoals de jongens.' De tegenzin is duidelijk te horen.  'Maar goed,' Ze staat stil en draait zich naar me toe. 'Waarom zie je er zo uit?' Ik haal diep adem en ontwijk haar blik. 'Gewoon slecht geslapen. Niks bijzonders.' Het is duidelijk dat ze me niet gelooft wanneer ze haar armen over elkaar slaat. 'Wat heeft Reece gedaan?' 'Niks. Echt, Reece heeft hier niks mee te maken.' Ze knikt en samen lopen we verder. 'Laat dat hoorcollege. Het is vrijdag middag, kom gewoon gezellig mee naar huis.' 'Ik moet gaan, er komt een tentame aan.' 'Als je gaat ga je sowieso in slaap vallen. Af en toe een les missen is niet erg. Kom mee.' Ik zucht maar zonder er verder over na te denken knik ik. Ze lacht en trekt me mee naar buiten.

Waneer we buiten naast Mae haar auto staan opent ze de deur en pakt een papieren tas van de bijrijdersstoel. 'Zullen we naar jou gaan en daar deze heerlijke broodjes eten?' Ik grinnik en knik. 'Ik zie je daar.' Haar glimlach groeit en meteen stapt ze achter het stuur. Zelf snel ik naar mijn eigen auto en stap ook achter het stuur. Ik start de motor en rijd snel weg.
Wanneer ik halverwege de rit ben gaat mijn telefoon over. Zonder te kijken wie het is neem ik op en zet 'm op de speaker.
'Hallo?' 'Maddie, met mij. Ik moet je spreken.' De stem van Jack klinkt door de speaker en vragend kijk ik naar het toestel. 'Wat is er?' 'Je weet dat het gala eraan komt en je moeder gaat inzien dat je niet voor even weg bent. Ze gaat al twee dagen door het lint.' Ik rol met mijn ogen en maak een bocht. 'Wat wil ze gaan doen?' 'Weet ik niet. Ik weet alleen dat ze je hier wilt hebben.' 'En mijn vader?' Hij zucht terwijl ik het parkeerterrein van het appartementen complex oprijd. 'Die zit voornamelijk in meetings en op zijn kantoor. Ik zie hem eigenlijk nooit.' 'Zoals gewoonlijk.' mompel ik. Ik zucht en rijd het parkeervak in en de motor uitzet. 'Dankje Jack. Ik moet gaan. Ik spreek je later.' Dat gezegd te hebben hang ik op en stap uit. Snel loop ik naar Mae die al tegen de voordeur van het gebouw staan aangeleund.