A new start

forty - one

Maddie

Anderhalve week later sta ik, met mijn armen over elkaar geslagen, voor mijn kast. Ik laat mijn blik over mijn kleren glijden maar besef me dat ik niet leuks heb voor het diner. Enkele jurkjes die niet geschikt zijn voor een diner hangen aan de hangers. Ik zucht en pak ze een voor een uit de kast. Twijfelend houd ik ze een voor een voor mij, maar het meest simpele, zwarte jurkje wint het. Ik vouw het netjes op en stop het in de grote weekendtas die al ingepakt en wel op mijn bed staat.
Vanavond gaan we weg. Ik ga met Reece mee naar zijn familie en dat maakt me zenuwachtiger dan ik zou willen. Nog een keer check ik de twee stapels in de tas maar dan rits ik 'm dicht en leg hem in de gang. Ik slof terug naar de woonkamer en maak voor mezelf een kop thee. Even check ik verschillende berichten op mijn telefoon maar ga dan weer zitten, met de hete mok tussen mijn handen, staar ik naar mijn boeken. Voor de tiende keer deze ochtend laat ik mijn ogen glijden over de samenvatting van Mae en google nog een keer een oefenexamen. Ik zet mijn mok aan de kant en begin met het maken van de opdrachten. Maar ik blijf steken bij opdracht acht. Geïrriteerd zucht ik en neem ik nog een slok van mijn thee. De warme vloeistof verwarmd mijn lichaam terwijl ik nog een keer de juiste paragraaf doorlees. Ik kraak mijn nek en sluit voor enkele seconde mijn ogen. De vraag hoe ik in vredesnaam dit examen moet gaan halen dwaalt de laatste tijd steeds vaker door mijn hoofd. Ik dacht dat ik alles snapte, ik was zo tevreden de vorige keer. Dat ik was gezakt was een klap in mijn gezicht. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik me beter voor moet bereiden dan ik al had gedaan.
Wanneer mijn telefoon over gaat neem ik op zonder te kijken wie het is, en ik ben dan ook blij als ik Mae haar opgewekte stem hoor.
'Hoe durf je niet tegen mij te zeggen dat je met Reece mee gaat? Naar zijn fucking familie ook nog wel!' Ik grinnik enkel. 'Je hebt hem dus gesproken?' 'Nee, ik moest het weer van Ethan horen!' 'Het spijt me. Ik ben zo druk met leren voor mijn herexamen, dat ik het compleet ben vergeten om het je te vertellen.' 'Dan vergeef ik het je. Wanneer gaan jullie weg?' 'Vanavond. Hij moest wat dingen doen overdag. Ik heb geen idee waar hij nu is.' zucht ik. 'Ik ben hier!' schreeuwt hij door het gesprek heen. Ik grinnik en ook Mae hoor ik sniffen. 'Je houd me bij alles op de hoogte. En met alles, bedoel ik ook echt alles.' 'Ja baas.' 'Mooi. Dan zal ik je niet langer storen.' 'Ik spreek je later weer.' en dat gezegd te hebben hang ik op.

Ik haal mijn hand door mijn haar en draai me om naar Reece die tegen bank aangeleund staat. 'Waar ben je geweest?' 'Ik moest even langs de decaan om wat te bespreken en toen ben ik naar het centrum gegaan.' 'Wat moest je bespreken?' 'Niets belangrijks. Gewoon mijn voortgang.' Ik knik enkel. Hij komt los van de bank en draait zich om, om twee tasjes te pakken. Een zwart, papieren tasje in zijn ene hand, en een wit plastic tasje in zijn andere hand. Ik strek enkel mijn armen naar het witte plastic tasje en maak grijpgebaren met mijn handen. Hij begint zacht te lachen maar geeft het tasje snel aan. Ik gris de plastic beker uit de papieren houder en neem gulzig een slok. Hij komt naast me zitten en kijkt naar de volle tafel. 'Wil het een beetje lukken?' Ik zucht overdreven luid en laat mijn hoofd vallen. 'Dat beschouw ik als een nee.' grinnikt hij. 'Ik snap niet hoe ik me beter kan voorbereiden dan ik al deed. Ik weet gewoon niet hoe ik kan slagen.' 'Wat snap je niet?' 'Zoals opdracht acht, hoe formuleer ik dan een volledig antwoord?' Ik draai het scherm naar hem toe en neem nog een slok. 'Heel simpel. Je geeft de formule met het antwoord en dan geef je de conclusie. Meer niet.' 'Dus verder geen uitleg welke stappen je maakt?' Hij schud zijn hoofd. 'Je geeft al die informatie door middel van die formule.' Ik knik enkel.  'En als je kijkt naar hoofdstuk drie, paragraaf vijf?' Hij pakt het boek en laat zijn ogen over de regels glijden. 'Dat weet je. Je weet hoe de dienstregeling is en hoe bijzondere gebeurtenissen worden aangepakt.' Ik knik vaag. 'Ik heb je hier vaak zat over horen praten met Mae. Je weet het.' Ik zucht en neem nog een slok. 'Ik weet het.' Ik pak het boek van hem af en sla het dicht. Het zelfde geldt voor mijn laptop en de notitieschriften. 'Ik ga later wel verder.' zucht ik.
'Hoe laat is het eigenlijk?' vraag ik als ik opsta om op de bank te gaan zitten. 'Iets na vieren, dacht ik.' Ik knik en sta op. 'Dan ga ik even douchen, voordat we gaan.' Ik sta weer op en wil de gang inlopen maar Reece houd me tegen. 'Hier.' is het enige wat hij zegt als hij het zwarte papieren tasje naar me rijkt. Vragend kijk ik hem aan. 'Wat is dat?' Hij haalt enkel zijn schouders op. Ik pak het aan en haal de papieren folie weg. Bordeaux rode stof is het enige wat ik zie. Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan maar ik zie Reece enkel grijzen. Ik pak de stof uit het tasje en vouw het open. Een kort jurkje, met een strak lijfje, een losse onderkant en lange mauwen, vult mijn zicht. Mijn ogen worden groot en ik kan hem enkel aanstaren. Zijn grijns word een oprechte glimlach. 'Maar waarom?' 'Ik wilde een trui voor mezelf halen maar die hadden ze niet meer in mijn maat, en toen zag ik deze hangen en ik kon 'm niet laten hangen.' zegt hij simpel. Ik vlieg hem om zijn nek en houd hem voor enkele seconden stevig vast. 'Dat had je echt niet hoeven doen.' fluister ik. 'Het is niks. Het enige wat jij nu moet doen is het aantrekken tijdens het diner.' Ik grinnik maar draai me dan om, om naar de badkamer te lopen. Ik draai de douche aan en spring er snel onder om mezelf af te spoelen. Mijn haar laat ik voor wat het is en als ik klaar ben draai ik snel de douche uit. Ik vouw een handdoek om me heen en loop snel terug naar mijn kamer. Snel trek ik wat ondergoed aan en trek het jurkje over mijn hoofd. Ik laat mijn handen over het lijfje glijden en strijk de stif glad. Het jurkje eindigd net boven mijn knie en loopt wijd uit Hij zit als gegoten en een glimlach kan ik niet onderdrukken.
Snel verruil ik het jurkje voor een spijkerbroek en een shirtje met een jasje en trek mijn schoenen aan. Ik haal een borstel door mijn haar en loop terug naar de woonkamer met mijn tas in mijn handen. Ik stop het jurkje er netjes in en kijk Reece aan. 'Klaar?' Ik knik enkel. 'Dan gaan we maar eens. Ik zal de tassen alvast in de auto zetten. Sluit je verder af?' Ik knik. Snel loopt hij het appartement uit. Ik gris mijn jas van de kapstok en check nog een keer of alles uit staat.
Wanneer ik het appartement uit wilt lopen gaat mijn telefoon over. Ik staar naar het scherm maar enkel het woord anoniem licht op. Ik schud maar voor de verandering neem ik op. 'Wat?' zeg ik enkel. Aan de andere kant blijft het stil. 'Luister. Ik weet niet wat het fucking probleem is, maar laat mij verdomme met rust!' snel hang ik op. Mijn ademhaling is snel en mijn hart slaat zowat uit mijn borst, maar een voldaan gevoel dringt tot me door. Snel doe ik de deur op slot en ren de trappen af zodat ik bij Reece in kan stappen.