A new start

Part forty - three

Maddie

De hele nacht heb ik met een misselijk gevoel in bed gelegen. Ik heb geen oog dicht gedaan, en alleen maar liggen malen over vroeger en Reece. Mijn reactie was overdreven, dat weet ik, maar het kwam te dichtbij. Ik liet me meegaan met Reece, en het voelde heerlijk. Even was ik mezelf helemaal verloren in Reece, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt. Het is gewoon bizar hoe ik in een klap weer terug de persoon was die ik een paar jaar geleden was. Door een simpele vraag raakte ik volledig in paniek, en heb ik Reece volledig overstuur gemaakt.
Met een zucht rol ik me op mijn zij en druk ik mijn telefoon aan om te kijken hoe laat het is. Ik zucht weer wanneer ik zie dat het pas zeven uur is. Ik sla de dekens van me af en loop, zonder er verder over na te denken, naar de kamer van Reece.
Zijn dekbed gaat regelmatig op en neer en zijn ene arm ligt onder zijn hoofd. Als ik dichterbij kom zie ik dat zijn mond een klein beetje open hangt. Het ziet er schattig uit en de zachte geluidjes die zijn mond verlaten zorgen voor een heerlijk beeld. Voorzichtig ga ik op de rand van het bed zitten en kijk even naar hem, maar hij merkt niks.
'Het spijt me. Ik weet dat ik weer eens overdreef. Dat is immers een van mijn specialiteiten.' ik snuif zacht. 'Het was mijn schuld. Ik snap als je kwaad bent, daar heb je al het recht toe, maar ik bedoelde het niet zo.' even kijk ik hem aan maar hij toont geen reactie. 'Het is gewoon zo bizar hoe ik me in jou kan verliezen. Ik word er bang van. Ik ben nooit zo geweest. Ik heb dit nog nooit gevoeld, en het maakt me zo bang.' Ik zucht en kijk naar mijn handen.
'Hoe denk je dat ik me voel?' Ik schrik en kijk recht in de slaperige ogen van Reece. 'Je bent wakker.' 'Nauwelijks.' kreunt hij. Hij schuift op en opent de deken. Snel kruip ik naast hem en blijf stil naar het plafond staren. Hij schuift dichter naar me toe en gaat op zijn zij liggen. 'Hoe lang ben je al wakker?' Ik haal diep adem en draai mijn gezicht naar hem toe. 'Ik heb niet geslapen.' fluister ik. Hij opent zijn ogen en met een rimpel tussen zijn ogen kijkt hij me aan. 'Waarom niet? Lag het aan het bed?' 'Teveel aan mijn hoofd.' Hij knikt vaag en slaat een arm om me heen. 'Het is al goed.' fluistert hij. Ik haal diep adem en pak zijn arm vast. 'Ga wat slapen.' mompelt hij. 'Ik heb geen slaap.' zeg ik simpel. Hij haalt diep adem en gaat recht liggen. Hij slaat de dekens van hem af en stapt uit bed. Hij pakt wat kleren uit de tas en loopt naar de gang, maar in de deuropening blijft hij staan. 'Ik ga me snel even afspoelen en dan gaan we daarna ergens ontbijten.' 'Je hoeft dit niet te doen, Reece.' zucht ik als ik rechtop ga zitten. Hij glimlacht klein. 'Ik heb nog een date van je tegoed.' zegt hij simpel, en dan verdwijnt hij in de badkamer.

Aangekleed en wel kijk ik nog een keer naar mezelf in de spiegel. In een simpele zwarte skinny jeans en een geruite blouse loop ik de kamer uit. Met enkel een klein laagje mascara en wat blush loop ik naar de woonkamer waar Reece op de bank zit.
'Klaar?' Ik knik en kijk toe hoe hij opstaat. In een versleten spijkerbroek en een zwarte trui staat hij tegenover mij mijn outfit te bekijken. Wanneer er gestommel uit de keuken klinkt lijkt hij pas op te schrikken uit zijn trans. Hij schraapt zijn keel en loopt mijn kant op. 'Dan gaan we.' zegt hij zacht. Hij loopt mij voorbij en grijpt zijn jas van de kapstok. 'Wij gaan ergens ontbijten. Bel me als er iets is.' Ik hoor een goedkeurend gemompel van Monica en loop dan achter hem aan naar buiten.
In zijn auto staat zacht de radio aan terwijl we rustig door de verlaten straten rijden. De meeste huizen zijn al versierd en door de bomen langs de weg geeft het een heerlijke sfeer.
'Het moet hier vast heerlijk zijn geweest vroeger.' Ik voel zijn blik op mij branden maar ik blijf naar buiten kijken. 'Dat was het zeker.' Verder geef ik geen reactie. De wijk is niet te vergelijken met de wijk waar ik ben opgegroeid. In mijn oude wijk staan grote huizen en weinig bomen. Het geeft een kille sfeer en er gaat een lichte rilling over mijn rug als ik eraan terug denk.
Zo'n anderhalfve kilometer verder parkeert Reece de auto op een zowel leeg parkeerterrein Hij stapt uit en ik volg zijn beweging.
Op een gezellig binnenpleintje met verschillende winkels loopt Reece een gezellig cafetje binnen. Binnen staat er rustige pop op en enkele tafels zijn gevuld. Ergens achterin gaat hij zitten en ik ga snel tegenover hem zitten.
'Het is hier niks veranderd.' mompelt hij. 'Kwam je hier vaak?' Hij knikt terwijl hij de menukaart pakt. 'Ik werkte hier tegenover en het was hier altijd fijn om gewoon even wat te eten.' Niet veel later komt er een serveerster bij ons staan die mij vragend aankijkt. 'Ik wil graag een muntthee.' zeg ik als zij niks begint te zeggen. 'Sorry, ik wil niet onbeleeft zijn. Ik vroeg me alleen even af hoe je het voor elkaar heb gekregen om met hem te ontbijten.' De toon waarop ze het zegt maakt duidelijk dat ze het niet rot bedoeld, maar het gene wat ze zegt kwetst. 'Het is ook leuk om jou weer te zien Carrie.' mompelt Reece. Met grote ogen kijk ik hem vragend aan. 'Jij bent nooit op date geweest, en nu ben je terug en heb je ineens een meid bij je. Hoe dan?' 'Ik wil graag een zwarte koffie en doe maar twee ommeletten.' snuift hij, duidelijk dat hij haar weg wil hebben. 'Komt eraan.' zegt ze simpel. 'Wie is dat?' 'Dat was vroeger een vriendin van Mae. Mae heeft wel eens verteld dat ze me leuk vond. Geen idee.' Hij haalt zijn hand door zijn haar en kijkt me doordringend aan. 'Je hoeft dit niet te doen he? Ik weet dat ik een bitch was, en dat spijt me. Maar je hoeft niet met me op "date" te gaan.' zeg ik terwijl ik duidelijke handgebaren maak. 'Geloof nou eens dat ik dit gewoon wil.' glimlacht hij klein. Ik knik enkel.