A new start

Fifteen

Maddie

De rest van de rit hebben we niet veel gezegd. Af en toe zeiden we iets korts tegen elkaar, maar meer niet.
Langs de stoep zet hij de auto neer. Hij klikt zijn gordel los en ik wil hetzelfde doen, maar hij houd me tegen. 'Jij blijft hier.' Zonder zich verder nog op mij te richten stapt hij de auto uit, en met een snelle pas loopt hij het pad op bij het huis. Hij steekt een sleutel in het slot en loopt naar binnen. Ik rol met mijn ogen en laat mezelf weer tegen de rugleuning onderuit zakken. 'Reece is weer terug.' mompel ik. Sinds ik die lijst heb gezien is de spanning tussen ons om te snijden en snauwt hij me af.
De minuten strijken voorbij maar Reece is nog niet terug. Ik scan de wijk, voor zover ik kan zien, maar meteen valt me op dat het een leuke wijk is. Langs de straat staan bomen die prachtig in het zonlicht kleuren en de huizen zijn niet bijzonder groot. Gewoon eengezinswoningen. De auto's staan op de oprit geparkeerd en het zijn geen belachelijk dure auto's. Het zijn de soort auto's die een gewoon gezin heeft. Het is niet een soort wijk waarin ik ben opgegroeid. In zulke wijken staan belachelijk grote huizen en dure auto's. Je zal daar bijna nooit iemand op straat zien, terwijl ik hier, in die paar minuten dat we hier zijn, al meerdere gezinnen heb gezien met kinderen.
Ineens word de deur open getrokken en schrik ik op uit mijn gedachtes. Reece stapt weer in maar hij doet niet de moeite om de auto te starten. 'Wat?' Hij kijkt me weer aan, maar het is duidelijk dat de spanning in zijn lichaam is afgenomen. Zijn blik is een stuk lichter en zijn kaak is niet meer gespannen. 'Ze was bij een vriendin. Ze zat rustig op de bank.' Een grinnik kan ik niet onderdrukken. 'Dat bedoelde ik dus met overdrijven.' zucht hij. Ik zie aan hem dat hij de grijns niet kan onderdrukken. Even bijt hij op zijn onderlip maar dan start hij de motor.

In stilte rijden we de wijk uit. Mijn ogen glijden naar de display voor Reece en zie dat het inmiddels tien over half zeven is. 'Ik heb trek.' Ik laat mijn hoofd in de hoofdsteun vallen en kijk hem aan. Hij begint te grijnzen en ik glimlach. 'Ik weet wat iets.'
Nog geen kwartier later parkeert hij de auto en stapt hij uit. Dit keer laat hij me wel uitstappen. Hij komt naast me staan maar ik kijk uit over het uitzicht. We staan aan de rand van het strand en ik kijk uit over een verlichte haven. De zee is rustig en door de pieren en de boulevard geeft het een gezellig zicht. 'Ik vind het nu al leuk hier.' Hij begint te lachen maar dan begint hij te lopen. 'Kom. Ik wil ook wel eten.' Samen lopen we over de boulevard. De bries die van zee komt is koud, maar het geeft een lekker gevoel. Ik stop mijn handen in mijn buidel en blijf kijken naar de haven.
'Hier is het.' Ik blijf staan en draai me om naar Reece. Hij houd de deur voor me open ik stap langs hem heen naar binnen. Mijn blik glijd door het kleine restaurantje. De sfeer is gezellig. Het is er lekker warm, aan de kleine bar zitten een paar mensen en het licht is gedimd. 'Een tafel voor twee, graag.' Ik draai me om en zie Reece bij de gastvrouw staan. Ze is nog jong, zesentwintig hooguit. Haar ogen glijden over zijn lichaam en knikt dan enkel. Ze loopt voor ons uit. Zelf loop ik een kleine twee meter achter Reece. Ik kijk naar de gastvrouw die duidelijk haar best doet om Reece te verleiden. Ze loopt extra overdreven met haar kont naar achter. Wanneer we bij de tafel zijn aangekomen draait ze zich om en zet een enorme glimlach op. Ik zie Reece knikken en schuift aan. Ik ga aan de andere kant van de tafel zitten en schuif de stoel aan. Ze blijft staan en wanneer ik opkijk laat ze haar ogen afkeurend over me heen glijden. Ik voel mezelf rood worden en kijk naar de tafel.  'Bedankt.' zegt Reece. Aan zijn toon te horen en zijn blik te zien is het duidelijk dat hij haar hier niet wilt hebben. Ze knik en giegelt was. Dan draait ze zich om en loopt net zo overdreven weg als dat ze liep toen we hier heen liepen. Ik kijk naar Reece maar hij rolt enkel met z'n ogen. 'Wat?' Hij kijkt me aan en vouwt hij handen in elkaar terwijl hij zijn handen in elkaar vouwt. 'Ze deed zo overdreven. Heel irritant. En die blik die ze jouw gaf, was niet oke.' Opnieuw voel ik mezelf rood worden. Ik zie dat Reece al iets wil zeggen maar we worden onderbroken door dezelfde vrouw. Ze rijkt ons de menukaarten aan en vraagt ons iets te drinken. Terwijl ze mijn bestelling opneemt blijft ze hevig naar Reece kijken. Hij scant enkel de menukaart en gunt haar geen blik waardig. Wanneer ze weer wegloopt sla ik de kaart open. 'Dat was niet bepaald aardig.' Hij kijkt op en kijkt me vragend aan. 'Je keek haar niet eens aan.' Hij haalt zijn schouders op. 'Dus? Ik kan je precies vertellen hoe zij is.' Hij slaat de kaart dicht en leunt voorover. 'Zij kijkt alleen naar het uiterlijk. Het maakt niet uit hoe grote lul ik ben, zij zal bij mij blijven voor welgeteld vier maanden. Dan is ze op me uitgekeken en gaat ze door naar het volgende slachtoffer.' zegt hij simpel. Ik trek een wenkbrauw op. 'Jij bent toch precies hetzelfde?' Meteen schiet het beeld van Rox door mijn hoofd. 'Als meiden iets met mij beginnen weten ze precies waar ze aan beginnen.' Hij laat zich weer achterover in zijn stoel vallen.
'Weet je al wat je neemt?' Ik haal diep adem en mijn ogen glijden weer af naar de menukaart. 'Vooraf de carpaccio en als hoofdgerecht de ossenhaas saté. Jij?' Hij knik goedkeurend. 'Vooraf de carpaccio en als hoofdgrecht de ribeye.'