A new start

Part forty - five

Maddie

Ik staar uit het raam terwijl het vliegtuig land.
Toen ik Reece vertelde wat er was gebeurd pakte hij zijn telefoon en boekte een ticket voor de eerst volgende vlucht naar Austin. Ik pakte snel mijn tas in en rende de trap af. Ik verruilde mijn hakken voor een paar sneakers en deed mijn jas aan. Monica kwam vragend de gang in, maar ik kon niet antwoorden. Ik zat heel ergens anders in mijn gedachten. Vaag hoorde ik Reece alles in grote lijnen uitleggen en toen sleepte hij me mee naar de auto. Hij duwde me in de stoel naast zich, en reed snel door de straten naar het vliegveld. Eenmaal daar stapte ik snel uit en Reece duwde mijn tas in mijn armen. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en vertelde dat ik moest bellen zodra ik geland was.
Nu loop ik door het vliegveld met mijn handbagage in mijn handen, snel naar de uitgang. Ik houd de eerste taxi aan die ik zie en geef mijn adres door. Wanneer we de oude, vertrouwde wijk inrijden onstaat er een rilling op mijn rug. Tuurlijk springt ons huis eruit de met de vele versieringen en ik kan een rol met mijn ogen niet onderdrukken. Ik betaal de taxi en tap uit. Ik laat mijn ogen over het huis glijden en haal diep adem. Aangezien het bijna zeven uur geleden is dat ik mijn moeder heb gesproken, ga ik ervan uit dat mijn ouders inmiddels al weer thuis zijn.
Met lood in mijn schoenen loop ik door de voortuin naar de deur en haal mijn oude sleutelbos uit mijn jaszak. Wanneer ik de hal inloop, ligt er een rode loper door de gang die door het huis loopt naar de tuin. zoals erlk jaar.
'Mam?' roep ik door het huis. De stilte overvalt me en snel loop ik naar de woonkamer. 'Mam? Pap!' Zowel de woonkamer, als de eetkamer en de keuken zijn leeg. 'Pap!' Gestommel vanuit de hal onderbreekt de verdere stilte en snel loop ik erheen. Mijn vader komt snel de trap aflopen en kijkt mij met grote ogen aan. 'Alli? Wat doe jij nou hier?' Met open armen komt hij op me aflopen, maar ik laat mijn ogen over zijn lichaam glijden. Niks. Hij hinkt niet eens. Als een klap in mijn gezicht zet ik een stap naar achter, maar mijn vader vangt mij op door zijn armen om mij heen te slaan. 'Ach lieverd, ik heb je zo gemist.' Hij drukt een kus op mijn wang en laat me los. 'Jeetje wat is dat lang geleden. Je bent veranderd. En dat kapsel, dat staat je goed.' Hij glimlacht en even heb ik spijt dat ik ben weggegaan, maar dat gevoel verdwijnt wanneer de voordeur in het slot valt. 'Je bent gekomen.' 'Tuurlijk ben ik gekomen.' zucht ik terwijl ik me omdraai naar mijn moeder. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk haar aan. Afkeurend laat ze haar ogen over mijn lichaam glijden. 'Wist jij dat ze kwam?' 'Ik had een vermoeden.' antwoord mijn moeder. 'Een vermoeden? Zodra je zei dat papa in het ziekenhuis lag ben ik in het vliegtuig gestapt!' snauw ik. Mijn reactie verbaast haar niet en snel kijk ik naar mijn vader. 'Of wist je dat dit het plan was?' 'Ik hoopte dat je terug zou komen. Ik wist niet dat er een lulverhaal voor nodig was.' mompelt hij. 'Hadden jullie serieus verwacht dat ik niet zou komen als een van jullie in het ziekenhuis lag?' 'Het zou fijn zijn als je uit jezelf zou komen.' zucht mijn vader, die langs mij de woonkamer in loopt. Ik kijk mijn moeder aan die een voldane blik in haar ogen heeft. 'Ik wist dat je niet zou komen. Dit was de enige manier.' Ik snuif en ontwijk haar blik. 'Je bent afschuwelijk.' 'Ik wil mijn dochter op ons gala.' 'Nee! Je wilt een perfect showen, dat je niet hebt! Je hebt je dochter weg gejaagd naar de andere kant van het land. Je hebt een vriend van haar afgesnauwd en ervoor gezorgd dat ze niet meer met je wil praten. Maar zodra het gevaar dreigt dat iemand erachter zou komen wat er echt aan de hand is, verzin je een lul verhaal en zorg je ervoor dat ze weer voor je neus staat.' 'Je weet niet waar je het over heb.' zegt ze fel. 'Het enige wat ik weet is dat ik weg ben. Geef pap een kus van me.' Ik loop langs haar heen en pakt mijn tas. Ik ren de deur uit en ren door de straten. Pas wanneer ik mijn longen voel branden en mijn spieren voel verzuren stop ik met rennen. Ik vis mijn telefoon uit mijn jaszak en zet het toetsel aan. Meteen bel ik Reese die na een keer overgaan al opneemt.
'Jezus Mads. Ik dacht dat er wat was gebeurd.' Ik haal diep adem en de tranen beginnen langzaam over mijn gezicht te rollen. 'Het is vreselijk.' de brok in mijn keel is duidelijk te horen. 'Hoe is het met je vader?' vraagt hij zacht. 'Ze heeft gelogen. Er is niks aan de hand. Ze wilde me perse op de verdomde gala hebben.' snik ik. Ik hoor hem zacht vloeken. 'Waar ben je nu?' 'Dichtbij een hotel. Ik ben weggerend.' Ik begin te lopen en luister enkel naar zijn ademhaling. 'Boek een kamer, bestel roomservice en trek wat makkelijks aan. Alles komt goed, Mads.' 'Het spijt me zo Reese.' fluister ik. Hij haalt diep adem en ik hoor hem stommelen. 'Zeg dat niet. Alles komt goed.'
Ik loop het hotel binnen en loop naar de receptie. 'Ik bel je zo weer. Ik moet even een kamer boeken en dan ga ik douchen.'

Snel boek ik een kamer voor mezelf en bestel roomservice. Ik laat het bad vollopen en lop terug de kamer in. Ik doe een poging om Reece te bellen, maar die neemt niet op. Ik zucht en kleed me uit om snel ik bad te stappen. De warmte overvalt me en even voel ik me volledig ontspannen.