A new start

Two

Maddie

Zijn ogen glijden vluchtig over mijn lichaam en meteen baal ik van de kleren die ik aan heb. Hij haalt een wenkbrauw op maar zegt verder niks. Hij draait zich om en loopt zijn appratement verder in. Onzeker volg ik hem. Ondertussen scan ik de gang. Witte, kale muren met drie deuren in totaal. Wanneer hij in de woonkamer staat draait hij zich om en steekt zijn handen in de broekzakken van zijn versleten spijkerbroek en kijkt me aan. 'Hoe kan het dat je nu nog een kamer nodig heb?' is het eerste wat hij me vraagt. Even ben ik overdonderd van zijn vraag. Ik had me voorbereid op alle ander vragen maar deze?
'Ik ga studeren aan de universiteit hier, maar ik kreeg ik een paar dagen geleden pas te horen dat ik ben aangenomen. Vandaar dat ik nog geen kamer heb. Alles op de campus zit vol en de rest is of veel te duur, te ver of te klein.' Hij knikt enkel. 'Nou dit is de woonkamer. Dat is de keuken en de eerste deur links is de kamer die te huur staat.' is het enige wat hij zegt. Ik knik en kijk naar de keuken. Het is geen ruime keuken maar het groot genoeg. Hij loopt langs me heen en ik draai me om. Hij duwt een deur open en kijkt me weer aan. Snel loop ik naar hem toe maar ga niet te dicht bij staan. 'Dit is de kamer. Het matras word nog weggehaald maar de kast en het bureau blijven staan. Als je wilt?' is het enige wat hij erover zegt. 'Het is top.' glimlach. Hij trekt de deur weer dicht en loopt weer naar de woonkamer. Hij laat zichzelf op de bank vallen slaat zijn armen over elkaar. 'Maar zoals ik al zei, geen meiden.' zegt hij enkel. De arrogantie spat ervan af en ik walg ervan. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Ik laat mijn weekend tas vallen en sla mijn armen over elkaar. 'Dat slaat nergens op! Het semester begint maandag, het is niet dat er een grote kans is dat je die kamer kwijt raakt. Je zal geen last van me hebben en ik betaal gewoon de huur. Ik heb verdomme twee dagen in een trein gezeten om hier te komen. Dit kan je niet maken!' Hij bijt zijn kaken op elkaar en kijkt me aan door zijn dikke wimpers. Hij haalt diep adem en opent zijn mond om te reageren maar hij word onderbroken door een zachte ringtone. Hij leunt naar achter en vist zijn telefoon uit mijn broekzak 'Reece.' zegt hij bot. Ik rol met mijn ogen en leun op mijn andere been. Hij maakt wat goedkeurende geluiden en zonder nog iets te zeggen hangt hij op. Hij gooit zijn telefoon naast hem neer en staat op van de bank. Hij kijkt me recht aan maar ik kan de emotie niet van zijn gezicht aflezen. 'Dat was een van de andere mogelijke huurders. Hij had al een ander goedkoper appartement gevonden.' Ik knik enkel. Hij haalt zijn hand door zijn haar en zijn grijze ogen worden een tint donderder. 'Die andere was een of andere nerd waar ik me vreselijk aan zal irriteren. Je heb mazzel.' De woorden dringen binnen en van opwinding spring ik in de lucht. De glimlach op mijn gezicht word alleen maar groter. Ik kan mezelf niet bedwingen. 'Ey, ey, ey!' Ik stop meteen en kijk hem vragend aan. Hij heeft een grijns op zijn gezicht bijt even op zijn onderlip. 'Voordat je de vloer sloopt moet je je realiseren dat er regels zijn.' zegt hij enkel. Ik knik en wacht totdat hij zichzelf vervolgt.
'Regel één, we hebben geen fysiek contact. Regel twee, als ik iemand mee naar huis neem ben jij op je kamer en stoor je me niet. Regel drie, je bemoeid je niet met me. Regel vier, ik wil niks horen over je vrouwengezeik. En de laatste, regel vijf, je mag nooít maar dan ook nooit in mijn kamer komen.' Ik knik en laat de regels tot me doordringen. 'Easy.' zeg ik schouder ophalend. Hij knikt. 'Dan is de kamer voor jou.' grijnst hij.

Ik lach en grijp mijn tas van de grond. Ik draai me om en loop de kamer in. Ik neem de kamer goed in me op. Het matras ziet er zo smerig uit dat is niet eens wil weten daar mee is gebeurd. 'Het is maar goed dat die word opgehaald.' mompel ik. Ik trek de kast open en de kleren die ik mee heb haal ik uit mijn tas en leg ik op de plank. Mijn joggingsbroek verruil ik voor mijn spijkerbroek. Snel vouw ik mijn joggingbroek weer op en leg die netjes weg. Ik klap de kast dicht en draai me weer om. De muren hoef ik alleen te witten, en met een nieuw bed en wat kussens en kleedjes is het al klaar. Ik loop de kamer weer in maar blijf ongemakkelijk in de deuropening staan. 'Wat?' vraagt Reece terwijl hij druk aan het appen is. 'Wanneer wordt dat bed opgehaald?' Hij kijkt me aan door zijn dikke wimpers haalt zijn schouders op. 'Bryan zei dat hij 'm waarschijnlijk morgen ochtend op zou komen halen.' Ik knik. 'Mooi. Ik ga even naar het centrum.' 'Oke.' zegt hij enkel. Ik rol met mijn ogen en zonder nog wat te zeggen loop ik de deur uit.

Opnieuw waait de frisse herfstbries door mijn haar terwijl ik mee neurie met de muziek. Met twintig minuten sta ik midden in een winkel en heb ik een karretje in mijn handen. Ik loop over de afdeling met allerlei interieur. Ik gooi mijn kar vol met drie rode kussens, een nep schapenvacht kleedje voor op de vloer, een fleecedeken voor bij het raamkozijn waar je heerlijk in kan zitten, wat fotolijstjes en nog veel meer andere zooi. Ik parkeer mijn kar en loop door de afdeling met bedden. Wat mij betreft hoeft het allemaal niet zo duur te zijn.
Een simpele zwarte boxpring trekt mijn aandacht. Ik sta er nog niet eens bij het bed of er staat al een verkoper naast me. 'Kan ik je helpen?' Ik schrik op en kijk hem met grote ogen aan. Ik trek de oortjes uit mijn oren en haal diep adem. Hij glimlacht en kijkt me vragend aan. Zijn haar krult en is iets te lang waardoor het over zijn voorhoofd valt. 'Ik wil dit bed.' is het enige wat ik zeg. Hij grinnikt knikt. 'Dat kan. We kunnen het laten bezorgen of je moet het zelf meenemen.' zegt hij schouderophalend. 'Bezorgen graag.' Hij knikt. 'Loop maar even mee, dan regelen we het.' Ik knik en loop achter hem aan.
Hij gaat staan bij een van de computers en logt in. 'Dus, samen met de bezorging zullen we uitkomen op de negenhonderd dollar. Het bed zal dan morgen bezorgd worden.' Ik knik. 'Is het mogelijk dat er iets van een snelle levering plaats kan vinden? Dat het bed eigenlijk over een paar uur al word bezorgd.' vraag ik voorzichtig. Weer grinnikt hij. 'Ja, dat kan. Het kost wel zeventig dollar meer.' 'Dat is prima. Ik heb het gewoon nodig.' Hij knikt. Hij drukt bonnen af en geeft ze aan me. 'Rond vier uur vanmiddag zullen ze voor de deur staan. Als je alleen even je adres in wil vullen?' Ik schrijf het snel op en glimlach. Ik geef hem een hand en loop weer terug naar mijn karretje. Snel vervolg ik mijn weg naar de kassa en reken snel alles af. Met drie tassen vol spullen om mijn polsen, loop ik terug naar huis.