A new start

Thirteen

Maddie

Voor me staan de bergen van Portland uitgestrekt. Samen met bomen, watervallen en een meer is het uitzicht prachtig. Langzaam laat ik Reece los en loop ik naar voren. Mijn ogen glijden over het uitzicht. Het is zo mooi dat je dit soort afbeeldingen zelfs niet tegen komt op internet. 'Het is prachtig hier.' verstoort Reece mijn gedachtes. Ik kijk hem aan maar hij kijkt voor zich uit. Zijn handen zijn terug in zijn broekzakken gestopt en hij haalt diep adem. 'Hoe heb je het hier ooit ontdekt?' Hij glimlacht en kijkt me aan. Hij haalt zijn schouders op en kijk weer voor zich uit. Dan gaat hij zitten en strekt hij zijn benen voor zich uit. Ik volg zijn voorbeeld en stroop de mouwen van zijn trui op. Ik veeg mijn voorhoofd af en voel het zweet over mijn rug lopen. 'Samen met de jongens kwamen we hier veel. We hebben zelf een route gemaakt en zijn hier geëindigd. Sinds toen kom ik hier bijna elke week.' Even bijt hij op zijn onderlip. 'Als ik hier ben,' Hij haalt diep adem. 'Het gevoel van vrijheid overvalt me telkens weer, en het is heerlijk.' Hij glimlacht en kijkt me weer aan. 'Ik snap precies wat je bedoelt.' fluister ik.
Terwijl mijn blik over hem heen glijd valt me op dat de blik in zijn ogen voor het eerst sind ik hem ken, ontspannen is. Zijn kaak is niet gespannen en de tint van zijn oogkleur is licht. De zon zorgt ervoor dat ze stralen en het heeft een mooi effect. 'Ga je me nog eens vertellen hoe het komt dat jij altijd zo staart?' Hij draait zijn gezicht naar me om en meteen beginnen mijn wangen te gloeien. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en kijk weg. Zijn geur dringt vanuit de trui mijn neus binnen. Het is een heerlijke geur. Het is een geur die van Reece is, en onbewust heeft het een geruststellend effect op me.
'Ik weet dat je denkt dat ik een eikel ben.' Ik laat mijn handen zakken en kijk hem aan. 'Maar we zijn nou eenmaal huisgenoten, en Mae beschouwt je als een soort verlosser van ons, dus ik denk dat het verstandig is dat we elkaar gaan zien als vrienden.' Ongelovig kijk ik hem aan. 'Wat?' 'Iedereen van campus is helemaal gek van je en nu vraag je aan mij om vrienden te zijn.' gil ik overdreven vrolijk. Hij rolt met zijn ogen maar kan zijn lach niet inhouden. 'Doe normaal.' lacht hij. Ik lach en kijk hem aan. 'Ik vind het een goed plan.' zeg ik zodra ik ben bijgekomen. Hij knikt maar de glimlach is nog niet van mijn gezicht verdwenen. 'Ik heb honger.' Serieus kijk ik hem aan maar hij grijnst enkel. Hij staat op en klopt zijn broek af. Dan trekt hij me overeind en samen lopen we weer terug. Dit keer is zijn tempo aangepast op mijn tempo maar toch loopt hij nog steeds twee meter voor me.

Wanneer we terug bij de auto zijn laat ik mezelf op de stoel vallen. Ik haal diep adem en de hitte overvalt me. Zodra Reece de motor start laat ik het raampje zakken en steek mijn hoofd naar buiten. De wind waait door mijn haren en meteen koel ik af. 'Je lijkt wel een hond op dit moment.' Ik draai mijn hoofd naar hem om en kijk hem emotieloos aan. 'Op dat tempo van jou moet ik nog eens opgenomen worden voor uitdroging en zuurstof tekort.' Hij begint te lachen en ik ga weer recht zitten. Ik sluit het raampje iets maar laat 'm ver genoeg open zodat de wind in mijn gezicht blijft waaien.
'Het spijt me trouwens van gister avond.' Voorzichtig kijk ik hem aan. 'Wat bedoel je?' 'Kom op, je was echt wel pissig op me.' Even kijkt hij me aan maar zijn gezicht laat niks los. Dan haalt hij zijn schouders op. 'Je had gelijk. Wat Rox zei sloeg nergens op. Ze reageerde heftig.' Ik knik. 'Waarom reageerde je dan zo?' Hij bijt zijn kaken op elkaar maar reageert niet. 'Het was duidelijk dat je me daar niet wilde hebben.' Hij haalt diep adem maar kijkt me niet aan. 'Ja, ik was geïrriteerd. Maar niet omdat ik je daar niet wilde hebben. Ik was geïrriteerd omdat je voor de eerste keer op een feestje was hier en meteen heb je heisa met iemand. En dan is het ook nog eens Rox. Niet dat dat erg is maar ik bedoel,' Hij haalt diep adem en bijt zijn kaken op elkaar. 'Ik had geweten hoe die avond anders was geëindigd als ik haar niet weg had moeten sturen.' Mijn mond valt open wanneer hij begint te grijnzen. 'Gadver! Reece, veel te veel details!' Voor de zoveelste keer vandaag begint hij te lachen maar ik geniet enkel van het geluid. Puur omdat dat bewijst dat hij niet zo'n harde eikel is zonder gevoel in zich. 'We zijn nu vrienden Mads. Wen er maar aan. Dat zijn nou eenmaal dingen die vrieden met elkaar bespreken.' Ik grinnik en kijk uit het raam. Nu is Reece degene die de stilte verbreekt en zijn telefoon verbind met de auto.
Een oud nummer van Kid Rock speelt door de speakers wanneer we de afrit nemen van een fastfood keten. Heel zacht zingt hij mee met de tekst maar dan draait hij het volume zacht zodat hij de bestelling kan plaatsen. Ik bestel een simpele patat en een hamburger met een milkshake terwijl hij een hele lijst opnoemt. Ik grinnik wanneer hij klaar is maar hij haalt enkel zijn schouders op. 'Ik heb honger.' is het enige wat hij zegt.
Ook dit is iets wat ik thuis nooit deed. Als ik met vrienden iets ging eten was het altijd iets gezonds. Of sushi. Patat of pizza was echt iets wat je alleen at als je niet goed was.

Eenmaal thuis zet ik de papieren zakken gevuld met eten op de salontafel en laat mezelf op de bank vallen. Ik haal diep adem en zonder dat ik er verder overna denk trek ik de trui over mijn hoofd. Wanneer hij aan komt lopen glijden zijn ogen vluchtig over mijn lichaam maar hij zegt niks. Hij draait zich om en komt naast me zitten. Hij grijpt de afstandsbediening van de armleuning en zet de tv aan. Het lijkt wel automatisme door de manier hoe snel hij naar Netflix gaat. 'Wat gaan we kijken?' Hij draait zich naar me om en kijkt me vragend aan. Ondertussen pak ik een zak en vis mijn eten eruit. 'Maakt niet uit.' zeg ik schouderophalend. 'Film of serie.' 'Kies jij maar.' Daar had hij duidelijk weinig problemen mee aangezien hij meteen een of andere actiefilm heeft uitgekozen. Ik laat mezelf via de rugleuning onderuit zakken en wil mijn benen languit strekken maar trek ze weer terug in aangezien Reece daar zit. Zijn benen liggen languit op de salontafel en hij heeft zijn hamburger in zijn handen. Zijn blik is duidelijk op de tv geconcentreerd maar toch heeft hij mijn actie opgemerkt. Zonder mij een blik waardig te gunnen pakt hij met een hand mijn beide enkels en legt ze op zijn schoot. Ik zet grote ogen op maar maak geen bezwaar.