A new start

Part forty - four

Maddie

Als ik de discussie heb gewonnen over wie het eten betaald, staat hij op en sleept hij me mee naar buiten. 'Waar gaan we heen?' Reece houd zijn mond een trekt me enkel mee over het plein. Een koude rilling trekt over mijn ruggengraat en ik ga iets dichter bij Reece lopen om zijn warmte op te vangen. Hij duwt de deur open van een zaak precies aan de andere kant van het plein, en de warmte overvalt me.
'Wat doen we hier?' vraag ik terwijl ik de muziekzaak door kijk. Een kleine winkel met kasten vol platen vult mijn zicht, en een nostalgisch gevoel overvalt me. 'Ik heb hier altijd gewerkt. Ik wilde het je laten zien.' Ik loop de winkel door en scan de covers. Verschillende klassiekers trek ik eruit en bekijk ik grondig.
'Zie ik dat nou goed?' Een enthousiaste gil klinkt door de winkel en ik kijk snel op. Een oudere vrouw komt zo snel als ze kan op Reece  afgelopen met open armen. Hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht en het is hartverwarmend om te zien hoe hij in haar armen wordt gesloten. 'Dat is veel te lang geleden.' fluistert ze. Hij grinnikt enkel en laat haar los. 'Ik was hier een paar maanden geleden nog toen ik terug was.' 'Wat ik zeg, ja. Veel te lang geleden.' Dan krijgt ze mij in het verzier en krijgt ze een nog grotere glimlach op haar gezicht. 'Dat ik dit nog eens mag meemaken. Mijn jongen heeft een vriendinnetje.' Ik grinnik en loop naar ze toe met de plaat in mijn handen. 'Ik ben niet zijn vriendin.' lach ik zacht. 'Nog niet.' zegt hij enkel terwijl hij zijn arm om me heen slaat. 'Willen jullie wat drinken? Ik heb koffie achter.' 'Nee dankje, Cora. We hebben net op. Hoe is het met Carl?' 'Fantastisch. Hij is bij Lena. Er moest geschilderd worden en hij wilde graag helpen.' Haar ogen glijden af naar de plaat in mijn handen en klapt in haar handen. 'Kies maar uit wat je wil. Achter hebben nog allemaal stellingen staan, ook met boeken. Leef je uit.' 'Dat is niet nodig.' zeg ik snel. 'Alsjeblieft. Ik sta erop.' Ik wil haar tegenspreken maar Reese trekt me nog eens dichter tegen zich aan, en ik ga ervan uit dat het een stille hint is. 'Als jullie iets nodig hebben weten jullie mij te vinden.' Ze draait zich om en gaat naar achter.
Ik maak me los van Reece en begin door de winkel te struinen. Verschillende platen houd ik in mijn handen en ook bij de boeken pak ik een paar nieuwe titels mee. Reece ben ik inmiddels uit het oog verloren. Pas wanneer ik mijn naam hoor kijk ik op. Reece staat aan de andere kant van de winkel en houd een plaat van Bon Jovi voor zijn gezicht, terwijl hij zijn duim opsteekt. Ik begin te lachen en vis snel mijn telefoon uit mijn broekzak om er een foto van te maken. Snel loop ik naar hem toe met een plaat van Whitney Houston voor mijn gezicht. Ook hij grinnikt en wanneer ik bij hem sta houd hij nogmaals de plaat voor zijn gezicht. 'Selfie.' zeg ik enkel, en snel maak ik een foto van ons samen.
'Ben je klaar?' goedkeurend kijk ik naar de foto en negeer hem voor enkele seconden. 'Ja. Ik heb alles wat ik wilde hebben.' Hij knikt. 'Ik ga Cora gedag zetten en dan gaan we.' 'Ik ga dit echt niet allemaal menemen zonder te betalen.' zeg ik serieus. Hij kijkt me aan en hij laat een kleine glimlach zien. 'Ik weet het.' 'Ik heb alleen geen cash opzak.' zucht ik. Reese pakt zijn portemonnee erbij en haalt verschillende biljetten tevoorschijn. 'Nee. Ik wil het betalen. Kan ik niet pinnen?' 'Jawel. Maar je krijgt het van mij. Ga nou niet weer discusieren. Ik heb je net al laten betalen.' zegt hij terwijl hij wegloopt. 'Ik heb van je gewonnen.' Hij draait zich om en trekt uitdagend zijn wenkbrauw op. Ik steek enkel mijn tong uit, en als sneeuw voor de zon verdwijnt zijn serieuze gezicht. Hij begint te lachen en automatisch ontstaat er een glimlach op mijn gezicht.

Samen lopen we terug naar de auto en dwalen mijn ogen af naar de tijd. 13.32 uur. 'En nu?' 'Nu gaan we naar huis. Ian zal zo wel komen en dan kan jij je klaar maken voor vanavond.' 'Alsof ik daar drie uur voor nodig heb.' 'Je weet het nooit.' Ik grinnik enkel.
Reece rijd de openbare weg op en ik kijk naar buiten. De muziek dringt zacht door de speakers en hij zegt niks. Ik denk alleen maar terug aan wat Cora net zei. 'Heb je nooit een vriendin gehad?' Ik kijk hem vragend aan maar hij haalt enkel zijn schouders op. 'Jawel. Ik heb een vriendin gehad, maar ik werkte daar net toen het uit ging. Cora heeft haar nooit gezien. Ze zag alleen de meiden die achter mij aan liepen.' Ik knik. 'Waarom ging het uit?' 'Mijn vader ging dood en zij vond dat ik haar te weinig aandacht gaf. Ze maakte het uit.' 'Dat meen je niet.' Reece grinnikt enkel. 'Jawel.' 'Wat een,' Ik haal diep adem. 'Ik heb er niet eens woorden voor.' 'Het maakt niet uit. Ik ben er nooit kapot van geweest. Dat zegt ook genoeg over mij.' 'Alleen dat zij niet de juiste voor jou was.' mompel ik.
Hij rijd de oprit op en ik stap uit met het tasje in mijn handen. Reece opent de deur en laat mij voor gaan. Snel loop ik door naar de keuken en zie Monica nog net niet vliegen. 'Ik ben er. Ik kom je helpen. Vertel.' Ze schrikt op en haalt diep adem. 'Ach lieverd. Dat is nergens voor nodig. Ik ben bijna klaar.' 'Mam, je rent als een kip zonder kop door de woonkamer. Wat kunnen we doen.' 'Ga jullie klaar maken. Ian komt zo. Je zus is ook al lang kleren kopen. Ik hoop zo dat ze op tijd terug is.' 'Hoe lang is ze al weg?' 'Ze ging net na jullie de deur uit.' Ik kijk naar Reece, maar zijn gezicht zegt niks. 'Ik ga even douchen. Je moet me roepen als ik moet helpen.' Ik draai me om en loop de tarp op. Snel pak ik het bordeaux rode jurkje wat Reece me heeft gegeven, en wat ondergoed, en loop door naar de badkamer. Ik draai de douche aan en kleed me snel uit.
Ik spoel me af en poets mijn tanden. Snel kleed ik me aan en pak een handdoek om de spiegel schoon te maken. Ik steek mijn krultang in het stopcontact en begin met het krullen van mijn haar. Zodra ik klaar ben doe ik voor de verandering genoeg make up op, en loop de badkamer uit om in een paar hakken te stappen die ik ook had meegenomen. Goedkeurend kijk ik naar mezelf in de spiegel, maar kijk dan op naar mijn telefoon die gaat.
In de aanname dat het Mae is neem ik snel op. 'Ik wilde je net een foto sturen van mijn outfit voor vandaag.' 'Allison.' klinkt er enkel van de andere kant van de lijn. Kippenvel ontstaat er op mijn armen en ik hap zacht naar adem. 'Wat wil je, moeder?' Ze zucht enkel. 'Ik wilde je laten weten dat je vader een ongeluk heeft gehad.' Ik hap naar adem en ga zitten. 'W- wat is er gebeurd?' 'Hij is van de weg gereden. Hij ligt in het ziekenhuis nu.' Ik sluit mijn ogen en laat mijn hoofd hangen. 'Is er al wat bekend?' fluister ik. 'Nee. Ik ga erheen. Ik zou het op prijs stellen als je ook komt. Het is je vader.' dat gezegd te hebben hangt ze op.
Ik laat de telefoon uit mijn handen vallen en sluit mijn ogen.
'Alles oke?' ik schrik op en kijk Reece aan. Ik schud mijn hoofd en sta op. Zijn ogen glijden over mijn gezicht maar eindigen bij mijn voeten. 'Ik moet naar huis.' fluister ik. 'Waar heb je het over?' 'Mijn vader. Ziekenhuis. Ik moet weg.'