A new start

Thirty - eight

Maddie

Ik word wakker van een zwaar gevoel op mijn buik. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en haal diep adem terwijl mijn handen afglijden naar mijn buik. Ze belanden in een haardos en meteen komt het besef dat Reece bij me in bed ligt weer bij me binnen. Ik kijk op en zie hem nog met gesloten ogen liggen. Zijn scherpe uitdrukking is volledig overgenomen door een ontspannen blik. Maar dan raakt het me. Reece ligt bij mij in bed. Hij heeft zich open gesteld voor me en voor het eerst sinds een lange tijd voelde ik me vrij.
'Dat gepieker van jou maakt me wakker.' zegt hij met een ruwe stem. Hij komt wat overeind en kijkt me aan met een slaperige blik. 'Sorry.' glimlach ik klein. Hij glimlacht enkel terwijl hij overeind komt en op het kussen naast mij komt liggen. 'Hoe lang was je al wakker?' 'Net pas.'  Hij draait zich op zijn zij en kijkt me aan met zijn zilvere ogen. 'Wat?' 'Niks.' fluistert hij. Ik grinnik en zwaai mijn benen over de rand van het bed. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje en kijk naar mijn beeldscherm die oplicht. Mijn ogen glijden over de twee onbekende berichtjes en ik moet moeite doen om een zucht te onderdrukken. Ik sta op en loop naar mijn slaapkamerdeur maar stop als Reece me tegenhoud. 'Wat ga jij in vredesnaam doen?' 'Eten maken.' Ik slof naar de keuken en pak een doos eieren uit de koelkast. Ik pak een pan en begin met het maken van het ontbijt. Terwijl de eieren op een laag vuur staan te bakken leun ik tegen het aanrecht terwijl ik op mijn telefoon kijk. Ik verwijder de onbekende emails van de afgelopen dagen zonder ze te lezen als ik ineens zware voetstappen in de gang hoor. In de veronderstelling dat Reece hier heen komt, hoor ik zijn slaapkamer deur dichtslaan. Verbaast kijk ik de gang in maar zijn deur gaat ook niet meer open. Ik zucht en loop terug naar het gasvoornuis.
'Reece. Eten!' Het is een poging waarvan ik van tevoren al weet dat het nutteloos is. Met het bord ga ik aan de bar zitten maar tot mijn verbazing hoor ik zijn deur open gaan. 'Reece, wat...' Ik word ruw onderboken door de voordeur die in het slot valt. 'What the fuck.' fluister ik. Ik begin te eten terwijl ik door mijn social media scroll. Maar wanneer mijn eten op is besluit ik Mae te bellen. Zonder er verder over na te denken bel ik haar op en na twee keer overgaan neemt ze op.
'Hey dooie!' kirt ze vrolijk door de telefoon. Ik grinnik enkel. 'Hey. Het spijt me dat ik niks heb laten horen.' 'Ah joh. Je heb genoeg tijd om het uit te leggen.' zegt ze simpel. 'Ik had gewoon wat tijd nodig.' fluister ik. 'Ik weet dat het dom klinkt maar ineens drong alles tot me door en ik raakte in paniek.' 'Je hoeft het me niet te vertellen. Reece heeft de grote lijnen gegeven. Zulke grote lijnen dat het nog vager werd dan dat het al was.' Ik grinnik. 'Je heb die jongen aardig onder de duim. Ik heb hem nog nooit zo van het padje gezien.' Ik slik. 'Dat valt echt wel mee.' 'Geloof me. Dat valt niet mee. Hij geeft oprecht om je.'                                                        Zonder dat ik er erge in heb word ik warm van binnen. Ik haal diep adem en kijk naar mijn handen. 'Hij heeft me gezoend.' fluister ik. Ongemerkt valt er een last van mijn schouder wanneer ik het hardop uitspreek. 'Dat meen je niet.' fluistert ze. Het enthousiasme is duidelijk te horen in haar stem. 'En we hebben samen geslapen.' vul ik mezelf aan. 'Als in echt geslapen. Verder niks.' 'Dat is fantastisch!' gilt ze. 'En vanochtend is hij het huis uitgestormd zonder wat te zeggen.' 'Dat meen je niet.' zegt ze nu met een vlakke stem. 'Hij is zo'n botte lul af en toe.' 'Dat is zeker waar.' grinnik ik. 'En nu?' 'Nu is het wachten totdat hij terug komt en dan zien we wel weer. Ik ga hem niet de hele dag bellen of zoeken.' 'Je heb gelijk.' 'Ik zie je snel weer.' lacht ze.  'Later.' dat gezegd te hebben hang ik op.

De melding op mijn beeldscherm licht op en wanneer ik het lees nemen de zenuwen toe. Na bijna een maand krijgen we vandaag de uitslag van het moeilijkste tentame van waarschijnlijk heel het jaar. Ik gooi mijn telefoon naast me neer en sta op.
Ik kleed me aan en haal een borstel door mijn haar, en met alleen een dun laagje mascara op trek ik mijn sneakers aan. Ik gris mijn telefoon van de bank en trek mijn jas aan en met mijn sleutels in mijn hand loop ik de deur uit. Mijn oortjes vis ik uit mijn tasje en met een rustige bas die door mijn oren galmt loop ik door naar mijn auto. Ik start de motor en rijd weg.

Een kwartier later sta ik in de boekhandel en loop doelgericht naar de goede afdeling. Gretig begin ik de achterkant van verschillende boeken te lezen, en al snel heb ik een redelijke stapel die ik moet hebben. Met twee volle papieren tasjes loop ik de winkel uit en ik besluit nog een ijskoffie te halen voordat ik naar huis ga.
Wanneer ik mijn bestelling heb gedaan wacht ik rustig en ondertussen pak ik mijn telefoon erbij. Ik lees wat gemiste emails en verdwijder degene die me lastig vallen.
'Jij zit ver met je gedachte.' Ik schrik op wanneer er een oortje uit mijn oor word getrokken en met een rood hoofd kijk ik Dom aan. 'Oh hoi. Ik had je niet opgemerkt.' Hij grinnikt enkel. 'Dat was te merken. Hoe gaat het?' vragend kijkt hij me aan. 'Wel prima hoor. Met jou?' 'Ja goed. Hoe is het met je huisgenoot?' Zijn vragende blik haakt in de mijne en even bijt ik op mijn onderlip terwijl ik mijn schouders ophaal. 'Geen idee. Ik heb hem vandaag nog niet gezien.' Hij knikt langzaam. 'Dus het loopt nog steeds niet gesmeerd tussen jullie?' Ik zucht. 'De ene dag wel en de andere niet. We hebben onze momenten.' hij knikt langzaam. Mijn aandacht word getrokken door mijn betselling die word omgeroepen, en snel been ik naar de toonbank. Met een kleine glimlach pak ik mijn koffie aan en draai me weer om naar Dom die inmiddels mijn twee tasjes die op de grond staan aan het observeren is. 'Zo, jij heb wilde plannen.' Ik grinnik en haal mijn schouders op. 'Ik moest even een nieuwe voorraad inslaan.' Hij glimlacht oprecht. 'Dat is je aardig gelukt.' 'Ach stil jij. Het is heerlijk om jezelf in een boek te verliezen.' lach ik. 'Dat zal best ja.' Ik pak mijn tasjes van de grond en kijk hem glimlachend aan. 'Het was leuk je gesproken te hebben, maar ik moet er vandoor.' 'Het is goed.' Ik loop langs hem heen en wil de zaak uitlopen als hij me ineens tegenhoud. Ik draai me om en vragend kijk ik hem aan. 'Laten we een keer afspreken om bij te kletsen.' 'Bel me maar.' roep ik terug. Hij grinnikt en ik draai me om om naar buiten te lopen.
De koude wind die me tegemoet komt suist langs me heen, en ik ben dan ook blij dat mijn auto niet heel ver staat geparkeerd. Ik gooi mijn tasssen op de bijrijdersstoel en draai de verwarming aan zodra de motor is gestart.

Eenmaal thuis leg ik mijn nieuwe boeken in mijn kamer en drink rustig mijn koffie op. Reece is nog steeds niet thuis en we zijn inmiddels ruim een halve dag verder. Zodra ik een bericht binnen krijg ga ik er eigenlijk vanuit dat het van Reece is, maar enigszins tot mijn verbazing is het van Mae, met de medeling dat de uitslag online staat. Mijn hartslag neemt toe en met trillende vingers open ik de lijst. Ik neem nog een keer de slagingsvoorwaarde door en scroll dan langzaam door naar mijn naam.