A new start

Part eighty - one

Maddie

Nog geen twaalf uur later sta ik met mijn koffer in mijn nieuwe appartement. Alleen.
Zodra ik zei dat ik mee ging naar huis heeft Reece mijn koffer ingepakt en heb ik Jack gebeld die binnen tien minuten thuis was. Terwijl ik afscheid nam van Jack en Fay en mijn excuses wel twintig keer aanbood, kocht Reece twee tickets en niet veel later waren we onderweg naar huis. Zodra ik mijn hoofd op zijn schouders legde overviel de slaap mij en ik werd pas wakker zodra we gingen landen. Hij bracht me naar huis en nu sta ik hier. In een nieuw appartement. Alleen en met een dubbel gevoel.
Ik loop door naar de keuken en zet de waterkoker aan en vis mijn telefoon uit mijn broekzak. Geen onbekende oproepen of berichten, enkel een bericht van Mae die een paar minuten geleden is binnen gekomen met de mededeling dat ze vandaag langs komt. Ik zucht en leg mijn telefoon aan de kant. Pas als de waterkoker klaar is schrik ik op en pak ik snel een mok.
Met de thee in mijn ene hand en met mijn telefoon in mijn andere hand loop ik terug naar de bank. Even staar ik voor me uit, in een soort trans gaan de gedachten door mijn hoofd en pak ik mijn telefoon weer. Zonder er verder bij stil te staan bel ik mijn vader die meteen opneemt.
'Lieverd. Hoe gaat het?' 'Pap.' zucht ik enkel. Ik sluit mijn ogen en haal diep adem. 'Allison?' 'Het gaat goed pap. Ik wilde alleen vragen of je iets voor me kunt doen?' 'Zeg het maar.' 'Ik wil dat je mijn financiele steun stop zet.' Ik hoor hem verzitten en diep adem halen. 'Wat bedoel je?' Ik sta op en loop naar het raam. 'Ik was bij Jack de afgelopen twee dagen.' fluister ik. 'Wat?' 'Jack wilde dat ik langs kwam en ik moest nog wat dingen oplossen en nu moet ik dit doen.' 'Waar heb je het over?' Zijn stem is rustig en beheerst maar ergens hoor ik iets van wanhoop in zijn stem.
'Wisten jullie dat Max nog iemand heeft lastig gevallen?' Dat hij geen antwoord geeft zegt genoeg en snel praat ik verder. 'Zij bleef mij maar lastig vallen en ik moest dat gewoon recht zetten.' 'Lastig vallen?' 'Het doet er niet toe pap. Het liet me alleen inzien dat ik niet terug wil naar toen en daarom wil ik jullie geld niet meer.' 'Hoe dit zo?' 'Het heeft lang genoeg geduurd pap.' fluister ik.
Ik schrik op zodra er wordt aangeklopt en loop naar de deur. Meteen ontmoeten de afwachtende ogen van Mae mij en ik geef haar een kleine glimlach. Ik draai me om en loop terug naar de woonkamer. 'Ik laat de rekening open staan zodat je er gewoon bij kan en dan kijk je maar wat je er mee doet.' 'Pap.' zucht ik. 'Nee. En waarom ben je trouwens niet langs gekomen?' 'Ik had niet het idee dat mam daar op zat te wachten.' Hij zucht en ik weet dat hij met zijn hoofd schud. 'Ik hou van je he? Dat weet je.' 'Ik ook van jou.' 'We zien elkaar snel.' zegt hij streng en dan hangt hij op. Ik haal diep adem en draai me om.

Drie paar vragende ogen kijken mij aan maar ik schud enkel mijn hoofd. 'Niks.' zeg ik enkel. Ik gooi mijn telefoon op de bank en kijk ze aan. 'Wat komen jullie doen?' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk Mae vragend aan die diep adem haalt. 'Sorry voor hoe ik laatst ben weg gestromd. Dat had ik nooit mogen doen. Ik liet me gewoon meeslepen.' 'Weet ik.' zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Ik laat mijn ogen over de jongens glijden en eindig bij Reece die mij aanstaart.
'Dus dit is je nieuwe onderkomen?' vraagt Vince met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ja.' mompel ik. 'Dus je trekt definitief niet meer in bij Reece?' Ik haal mijn schouders op en kijk Reece aan. 'Ik zeg niet van niet maar ik denk dat dit ergens wel verstandig is.' Hij laat zijn hoofd hangen en ik hoor hem diep ademhalen. 'Is dit wat je wil?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik wil dat het weer goed gaat.' zeg ik enkel. Ze knikken enkel. Ik loop langs hun heen naar de keuken en pak wat glazen en een fles drinken.
'Maar hoe zit het nu tussen jullie?' hoor ik Evan vragen. 'Goed. Ze woont alleen niet meer bij mij.' 'En dat vind je oke?' 'Nee. Ik wil haar weer terug bij mij, maarja.' Ik haal diep adem en loop terug naar de woonkamer waar iedereen inmiddels is gaan zitten. Ik ga zitten naast Reece en direct legt hij zijn hand op mijn been en kan ik een glimlach niet onderdrukken.
'Dus, jij bent terug naar huis gegaan?' Ik knik en kijk Evan aan die mij onderzoekend aankijkt. 'Hoe was dat?' 'Goed. Ik heb Jack gezien en wat dingen opgelost en toen stond hij voor de deur.' Ik knik naar Reece en ik zie hem grijnzen. 'En toen?' 'Toen zij ik dat ik van haar hou.' valt hij in. Ik kijk hem met grote ogen maar hij doet alsof het niks is. 'En dat ze weer bij mij moest komen wonen.' 'Laten we eerst maar eens op ons focussen en kijken hoe het met Avery gaat.' val ik hem in de reden. Hij kijkt me aan en ik zie vastberadenheid. Snel drukt hij zijn lippen op de mijne maar zodra ik hem wil beantwoorden trekt hij zich weer terug. 'Ik hou van je.' fluistert hij. Ik glimlach en leg mijn hoofd op zijn schouder.
'Ik ga zo nog overgeven. Stop.' zegt Mae met een misselijkmakende blik. Ik rol met mijn ogen maar glimlach. 'Jij mag niks zeggen. Jij was degene die flipte toen we niet samen waren.' Ze grinnikt en knikt. 'En nu?' 'Nu niks. We houden van elkaar, Reece moet zijn tentames nog inhalen en dan zien we het wel. Avery is het belangrijkste. Alles komt goed.'