A new start

Three

Maddie

Met moeite druk ik op de bel. Al snel klinkt de zoemer en weer duw ik de deur open. Wanneer ik boven kom staat de deur al open en snel loop ik door naar mijn kamer. Ik laat mijn tassen op het oude bed vallen en haal diep adem. Ik maak een nieuwe staart in mijn haar en trek mijn mouwen op. De tas met de schilderspullen haal ik leeg terwijl ik de andere twee tassen op de gang zet. Ik begin met de kast, bureau en het bed van de kant af te halen. Ik trek het eerste blik verf open en begin met het klaar maken. Ik roer door de werf terwijl ik met mijn andere hand de roller uit de verpakking haal. Ik doe mijn oortjes weer in begin met het witten van de muren en de kozijnen.
De minuten strijken voorbij en zonder enige moeite zijn de drie muren al gewit. We zijn pas anderhalve blik verder en alleen de muur waar de deur in zit moet nog gewit worden. Ik pak mijn spullen erbij en draai me om naar de laatste muur. Hierna alleen nog een raamkozijn en dan ben ik klaar. Ik kijk op en maak aanstalte om te beginnen als ik hem zie staan. Een kreet van schrik verlaat mijn mond terwijl ik hem aankijk. Hij kijkt me aan door zijn dikke wimpers terwijl hij grijnst. Hij leunt tegen het deurkozijn en heeft zijn armen over elkaar geslagen. 'Wat ben jij allemaal aan het doen?' 'Ik heb spullen gekocht.' 'Dat zie ik.' grinnikt hij. 'Waar waarom ben je aan het witten?' 'De muren zagen er niet meer uit en ik wilde sowieso dit mijn kamer maken.' Hij knikt. Hij maakt aanstalten om zich om te draaien als ik hem tegenhoud. 'Oh en dat je het even weet, Rond vier uur word mijn bed bezorgd.' Hij stopt met lopen en draait zich om. 'Dat meen je niet.' mompelt hij. Niet begrijpend kijk ik hem aan. 'Had je verwacht dat ik in dit bed zou slapen? Ik dacht het niet.' Hij rolt met zijn ogen. 'Er komen rond half vijf wat mensen langs. Ik heb geen zin in mensen die dan in en uit lopen.' gromt hij zowat. 'Ach, stel je niet aan. Ze zullen niet zo lang bezig zijn.' Hij mompelt nog wat maar ik versta hem niet. Ik sla de deur achter hem dicht en ga weer verder met waat ik mee bezig was.

Wanneer de bel door het huis galmt schrik ik weer op uit mijn gedachten. Ik leg de roller neer en kijk tevreden naar het resultaat. 'Het is voor jou!' schreeuwt Reece enkel. Ik grijp mijn telefoon van het bed en kijk naar de tijd. Tien over vier. Ik open de voordeur en ren naar bedenen. Een groot busje staat voor de deur en twee manden leunen tegen de achterklep. 'Hallo.' glimlach ik. 'Jij bent vast Maddie Jones? Voor het bed?' Ik knik. Ze openen de achterklep en laden de onderdelen uit. Ik heb de deur op de haak gezet en ik loop voor ze uit naar boven. Ik open de slaapkamer deur. 'Hier mag het neergelegd worden.' Ze knikken en lopen weer naar de voordeur.
Ik loop naar de keuken en pak een glas water. Ik leun tegen net keukenblad en drink rustig mijn glas leeg terwijl ik naar Reece kijk. Hij ligt languit op de bank en heeft zijn ogen gesloten. 'Je staart, Mads.' mompelt hij. Ik voel mezelf rood worden zet mijn glas weer neer. Ik loop terug naar mijn kamer en zie hoe ze de laatste spullen neerleggen. Mads? Zei hij nou echt Mads? Ik schud de gedachte van me af en kijk de kamer rond. Het matras staat in de gang tegen de muur terwijl de spullen voor de boxspring liggen uitgestalt in mijn kamer. 'Als je hier even een handtekening zou willen zetten?' Hij rijkt de Ipad naar me toe en snel zet ik een handtekening. 'Dank jullie wel. Fijne dag verder.' Ze glimlachen vriendelijk en wensen mij hetzelfde toe. Ik sluit de deur achter ze en loop terug naar mijn slaapkamer.
Ik haal diep adem en vraag me alleen maar af waar ik moet beginnen. Mijn gedachtes worden verstoord door de voordeur die weer open gaat. Verschillende stemmen vullen het appartement even haal ik diep adem. Ik ga verder en loop naar het bureau waar ik de handleiding van af pak. Ik scan de plaatjes en haal mijn schouders op. Ik sleep het bed naar de goede plek. Ik duw het oude bed nog meer aan de kant en sleep vervolgens het hoofdbord naar het einde van het bed. Ik pak het zakje schroeven leg ze uit op het bed. 'Shit.' mompel ik. Ik heb geen boormachine. Ik laat mijn hoofd achterover vallen en haal diep adem. Ik maak aanstalte om naar de woonkamer te lopen om te vragen of Reece er eentje heeft maar de verschillende stemmen houden mij tegen. Mijn hartslag versnelt al en snel scan ik mijn outfit. Op mijn versleten shirt zitten verschillende verfstrepen en voor mijn armen geldt hetzelfde.

Ik loop de woonkamer in en voorzichtig blijf ik in de deuropening staan. De groep lijkt me niet op te merken en ik doe geen moeite om mijn vraag te stellen. Even galmen zijn woorden door mijn hoofd. 'Regel twee, als ik iemand mee naar huis neem ben jij op je kamer en stoor je me niet.' Die regel zal vast ook gelden voor zijn vrienden. Meteen maak ik aanstalten om me om te draaien en terug te lopen naar mijn kamer, als de groep stilvalt. 'Wie is dat dan?' Midden in mijn stap val ik stil. Ik knijp mijn ogen dicht meteen baal ik dat ik de woonkamer ben ik gelopen. Langzaam draai ik me om en meteen glijden mijn ogen over de groep. Ik voel mezelf rood worden en wanneer mijn blik eindigt bij Reece knalt mijn hart zowat uit mijn lichaam en is mijn hoofd zo rood als een tomaat. Hij heeft zijn kaken op elkaar gebeten en zijn ogen zijn een tint donkerder geworden. 'Dit is mijn nieuwe kamergenoot.' mompelt hij. 'En heeft deze kamergenoot ook een naam?' Mijn blik glijd van Reece naar die van de jongen die mij glimlachend aankijkt. 'Vince, kappen.' zucht Reece enkel. Dat is dus Reece zijn oude kamergenoot, denk ik bij mezelf. 'Jongens, dit is Maddie.' zegt hij nors waarna hij een slok van zijn biertje neemt. Ik glimlach ongemakkelijk en staar ze een voor een aan. Het meisje springt op en komt lachend naar me lopen. 'Wat leuk! Eindelijk een meisje. Ik ben Mae.' Ze slaat een arm om me heen en trekt me even tegen zich aan. 'Hoi. Ik zal jullie niet langer storen. Ik wilde alleen even vragen of Reece misschien een boormachine had?' Ik kijk hem aan terwijl hij me fronsend aankijkt. 'Waar heb jij in vredesnaam een boormachine voor nodig?' 'Ik ben het bed in elkaar aan het zetten maar daarvoor heb ik een boormachine nodig.' 'Wacht even. Dit meisje is haar kamer in orde aan het maken en jij helpt haar niet even. Wat ben je toch weer sympathiek!' Mae slaat haar armen over elkaar en kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Hij gromt wat en komt overeind. Hij loopt langs me heen, loopt expres tegen mijn schouder en verdwijnt in zijn kamer. 'Dus Maddie, hoe komt het dat jij nu nog een kamer nodig had?' vraagt Vince. 'Ik kom hier studeren maar ik hoorde pas een paar dagen geleden dat ik was toegelaten. Dit was een van de weinige kamers die me aansprak en nog beschikbaar was.' glimlach ik weer. Hij knik en ook hij neemt een slok van zijn bierflesje.
'Hier, heb je een boormachine.' Ik draai me om en pak de machine aan. Ik knik maar hij loopt alweer langs me heen. Ook ik draai me om en loop naar mijn slaapkamer.